မေျပာမျပီး ေျပာလည္းမျပီး ၊ ေျပာျပန္ေတာ့လည္း ေျပာသူလြန္ရာက်ပါတယ္ ။ သိသာသိေစ မျမင္ေစနဲ ့ဆိုတဲ့ အထဲမွာ ဒီလိုကိစၥမ်ိ္ဳးေတြလည္းပါ ပါလိမ့္မယ္ ။ အားလံုး သိေနျပီးသား အရာေတြပါပဲ ။ ျမင္ဖူးတဲ့သူေတြလည္းရွိၾကမွာပါ ။ ဒါေပမဲ ့မျမင္ဖူးေသးတဲ ့သူမ်ား ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္ ။ ျမင္လိုက္ရလို ့ေရာ ဘာေတြ အက်ိဳးရွိသြားမလည္း လို ့ဆိုခ်င္သူမ်ား ရွိပါလိမ့္မယ္ ။ ဘာမွေတာ့ အက်ိဳး မရွိသြားပါဘုူး ။ အျပစ္ေျပာခ်င္စရာေတြ သာျဖစ္လာနုိင္ပါတယ္ ။ ဘာလို ့လည္းဆိုေတာ့ ဒီတခါ လြမ္းရတဲ ့ ပံုရိပ္ေတြက ဘာတခုမွ မ်က္စိပသာဒ ရွိစရာေတြ မဟုတ္လို ့ပါပဲ ။အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္လြမ္း တာ မဟုတ္ရပါဘူး ၊ တကယ္ပါ ။ ကိုယ့္ျပည္ ကိုယ့္ရြာမွာ ဒီလို ျမင္ကြင္းေတြ ေတြ ့ေနရတာ စိတ္မေကာင္းစရာပါ ။ ၂၁ ရာစု နွစ္ၾကီးထဲမွာ ကမာၻနဲ ့ရင္ေဘာင္ တန္း မလိုက္နုိင္တာ ေတာင္မွ ေနာက္မွာ သိပ္ျပတ္ျပီး က်န္မေနသင့္ေတာ့ ဘူး လို ့ စဥ္းစားမိလို ့ ၊ဒီျမင္ကြင္းေလးေတြကို အားမလို အားမရ နဲ ့ ျဖစ္မိ ရတာပါ ။ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေနခဲ့တဲ့ အတိတ္က ပံုရိပ္မ်ားနဲ ့ ယွဥ္ၾကည့္ျပီး တိုးတက္မွဳ နဲ ့ဆုတ္ယုတ္မွဳေတြ ကို ေရခ်ိန္ထိုးျပီး ၾကည့္လိုက္မိလို ့ လြမ္းရတဲ ့ ပံုရိပ္မ်ား ကို ခုလက္ရွိ ပံုေလးမ်ား နဲ့ ေတြးျမင္ၾကည့္လိုက္ၾကရေအာင္ ...(ပံုရိပ္ေဟာင္းေတြကေတာ့ စုေဆာင္းထားတာ မရွိလို ့ ၊ ကိုယ္သိထားခဲ ့တဲ ့ ပံုရိပ္ေဟာင္းေတြကိုပဲ ေတြးၾကည့္ၾကေစလိုပါတယ္ ).
ေဆြမ်ိဳး နဲ ့ မိတ္ေဆြ တခ်ိဳ ့ မက်န္းမာၾကလို ့ ဒီတခါ ရြာအျပန္မွာ ေန ့တိုင္းလိုလို ေဆးရုံေတြ ေဆးခန္းေတြ ပဲ ေရာက္ခဲ့တာ မ်ားတယ္ ။
ရန္ကုန္ ျပည္သူ ့ေဆးရုံၾကီး။
ေက်ာင္းသားဘဝက ေန ့စဥ္ဝင္ထြက္ ပညာ ဆည္းပူးခဲ ့ရတဲ ့ ေနရာ တခုထဲမွာ အေရာက္ျဖစ္ဆံုး ေနရာေပါ့ ။ သူကေတာ့ ႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္ခဲ့ေပမဲ ့ က်ားကုတ္က်ားခဲ အသက္ဆက္ေနရဆဲပါ ။ ေဆးကုန္ ေဆးမစံု ေနၾကတဲ့ ေဆးရုံေတြထဲ တခုအပါအဝင္ေပမဲ ့ အသျပာ ခန္းေနၾကတဲ ့ ေက်ာမြဲေတြ အတြက္ ေကာက္ရုိးတမွ်င္ေပါ့ ..ဒီေနရာက အကြက္ေကာင္း ေနရာေကာင္းဆိုေတာ့ သူလည္း မ်က္ခုန္းတလွဳပ္လွဳပ္ပဲတဲ့ေလ ။ ျပည္သူ ့ေဆးရုံ ဆိုတဲ ့ အမည္မွ “ျပည္” ဆိုတဲ့ စာလံုးတလံုး ျဖဳတ္ခံရနီးေနျပီလား မသိ ။
ဦးေႏွာက္နွင့္အာရုံေၾကာဆိုင္ရာေဆးရုံၾကီး။
ဒီေခတ္ၾကီးမွာ ဦးေႏွာက္ေဖါက္စားၾကသူမ်ား နဲ ့ ေဖါက္စားခံရသူမ်ား အေတာ္ေလးပိုမ်ား လာၾကလို ့ ေရႊရြာၾကီးက ဒီေနရာေလးဟာလည္း အေတာ္ အေရးပါတယ္ ။အဲ့ဒီက အထူးကုၾကီးက အလြန္ေတာ္တယ္ ဆိုၾကတယ္ ။
အမ်ိ္ဳးသားတီဘီေရာဂါတိုက္ဖ်က္ေရးဌာန ။ ေရႊျပည္သားမ်ား အျဖစ္အမ်ားဆံုး ကူးစက္ ေရာဂါၾကီးတခု ။ ေသဆံုးမွဳေတြလည္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိပဲ ။ ေခတ္မွီေဆးဝါးေတြ ေပၚေပါက္ေနျပီ ျဖစ္လို ့ ကမာၻ ့နုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွာေအာင္ျမင္စြာကုသ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေပးနုိင္ျပီ ျဖစ္ေပမဲ ့...ေရႊနိုင္ငံေတာ္က တာဝန္ရွိသူမ်ားက အားထုတ္ ကူညီေသာ္လည္း အားလံုးကို မေစာင့္ေရွာက္ေပးနုိင္ေသး ။ တီဘီကုေဆးေတြက ေစ်းၾကီးလြန္းတာေၾကာင့္ ထုတ္ေပးထားတဲ ့ ေဆးမ်ားက ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္သို ့ ေရာက္ျပီး ဆီ ဆန္ ဆား ဟင္းစားမ်ားအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလိုက္ၾကရတဲ ့ ေက်ာမြဲမ်ား ေရာဂါေပ်ာက္ခ်င္ၾကေပမဲ ့ ေလာေလာဆယ္ ဝမ္းစာက ပိုအေရးၾကီးေနၾကလို ့ေဆးမေသာက္ျဖစ္ၾက ..ေရာဂါ ပိုပြားၾက နဲ ့ သံသရာ လည္ေနဆဲ။
ေသြးေရာဂါ အထူးကုဌာန ၊ ဗဟို အထူးအေရျပားေရာဂါ အထူးကု ဌာန ။
ဒီေရာဂါမ်ားေတြလည္း မ်ားပါတယ္ ။ လူနာေတြ မ်ားတယ္ လို ့ဆိုခ်င္တာပါ ။ အေဆာက္အဦးကိုၾကည့္ျပီး အျမင္မေသးၾကေစလိုပါ ။ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ ကယ္တင္ေပးေနတဲ ့ ေနရာတခု ပါပဲ ။ ေစတနာ မွန္မွန္နဲ ့ ကုသေပးေနၾကတဲ ့ ဆရာဝန္၊ ဆရာမ ၊ေဆးရုံဝန္ထမ္းေတြ ရွိေနၾကဆဲပါ ။ အျမင္စုတ္ေပမဲ ့ ေရႊထုပ္တဲ ့ ျမပုဝါ ထဲမွာ သူလဲ ေရႊေတြ ထုပ္ေပးေနလွ်က္ပါ ။ တျခားေရႊထုတ္စားၾကသူမ်ားကေတာ့ ဒီလိုေနရာမ်ိဳး ၾကာၾကာ ေနနုိင္မယ္ မထင္ပါ ။
ဆရာမေလးေတြ အမွန္တကယ္ အလုပ္လုပ္ေနၾကတယ္ ။ 
ဆရာဝန္မမၾကီးေတြလည္း ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတယ္ ။
ဆရာဝန္မမက မွန္ကန္တဲ ့ ကုသမွဳ order ေပး ၊ ဆရာမ ညီမေလးက တေသြမတိမ္း လုပ္ၾကေပါ့။ တဦးေကာင္း တေယာက္ေကာင္းရုံနဲ ့လုပ္ငန္းတခု မျပီးေျမာက္ မေအာင္ျမင္နုိင္ပါ ။ စနစ္တက် ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ ၾကရမွာပါ ။ ငါေတာ္တယ္ ငါတတ္တယ္ ဆိုျပီး လူနာကုလို ့မရ ။ သူ ့ေနရာ နဲ ့သူ ေတာ္ၾကသူေတြၾကီး ပါပဲ ။
(မွတ္မိပါေသးတယ္ .. ကိုယ္ေဟာက္ဆာဂ်င္ဘဝက ေသြးသြင္းဖို ့ အပ္တုတ္တုတ္ၾကီးနဲ ့ ဦးဆံုးထိုးေပးရမဲ့ လူနာ ေရွ ့မွာ လက္ေတြ တုန္လို ့ အေတြ ့အၾကံဳအမ်ားၾကီးရင့္ တဲ ့ ထမိန္ျပာနဲ ့ ဘလူးစတပ္ဖ္ၾကီး ေဒၚသန္းျမင့္ ဆီ မ်က္ႏွာငယ္နဲ ့ အကူအညီေတာင္းရေသးတယ္ ။ ဘဝတသက္မွာ ပထမဦးဆံုး IV ထိုးတဲ ့အေတြ ့အၾကံဳ ကို အဲ့ဒီ ဆရာမၾကီး ဆီက သင္ယူခဲ့ရပါတယ္ ။ ခြဲစိတ္ အေဆာင္ ၁၇-၁၈ မွ ဆရာမၾကီးကို ခုထိ ေက်းဇူးတင္ေနဆဲပါ ။ ခုေတာ့ သူလည္း စစ္စတာၾကီးဘဝ နဲ ့ အျငိမ္းစားယူသြားပါျပီ ။ ၾကာေတာင္ၾကာခဲ ့ျပီပဲေလ )
ဒါကေတာ့ဗဟိုေသြးလွဴဘဏ္ၾကီးပါ ။ ဆယ္တန္းေအာင္ တဲ့ႏွစ္ရယ္ ၊ ဒုတိယႏွစ္ေျဖအျပီးရယ္ မွာ လုပ္အားသြားေပးခဲ့ဖူးပါတယ္ ။အဲ ့ဒီ အခ်ိန္တံုးက ေပ်ာ္စရာ တခု က ေသြးလာလွဴတဲ့ သူေတြကို ေသြးေပါင္ခ်ိန္ေပး၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ေပး ၊ေသြးကူေဖါက္ေပး နဲ ့ ျပီးေတာ့ ေန ့ခင္းေန ့လည္ ေမာရင္၊ ေသြးလွဴ တဲ့သူေတြ နဲရင္ အေပၚထပ္ အခန္းထဲမွာ ေသြးလွဴရွင္ေတြကို ေကၽြးတဲ့ နုိ ့နဲ ့ ၾကက္ဥ တခါတေလ ဘီစကစ္မုန္ ့ေတြ သြားျပီး ေတာင္းစားခဲ ့ၾက တာေတြပါ ။ ကရင္ ဆရာမၾကီး နဲ ့ဆရာမေလးေတြကလည္း သေဘာေကာင္းၾကတယ္ ။
သင့္ေသြးျဖင့္ အသက္ကယ္ပါ ။
ေသြးတစက္ အသက္တေခ်ာင္း ။ တန္ဘိုးျဖတ္မရနုိင္တဲ ့ ေသြးတစက္ပါ ။ ဒီေတာ့ ဒီေသြးေတြကို တန္ဘိုးမျဖတ္ပါဘူး။နုိင္ငံေတာ္ၾကီးမွ ျပည္သားမ်ားကို အခမဲ ့ ေပးေဝကုသ အသက္ဆက္ေပးေနပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ ့ ေသြးပဲ ရွိျပီး ေသြးအိတ္မရွိလို ့ မရပါဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ ထူးဆန္းေထြလာ ေရႊျပည္ရြာမွာ ေသြးအိတ္က ေသြးထက္ ပိုျပီး အဖိုးတန္ ေနပါျပီ ။ ေသြးဘိုး ေပးရန္ ( လံုးဝ ) မလိုပါ ။ ေသြးအိတ္ဘိုး ေပးရန္ သာလိုအပ္ပါတယ္ ။ ေသြးအိတ္ ၂ အိတ္ တေသာင္းခြဲထဲ ပါတဲ ့ ။ အဲ့ဒီထဲမွာ ဘီပိုး စီပိုး နဲ ့ဟိုပိုး ေတြ ပါ၊ မပါ စစ္ေပးတဲ ့ စရိတ္စက ပါျပီးသားပါ ။ ေသြးအိတ္ဘိုး ထက္စာရင္ အသက္တေခ်ာင္း က ပိုျပီး အဖိုး တန္ပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ေသြးအိတ္ဘိုးကို အသက္ရွိသူ လူနာတိုင္း က ၾကည္ျဖဴစြာပဲ ေပးၾကပါတယ္ ။ း(
ေသြးလွဴ ဘဏ္မွ ေသြးကို အဆင့္ဆင့္ ထုတ္ယူ ၊ ေသြးအမ်ိဳးအစား မွန္ မမွန္ စစ္ေဆး ၊ ဆရာဝန္ နဲ ့ ဆရာမတို ့လက္မွတ္ထိုး ၊ စာရင္းသြင္း ျပီးရင္ ေသြးသြင္းဖို ့ ဒီလို အရင္ ျပင္ဆင္ၾကတယ္ ။ လက္အိပ္ ကို လူနာ မွ ဝယ္ေပးရတယ္ ။ က်န္တာေတြ ပလပ္စတာ ၊ အရက္ပ်ံနဲ ့ ဂြမ္းက အစေပါ့ ။ း) ။ စရိတ္မွ်ေပး က်န္းမာေရးလို ့ ဆိုေပသကိုး ။
မွတ္သားဘြယ္ရာ ေဆာင္ပုဒ္မ်ား ..။
ဒါက က်န္းမာေရးဌာနၾကီးရဲ ့ရည္မွန္းခ်က္ နဲ ့အေကာင္အထည္ ေဖၚေဆာင္နည္းမ်ား ။ အလြန္ ေကာင္းပါ၏ ။ ျဖစ္တာ မျဖစ္တာေတာ့ ကိုယ့္ထိုက္နဲ ့ ကိုယ့္ကံေပါ့ ေလ ။ ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီးၾကီး ကို အေကာင္အထည္ ေဖၚေနတာ ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ေတြ ၾကာေနျပီလဲ ။ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးေတာင္ အေရာင္မွိန္ ကြဲျပဲ ေနျပီပဲ ေလ ။ေအာင္ျမင္ဖို ့ေတာ့ မေန့ ့ကထက္စာရင္ တရက္ ပိုနီးလာျပီ လို ့ သေဘာထား မိပါတယ္ ။ တေန ့ေန ့ေတာ့ ျဖစ္လာရမည္မွာ မလြဲပါ ။
သူ ့သေဘာထား နဲ ့ တို ့တာဝန္ ။
ဒီ သင္တန္းေက်ာင္း ေနရာ ေလးက အရင္တံုးက ဆရာမေတြ အေဆာင္ ။ ျပီးကာစကေတာ့ အေတာ္ေလးသစ္လြင္ပါတယ္ ။ ဖရက္ရွာ နပ့္စ္ ေလးေတြ ေနၾကတယ္။ သူနဲ ့ ေဘးခ်င္းကပ္ရက္ မွာ အေဆာင္ေဟာင္းတခု ။ နဲနဲ ပိုၾကီး (ရင့္) တဲ ့ နပ္စ့္ ေတြ ေနၾကတယ္ ။ ဒီေတာ့ ဒီအေဆာင္ေတြကို နာမည္ အလွေလးေတြ ေပးထားၾကတာ ပုလဲကၽြန္း နဲ ့ ဟိုင္းၾကီးကၽြန္း .. တဲ ့ ။ စည္းကမ္းကေတာ့ အေတာ္ေလးၾကီးခဲ ့ၾကပါတယ္ ။ အေဆာင္မွဴးအျဖစ္နဲ ့ ဟိုင္းၾကီးကၽြန္းသူ ေတြက အုပ္ခ်ဳပ္တယ္ေပါ့ ။ ညေန ဧည့္သည္ခ်ိန္ဆို စည္ကားပါတယ္ ။ည အခ်ိန္ေတာ့ ဒီဝင္းေဘးမွ သိပ္ျဖတ္မေလွ်ာက္ရဲၾကဘူး။ ( ည ည ဆို ေဆးရုံ အလုပ္သမား အိျႏိၵယလူမ်ိဳး ေတြ က အရက္မူးမူးနဲ ့ လူေသတင္ထားတဲ့ ေထာ္လီေလး တဂ်ိန္းဂ်ိန္းတြန္းျပီး သီခ်င္း တေၾကာ္ေၾကာ္ ဆိုျပီး အေလာင္းပို့ ေလ့ရွိၾကတယ္ ) ။ နာမည္ေက်ာ္ ေမာ္က်ဴရီ ၾကီး ရွိတယ္ေလ ။သူရဲေျခာက္တယ္ တဲ ့ ။ နာမည္ၾကီး အသုဘရွိတဲ ့ ေန ့ေတြ ဆို ကားေတြ တန္းစီလို ့ ။ လူေတြ ၾကပ္လို ့ ေပါ့ ။ အဲဒီ ေနရာ ခုေတာ့ သင္တန္းေက်ာင္း ျဖစ္ေနျပီ ။
စည္းကမ္းခ်က္မ်ား ၊ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ ။
စည္းကမ္းသည္ လူ၏တန္ဘိုး ။ စည္းကမ္းလိုက္နာ ေဘးကင္းကြာ တဲ ့ ။
ဒီေတာ့ လူနာမ်ား ၊ ဧည့္သည္မ်ား ၊ ေဆးကိုယ္စားလွယ္မ်ား အားလံုး စည္းကမ္းရွိၾကရပါမယ္ ။
ဒါကေတာ့ ျပည္သူ ့ေဆးရုံ မဟုတ္ တဲ ့ သူ ့ေဆးရုံေတြ ထဲမွ တခုပါ ။ (ကြာျခားပံုမ်ား ကေတာ့ ေစ်းပိုၾကီး၏ ဆိုတာ ေျပာဖို ့ လိုမယ္ မထင္ပါ )
နား ..နား ျပီး ေျပာပါမယ္ ၊ ဒီေန ့ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ ။( ပံုေတြ ထဲမွ စာလံုးမ်ား ေသခ်ာစြာ ျမင္လိုက ပံုကို ကလစ္လုပ္ၾကည့္ပါလို ့ ေျပာေနစရာေတာင္ မလိုဘူး ထင္ပါတယ္ ... အားလံုး သိျပီးသားေတြ ပဲေလ .. း))
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
22 comments:
စရိတ္မ်ွေပးက်န္းမာေရး.....
ေဆးရံုၾကီးကိုေရာက္ဖူးတာ လက္ခ်ိဳးေရၾကည့္ရင္ေတာင္ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းမျပည့္ဘူး
ေဆးစာရြက္ကေလးကိုကိုင္ပီး
ပိုက္ဆံမတတ္ႏိုင္လို႔ လွည့္ျပန္သြားရရွာမဲ့လူေတြကို ေျပးျမင္မိတယ္။
ေနာက္ဆံုးပံုက ..တကယ္ပဲကြာျခားခ်က္ေနာ္။ ...
ေၾသာ္.. ပိုက္ဆံ ပိုက္ဆံ...
က်န္းမာဖို့ ပိုက္ဆံလို၏။
မိုးမင္းၾကီး
ဖြားကီ ပုံေတြကုိ မူပုိင္လုပ္ေနတာလားးးးးးးး အေနာ္လဲ လုပ္ခ်င္တယ္ း) ေနာက္ဘာဆက္လာဦးမလဲ ေစာင့္ေနတယ္ ေမွ်ာ္ေနတယ္ ဒါပဲ
ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
စရိတ္မွ်ေပးစရာ မရွိသူေတြ အတြက္ေတာ့ စရိတ္မွ်ေပးနိုင္ေအာင္လုပ္ေပါ့ဗ်ာ..ဘယ့္နယ္..အကုန္လံုး ျပည္သူ႔ ေတြ ေဆး၀ယ္ရတာ စရိတ္မွ်ေပးရတာၾကာပီ မို႔လို႔ ျပည္သူ႔ေဆးရုံ လို႔ေခၚတာေလ နို႔မို႔ အစိုးရေဆးရုံလို႔ ေခၚမွာေပါ့..ေဒၚကိရဲ့...
ေၾသာ္.. ေရႊျပည္ေရႊရြာက ရွားပါးပံုရိပ္ေလးေတြ အလြမ္းေျပၾကည္႔ခြင့္ရျပီ။ ဖန္တစ္ရာေထေနတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြကလြဲရင္ အားလံုးကိုလြမ္းတယ္။
ျပည္သူ႔ေဆးရံုၾကီးကလည္း သစ္လြင္ေတာက္ပေနလိုက္တာ ထင္းလို႔။ အေရွ႕က သစ္ပင္ေတြ တစ္ပင္မွမရွိလို႔ေတာ႔နဲ႔တူပါရဲ႕။
ရန္ကုန္မွာတုန္းကဆို အိမ္ျပန္ရင္ ညတိုင္း အဲ႔ေရွ႕ကျဖတ္ေလွ်ာက္ေနက်။
က်န္းမာေရး.. က်န္းမာေရး..
ဖြားကိပို႔စ္က အေတာ္ေလးသံေဝဂရစရာပါလား။
ပုံေတြၾကည့္ရတာ ေက်းဇူး အရမ္းတင္ပါတယ္။
အမေလး မွားပါတယ္၊ ေဆးရုံအေၾကာင္းေတြပါလားးးး
အဟြတ္ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။
သနားစရာ လူနာပံုေတြပါထည့္သင့္တာ အမရ။
စရိတ္မွ်ေပးကို မတတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြေလ။ မွ်ကိုမေပးႏိုင္ဘူး၊ စားစရာေတာင္ ပိုက္ဆံမေလာက္ၾကလို႔
အိုေက အပိုင္း ၃ေမွ်ာ္....
ေအာ္ ငါ့အမားႏွယ့္ေနာ္ ေရႊျပည္တစ္ခါျပန္လိုက္တာ
ေျပာစရာကို မကုန္ တစ္ေထာင္တစ္ည ပံုျပင္လို ဖတ္ရေတာ့မယ္ အဟားးးးးးးးးးးးး
အမွန္ေျပာတဲ့လူနဲ ့ေၾကာင္သူေတာ္ၾကြက္သူခိုး နဲ ့တိုးမိတာနဲ ့တူပါ့ ဟဟ
တိုင္းျပည္ အတြက္ အက်ိဳးမရွီတဲ့အစိုးရမ်ိဳး ဒိုးခိုင္းလိုက္ ေတာ့ဗ်ာ ... အဲ ဒါေပမယ့္ သူတိုးတက္မႈေတြ လုပ္ေနတာ ရွိတယ္ ... ဥမင္လႈိင္ေခါင္း ... ေနျပည္ေတာ္သစ္ တိုက္ေလယဥ္ေတြ .... ေလ .... ဒီအစိုးရက အလကား ျပည္သူေတြကို မေသေသေအာင္ သတ္ေနတာပဲဗ် .. တိုင္းျပည္အတြက္ သူတို႔မွာ ေစတနာ အမွန္မရွိပါဘူးဗ်ာ ....
ပံုေတြအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ျပည္သူ႔ေဆးရုံၾကီးကို အျပင္မွာ မျမင္ဖူးဘူး။ ေဆးရုံေဆးခန္းကို ၂ႏွစ္သားေလာက္ပဲ ေရာက္ဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းကလဲ ေသဖုိ႔ရက္ခ်ိန္းသြားေတာင္းလိုက္တာပဲ။ ရြာက ယမ္းကုနဲ႕အဆင္မေျပရင္ ၀ရုန္းသုန္းကား ေဆးရုံတင္ၾကတာ ရြာကမ်က္ႏွာမြဲေတြဓေလ့ေလ။ ေသဖုိ႔ရက္သိပ္မက်န္ေတာ့ ရြာမွာေသရေအာင္ဆုိျပီး ရြာျပန္ေခၚလာခဲ့ကာမွ ရြာကဦးၾကီးတေယာက္က ေကာက္ေမြးစားလို႔ အသက္ျပန္ရွင္ခဲ့ရတာေလ။ ဒါေၾကာင့္လဲ လူေကာင္က ေသးေသးေကြးေကြးျဖစ္ေနတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရြာမွာ အခုေတာ့မသိဘူး။ ဆရာ၀န္ဘြဲ႕ရဆုိျပီး လာေဆးကုတဲ့သူရွိဘူးဗ်။ တခါလာပါေသးတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းစားျပီးသူတုိ႔ အသက္ေမြးသြားၾကရတယ္။ ရြာကလူက အေၾကြးကုတာနဲ႕ က်န္းမာေရးကလဲ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးျဖစ္မွမျဖစ္ေတာ့လဲ သူတုိ႔ျပန္ေျပးၾကရတာေပါ့ဗ်ာ။ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရွာဆုိသလို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရြာကုိ တာ၀န္က်တဲ့သူေတြကေတာ့ ရြာခံကလြဲရင္ ျပန္ေျပးၾကတာမ်ားတယ္။ ဒါကလဲ ရြာကစီးပြားေရးဆုိတာ မယ္မယ္ရရမရွိတာလဲပါတာေပါ့။ ေကာင္းပါ၏အစ္မရယ္ မွတ္သားသြားပါတယ္
သရဲေခ်ာက္မွာေၾကာက္လို႔..ေဆးရံုပံုမၾကည့္ရဲဘူးဗ်ိဳ႕
ေဆးရံု ဆို တအား ေၾကာက္တယ္ ...သူရဲ တေစၦ ေၾကာက္ရ မွာ ထက္ နာက်င္ ခံစားရမယ္႔ ဒုကၡ ...
ပိုက္ဆံ မတတ္ႏိုင္ ရင္ ခါးစီး ခံစားရမယ္႔ ဒုကၡ ...
ေငြရရင္ျပီးေရာ လူနာကို အခ်ိန္ဆြဲ ျပီး ေရာဂါတျခား
ေဆးတျခား ကုသမယ္႔ ဆရာ၀န္မ်ိဳးနဲ႔
ေတြ႔ၾကံဳ ( မွန္မွန္ကန္ကန္ ကုသေပးတဲ႔ ဆရာ၀န္ေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါ ) ရမယ္႔ ဒုကၡ ...
အဲသည္႔ ဒုကၡ ေတြ အေၾကာက္ ဆံုး ပါ ... :'-(
ေသြးအိတ္ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ အေၾကာင္း မသိေသးတာ
သိလိုက္ရတဲ႔ အတြက္ ေက်းဇူးပါ ကိကိ ...
mie nge
မမေရ...
ေဆးရံုႀကီးနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးရင္းႏွီးခဲ႔ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပူးေတက ဆရာဝန္လဲမဟုတ္၊ သူနာျပဳမဟုတ္၊ လူနာမဟုတ္ေနာ္...
:)
ေဆးရံုႀကီးက ေခါင္မိုးေတြက မိုးယိုေနၿပီတဲ႔ သူမ်ားေျပာတာ။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိဘူး။
စိတ္မေကာင္းဘူး.. ေသြးအိတ္နဲ႔ပက္သက္ျပီး ခုမွသိရတာ သတၱ၀ါေတြ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစလုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းးး
ေသြးအိတ္အေၾကာင္းခုမွ သိရတယ္။
ေဆးရုံႀကီးထဲ ၃၊ ၄ ေခါက္ပဲေရာက္ဖူးတယ္။ ေရာက္ၿပီးရင္ ျပန္မထြက္တတ္ေတာ့ဘူး။ း)
သူ႕ေဆးရုံးနဲ႕မ်ားကြာပါ့။ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ..
ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆးရံုၾကီးကို ဒီလာခါနီး ေဆးစစ္ရမယ္ဆိုတုန္းက ေရာက္ဖူးတာ.. ေက်ာင္းတက္တုန္းကေတာ့ အနီးအနား ေဆးခန္းေလာက္တင္ သြားဖူးတာဆိုေတာ့ အတြင္းက်က်မသိဘူး။ အင္း ဒီထြက္ဖို႔.. ေဆးစစ္တာအတြက္ေတာ့ ပိုက္ဆံေတာ္ေတာ္ေပးခဲ့ရတာပဲ..။
အမေရ...
မိုင္တစ္ေထာင္ခရီးရဲ ့အစက ပထမဆံုး ေၿခလွန္းပဲတဲ ့။
အမက ၿမန္မာ ၿပည္ရဲ ့ က်န္းမာေရး မိုင္တစ္ေထာင္ခရီး
ရဲ ့အစ ကိုပဲ ၿမင္ခဲ ့ရတာကိုးလို ့။ မေလာပါနဲ ့။
အစ ပဲရွိေသးတာပဲဟာ။ ဆိုင္းဘုတ္က ၿပန္ေရး ၿပင္ေရး
လို ့ရတာပဲဟာ...။
ေရွြျပည္ျကီးမွာ မွိီတင္းေနထိုင္ျကကုန္ေသာ အယုတ္ အလတ္ အျမတ္ မေရြး လူသား အေပါင္း က်မၼာေစေျကာင္း ဆုေတာင္းေမတၱာ အစဥ္ပို ့သလွ်က္ပါ သိျပီးျကတဲ ့အတိုင္း မက်မၼာလို ့ေတာ ့ နာျပီသာမွတ္ အနဲဆံုးစရိပ္မွ်ေပးနဲ ့ေတြ ့မယ္ နဲနဲဆိုးရင္ ေသြးလြန္တုတ္ေကြးနဲ ့အစာအိမ္ေရာဂါမွား ခြဲစိတ္ကုသလိုက္မယ္ ဒါ ့ထက္နဲနဲပိုဆိုးရင္ ဆီးခ်ိဳ ေသြးတိုး ႏွလံုး ေရာဂါသည္ကို သြား (၁၁)ေခ်ာင္းႏႈပ္ကုမယ္ ျပီးရင္ တင္ပါးဆံုရိုးက်ိဳးတဲ ့သူကိုခြဲစိတ္ကုသမယ္ ေမ ့ေဆးေလးလဲပိုပိုသာသာထိုးေပးမယ္ ဟုတ္ျပီဒါဆို အားလံုး (ok) ျပီလား သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားလားလို ့ေမးရင္ ဟုတ္ကဲ ့အားလံုး(ok) ပါတယ္ သက္သာ ေပ်ာက္ကင္းသြားတယ္လို ့ေျဖပါရေစ ေနာင္တျကိမ္ဘယ္ေသာအခါမွ မနာက်င္ေတာ ံထို ့ေျပာင္ ့့့့ေအာင္သက္သာသြားပါတယ္ တခါတည္းအျပီးလဲေပ်ာက္ကင္းသြားပါတယ္ (အသက္ပါ) ထို ့ေျကာင္ ့ အသက္ဥာဏ္ေစာင္ ့ ဆိုသလို ကို ့ကိုယ္ကို သတိျကီးစြာထား၍ က်မၼာေအာင္ေနျကပါလို ့တိုက္တြန္းနႈိးေဆာ္ရင္း ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို ့သလိုက္ရပါတယ္
မကိေရ ... ေဒါက္တာျမင့္ေဆြက မွတ္မိေသးတယ္ ဂ်ပန္ေခတ္ေဆး႐ံုႀကီး၀ယ္ ေရးသလိုမ်ဳိး ... မကိလဲ မွတ္မိေသးတယ္ ( ) ေခတ္ ေဆး႐ံုႀကီး၀ယ္ လို႔ ေရးပါလား။ ပံုေလးေတြနဲ႔ ေ၀ေ၀ဆာဆာေပါ့။ က်မတို႔လည္း ဗဟုသုတရေအာင္လို႔ပါ။
ဟင္းးးးးးးးးးးး
ေရာက္ဘူးတယ္
ျမင္ဘူးတယ္
စိတ္ဆင္းရဲရတယ္
စိတ္မေကာင္းဘူး
ကိြကိြစ္ေရ...
ေဆး႐ံုႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး...ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကိုလြမ္းမိသြားတယ္....း(
(ဘန္နာကပံုက နာဒို႔ရန္ကင္းအစပ္က ဆန္ဒိုးနားေဟာ္တယ္ဂ်ီးမွတ္လား....ဟိုေနထဲက ေျပာမလို႔...။ လွတယ္...း)
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
ကိကိေရ ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးက ၾကည့္ရတာ က်က္သေရရွိလိုက္တာ။ ဒီက နာမည္ႀကီးေဆးရံုေတြထက္ အမ်ားႀကီးလွပတင့္တယ္တာ ေတြ႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အတြင္းမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ ့စားပြဲခုန္ေတြေပၚမွာ ကြန္ျပဴတာ တလံုးမွ မေတြ႔ရဘူး။ မွ်ေ၀ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ဆီမွာ သူနာျပဳက ဆရာ၀န္ညြန္ၾကားတဲ့အတိုင္း မေသြမတိမ္း လိုက္နာလို႔မရဘူး။ ဆရာ၀န္ ေဆးမွာ ေရးထားေပးလို႔ အဲဒီေဆးကို ေပးမိၿပီး လူနာတခုခု ျဖစ္သြားရင္ ဆရာ၀န္မွာ တာ၀န္မရွိဘူး မိမိ professional ကို အသံုမခ်လို႔ ဆိုၿပီး လူနာဆီကို တိုက္ရိုက္ေပးလိုက္တဲ့ သူနာျပဳမွာပဲ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ဆရာ၀န္က စာရြက္မွာပဲ ေရးေပးထားတယ္။ လူနာနဲ႔ တိုက္ရိုက္ထိေတြ႔ရတဲ့သူက တာ၀န္အရိွဆံုး ျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ျပာယာျပာယာနဲ႔ လူနာအတြက္ မသင့္ေတာ္တဲ့ေဆးေတြကို မွားၿပီး ေရးထားေပးခဲ့ရင္ သူနာျပဳက အျမဲျပန္ေခၚၿပီး ျပန္လာေရးခိုင္းရတယ္။ Management မဟုတ္ဘဲ Professional အလုပ္သာ ျဖစ္လို႔ ဆရာ၀န္နဲ႔ သူနာျပဳ အလုပ္လုပ္တာ အေပၚအေအာက္ စီးဆင္းတဲ့ပံုစံမဟုတ္ေတာ့ဘူး ကိုယ္စီတာ၀န္ယူတဲ့ ပံုစံပဲ ရွိေတာ့တယ္။
Post a Comment