သင္ေသသြားေသာ္ ၊ သင္ဖြားေသာေျမ သင္တို့ေျမသည္ ၊ အေျခတိုးျမင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏ ။ [ေဇာ္ဂ်ီ ]

အမွတ္တရ အလြမ္းပံုရိပ္မ်ား .. (၂)

22 comments:

Anonymous said... | Monday, January 25, 2010 7:40:00 PM

စရိတ္မ်ွေပးက်န္းမာေရး.....
ေဆးရံုၾကီးကိုေရာက္ဖူးတာ လက္ခ်ိဳးေရၾကည့္ရင္ေတာင္ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းမျပည့္ဘူး

ေဆးစာရြက္ကေလးကိုကိုင္ပီး
ပိုက္ဆံမတတ္ႏိုင္လို႔ လွည့္ျပန္သြားရရွာမဲ့လူေတြကို ေျပးျမင္မိတယ္။

ေနာက္ဆံုးပံုက ..တကယ္ပဲကြာျခားခ်က္ေနာ္။ ...

ေၾသာ္.. ပိုက္ဆံ ပိုက္ဆံ...
က်န္းမာဖို့ ပိုက္ဆံလို၏။

မိုးမင္းၾကီး

Anonymous said... | Monday, January 25, 2010 8:04:00 PM

ဖြားကီ ပုံေတြကုိ မူပုိင္လုပ္ေနတာလားးးးးးးး အေနာ္လဲ လုပ္ခ်င္တယ္ း) ေနာက္ဘာဆက္လာဦးမလဲ ေစာင့္ေနတယ္ ေမွ်ာ္ေနတယ္ ဒါပဲ

ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

ကိုခ်စ္ေဖ said... | Monday, January 25, 2010 8:48:00 PM

စရိတ္မွ်ေပးစရာ မရွိသူေတြ အတြက္ေတာ့ စရိတ္မွ်ေပးနိုင္ေအာင္လုပ္ေပါ့ဗ်ာ..ဘယ့္နယ္..အကုန္လံုး ျပည္သူ႔ ေတြ ေဆး၀ယ္ရတာ စရိတ္မွ်ေပးရတာၾကာပီ မို႔လို႔ ျပည္သူ႔ေဆးရုံ လို႔ေခၚတာေလ နို႔မို႔ အစိုးရေဆးရုံလို႔ ေခၚမွာေပါ့..ေဒၚကိရဲ့...

Anonymous said... | Monday, January 25, 2010 9:24:00 PM

ေၾသာ္.. ေရႊျပည္ေရႊရြာက ရွားပါးပံုရိပ္ေလးေတြ အလြမ္းေျပၾကည္႔ခြင့္ရျပီ။ ဖန္တစ္ရာေထေနတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြကလြဲရင္ အားလံုးကိုလြမ္းတယ္။
ျပည္သူ႔ေဆးရံုၾကီးကလည္း သစ္လြင္ေတာက္ပေနလိုက္တာ ထင္းလို႔။ အေရွ႕က သစ္ပင္ေတြ တစ္ပင္မွမရွိလို႔ေတာ႔နဲ႔တူပါရဲ႕။
ရန္ကုန္မွာတုန္းကဆို အိမ္ျပန္ရင္ ညတိုင္း အဲ႔ေရွ႕ကျဖတ္ေလွ်ာက္ေနက်။
က်န္းမာေရး.. က်န္းမာေရး..
ဖြားကိပို႔စ္က အေတာ္ေလးသံေဝဂရစရာပါလား။

ကုိေအာင္ said... | Monday, January 25, 2010 9:38:00 PM

ပုံေတြၾကည့္ရတာ ေက်းဇူး အရမ္းတင္ပါတယ္။

သုခုမေလဒီ said... | Monday, January 25, 2010 9:48:00 PM

အမေလး မွားပါတယ္၊ ေဆးရုံအေၾကာင္းေတြပါလားးးး
အဟြတ္ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။
သနားစရာ လူနာပံုေတြပါထည့္သင့္တာ အမရ။
စရိတ္မွ်ေပးကို မတတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြေလ။ မွ်ကိုမေပးႏိုင္ဘူး၊ စားစရာေတာင္ ပိုက္ဆံမေလာက္ၾကလို႔

အိုေက အပိုင္း ၃ေမွ်ာ္....

အိုက္ခီေလာက္ said... | Tuesday, January 26, 2010 12:36:00 AM

ေအာ္ ငါ့အမားႏွယ့္ေနာ္ ေရႊျပည္တစ္ခါျပန္လိုက္တာ
ေျပာစရာကို မကုန္ တစ္ေထာင္တစ္ည ပံုျပင္လို ဖတ္ရေတာ့မယ္ အဟားးးးးးးးးးးးး
အမွန္ေျပာတဲ့လူနဲ ့ေၾကာင္သူေတာ္ၾကြက္သူခိုး နဲ ့တိုးမိတာနဲ ့တူပါ့ ဟဟ

ေျခလွမ္းသစ္ said... | Tuesday, January 26, 2010 1:11:00 AM

တိုင္းျပည္ အတြက္ အက်ိဳးမရွီတဲ့အစိုးရမ်ိဳး ဒိုးခိုင္းလိုက္ ေတာ့ဗ်ာ ... အဲ ဒါေပမယ့္ သူတိုးတက္မႈေတြ လုပ္ေနတာ ရွိတယ္ ... ဥမင္လႈိင္ေခါင္း ... ေနျပည္ေတာ္သစ္ တိုက္ေလယဥ္ေတြ .... ေလ .... ဒီအစိုးရက အလကား ျပည္သူေတြကို မေသေသေအာင္ သတ္ေနတာပဲဗ် .. တိုင္းျပည္အတြက္ သူတို႔မွာ ေစတနာ အမွန္မရွိပါဘူးဗ်ာ ....

Shinlay said... | Tuesday, January 26, 2010 1:13:00 AM

ပံုေတြအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

thawzin said... | Tuesday, January 26, 2010 1:42:00 AM

ျပည္သူ႔ေဆးရုံၾကီးကို အျပင္မွာ မျမင္ဖူးဘူး။ ေဆးရုံေဆးခန္းကို ၂ႏွစ္သားေလာက္ပဲ ေရာက္ဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းကလဲ ေသဖုိ႔ရက္ခ်ိန္းသြားေတာင္းလိုက္တာပဲ။ ရြာက ယမ္းကုနဲ႕အဆင္မေျပရင္ ၀ရုန္းသုန္းကား ေဆးရုံတင္ၾကတာ ရြာကမ်က္ႏွာမြဲေတြဓေလ့ေလ။ ေသဖုိ႔ရက္သိပ္မက်န္ေတာ့ ရြာမွာေသရေအာင္ဆုိျပီး ရြာျပန္ေခၚလာခဲ့ကာမွ ရြာကဦးၾကီးတေယာက္က ေကာက္ေမြးစားလို႔ အသက္ျပန္ရွင္ခဲ့ရတာေလ။ ဒါေၾကာင့္လဲ လူေကာင္က ေသးေသးေကြးေကြးျဖစ္ေနတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရြာမွာ အခုေတာ့မသိဘူး။ ဆရာ၀န္ဘြဲ႕ရဆုိျပီး လာေဆးကုတဲ့သူရွိဘူးဗ်။ တခါလာပါေသးတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းစားျပီးသူတုိ႔ အသက္ေမြးသြားၾကရတယ္။ ရြာကလူက အေၾကြးကုတာနဲ႕ က်န္းမာေရးကလဲ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးျဖစ္မွမျဖစ္ေတာ့လဲ သူတုိ႔ျပန္ေျပးၾကရတာေပါ့ဗ်ာ။ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရွာဆုိသလို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရြာကုိ တာ၀န္က်တဲ့သူေတြကေတာ့ ရြာခံကလြဲရင္ ျပန္ေျပးၾကတာမ်ားတယ္။ ဒါကလဲ ရြာကစီးပြားေရးဆုိတာ မယ္မယ္ရရမရွိတာလဲပါတာေပါ့။ ေကာင္းပါ၏အစ္မရယ္ မွတ္သားသြားပါတယ္

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said... | Tuesday, January 26, 2010 6:50:00 AM

သရဲေခ်ာက္မွာေၾကာက္လို႔..ေဆးရံုပံုမၾကည့္ရဲဘူးဗ်ိဳ႕

Anonymous said... | Tuesday, January 26, 2010 8:32:00 AM

ေဆးရံု ဆို တအား ေၾကာက္တယ္ ...သူရဲ တေစၦ ေၾကာက္ရ မွာ ထက္ နာက်င္ ခံစားရမယ္႔ ဒုကၡ ...
ပိုက္ဆံ မတတ္ႏိုင္ ရင္ ခါးစီး ခံစားရမယ္႔ ဒုကၡ ...
ေငြရရင္ျပီးေရာ လူနာကို အခ်ိန္ဆြဲ ျပီး ေရာဂါတျခား
ေဆးတျခား ကုသမယ္႔ ဆရာ၀န္မ်ိဳးနဲ႔
ေတြ႔ၾကံဳ ( မွန္မွန္ကန္ကန္ ကုသေပးတဲ႔ ဆရာ၀န္ေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါ ) ရမယ္႔ ဒုကၡ ...

အဲသည္႔ ဒုကၡ ေတြ အေၾကာက္ ဆံုး ပါ ... :'-(


ေသြးအိတ္ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ အေၾကာင္း မသိေသးတာ
သိလိုက္ရတဲ႔ အတြက္ ေက်းဇူးပါ ကိကိ ...
mie nge

ဧပရယ္လ္ပူး@ပူးေတ said... | Tuesday, January 26, 2010 11:09:00 AM

မမေရ...
ေဆးရံုႀကီးနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးရင္းႏွီးခဲ႔ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပူးေတက ဆရာဝန္လဲမဟုတ္၊ သူနာျပဳမဟုတ္၊ လူနာမဟုတ္ေနာ္...
:)
ေဆးရံုႀကီးက ေခါင္မိုးေတြက မိုးယိုေနၿပီတဲ႔ သူမ်ားေျပာတာ။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိဘူး။

ကိုေရတမာ said... | Tuesday, January 26, 2010 11:46:00 AM

စိတ္မေကာင္းဘူး.. ေသြးအိတ္နဲ႔ပက္သက္ျပီး ခုမွသိရတာ သတၱ၀ါေတြ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစလုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းးး

ေႏြးေနျခည္ said... | Tuesday, January 26, 2010 1:51:00 PM

ေသြးအိတ္အေၾကာင္းခုမွ သိရတယ္။
ေဆးရုံႀကီးထဲ ၃၊ ၄ ေခါက္ပဲေရာက္ဖူးတယ္။ ေရာက္ၿပီးရင္ ျပန္မထြက္တတ္ေတာ့ဘူး။ း)

သူ႕ေဆးရုံးနဲ႕မ်ားကြာပါ့။ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ..

လသာည said... | Tuesday, January 26, 2010 7:14:00 PM

ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆးရံုၾကီးကို ဒီလာခါနီး ေဆးစစ္ရမယ္ဆိုတုန္းက ေရာက္ဖူးတာ.. ေက်ာင္းတက္တုန္းကေတာ့ အနီးအနား ေဆးခန္းေလာက္တင္ သြားဖူးတာဆိုေတာ့ အတြင္းက်က်မသိဘူး။ အင္း ဒီထြက္ဖို႔.. ေဆးစစ္တာအတြက္ေတာ့ ပိုက္ဆံေတာ္ေတာ္ေပးခဲ့ရတာပဲ..။

ahphyulay said... | Tuesday, January 26, 2010 9:06:00 PM

အမေရ...
မိုင္တစ္ေထာင္ခရီးရဲ ့အစက ပထမဆံုး ေၿခလွန္းပဲတဲ ့။
အမက ၿမန္မာ ၿပည္ရဲ ့ က်န္းမာေရး မိုင္တစ္ေထာင္ခရီး
ရဲ ့အစ ကိုပဲ ၿမင္ခဲ ့ရတာကိုးလို ့။ မေလာပါနဲ ့။
အစ ပဲရွိေသးတာပဲဟာ။ ဆိုင္းဘုတ္က ၿပန္ေရး ၿပင္ေရး
လို ့ရတာပဲဟာ...။

ဓါးထက္ထက္ said... | Tuesday, January 26, 2010 11:01:00 PM

ေရွြျပည္ျကီးမွာ မွိီတင္းေနထိုင္ျကကုန္ေသာ အယုတ္ အလတ္ အျမတ္ မေရြး လူသား အေပါင္း က်မၼာေစေျကာင္း ဆုေတာင္းေမတၱာ အစဥ္ပို ့သလွ်က္ပါ သိျပီးျကတဲ ့အတိုင္း မက်မၼာလို ့ေတာ ့ နာျပီသာမွတ္ အနဲဆံုးစရိပ္မွ်ေပးနဲ ့ေတြ ့မယ္ နဲနဲဆိုးရင္ ေသြးလြန္တုတ္ေကြးနဲ ့အစာအိမ္ေရာဂါမွား ခြဲစိတ္ကုသလိုက္မယ္ ဒါ ့ထက္နဲနဲပိုဆိုးရင္ ဆီးခ်ိဳ ေသြးတိုး ႏွလံုး ေရာဂါသည္ကို သြား (၁၁)ေခ်ာင္းႏႈပ္ကုမယ္ ျပီးရင္ တင္ပါးဆံုရိုးက်ိဳးတဲ ့သူကိုခြဲစိတ္ကုသမယ္ ေမ ့ေဆးေလးလဲပိုပိုသာသာထိုးေပးမယ္ ဟုတ္ျပီဒါဆို အားလံုး (ok) ျပီလား သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားလားလို ့ေမးရင္ ဟုတ္ကဲ ့အားလံုး(ok) ပါတယ္ သက္သာ ေပ်ာက္ကင္းသြားတယ္လို ့ေျဖပါရေစ ေနာင္တျကိမ္ဘယ္ေသာအခါမွ မနာက်င္ေတာ ံထို ့ေျပာင္ ့့့့ေအာင္သက္သာသြားပါတယ္ တခါတည္းအျပီးလဲေပ်ာက္ကင္းသြားပါတယ္ (အသက္ပါ) ထို ့ေျကာင္ ့ အသက္ဥာဏ္ေစာင္ ့ ဆိုသလို ကို ့ကိုယ္ကို သတိျကီးစြာထား၍ က်မၼာေအာင္ေနျကပါလို ့တိုက္တြန္းနႈိးေဆာ္ရင္း ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို ့သလိုက္ရပါတယ္

ေမဓာ၀ီ said... | Wednesday, January 27, 2010 5:15:00 AM

မကိေရ ... ေဒါက္တာျမင့္ေဆြက မွတ္မိေသးတယ္ ဂ်ပန္ေခတ္ေဆး႐ံုႀကီး၀ယ္ ေရးသလိုမ်ဳိး ... မကိလဲ မွတ္မိေသးတယ္ ( ) ေခတ္ ေဆး႐ံုႀကီး၀ယ္ လို႔ ေရးပါလား။ ပံုေလးေတြနဲ႔ ေ၀ေ၀ဆာဆာေပါ့။ က်မတို႔လည္း ဗဟုသုတရေအာင္လို႔ပါ။

မိုးခါး said... | Wednesday, January 27, 2010 9:47:00 AM

ဟင္းးးးးးးးးးးး
ေရာက္ဘူးတယ္
ျမင္ဘူးတယ္
စိတ္ဆင္းရဲရတယ္
စိတ္မေကာင္းဘူး

~ဏီလင္းညိဳ~ said... | Wednesday, January 27, 2010 9:30:00 PM

ကိြကိြစ္ေရ...
ေဆး႐ံုႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး...ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကိုလြမ္းမိသြားတယ္....း(
(ဘန္နာကပံုက နာဒို႔ရန္ကင္းအစပ္က ဆန္ဒိုးနားေဟာ္တယ္ဂ်ီးမွတ္လား....ဟိုေနထဲက ေျပာမလို႔...။ လွတယ္...း)
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ

Nge Naing said... | Friday, January 29, 2010 8:12:00 AM

ကိကိေရ ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးက ၾကည့္ရတာ က်က္သေရရွိလိုက္တာ။ ဒီက နာမည္ႀကီးေဆးရံုေတြထက္ အမ်ားႀကီးလွပတင့္တယ္တာ ေတြ႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အတြင္းမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ ့စားပြဲခုန္ေတြေပၚမွာ ကြန္ျပဴတာ တလံုးမွ မေတြ႔ရဘူး။ မွ်ေ၀ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ဆီမွာ သူနာျပဳက ဆရာ၀န္ညြန္ၾကားတဲ့အတိုင္း မေသြမတိမ္း လိုက္နာလို႔မရဘူး။ ဆရာ၀န္ ေဆးမွာ ေရးထားေပးလို႔ အဲဒီေဆးကို ေပးမိၿပီး လူနာတခုခု ျဖစ္သြားရင္ ဆရာ၀န္မွာ တာ၀န္မရွိဘူး မိမိ professional ကို အသံုမခ်လို႔ ဆိုၿပီး လူနာဆီကို တိုက္ရိုက္ေပးလိုက္တဲ့ သူနာျပဳမွာပဲ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ဆရာ၀န္က စာရြက္မွာပဲ ေရးေပးထားတယ္။ လူနာနဲ႔ တိုက္ရိုက္ထိေတြ႔ရတဲ့သူက တာ၀န္အရိွဆံုး ျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ျပာယာျပာယာနဲ႔ လူနာအတြက္ မသင့္ေတာ္တဲ့ေဆးေတြကို မွားၿပီး ေရးထားေပးခဲ့ရင္ သူနာျပဳက အျမဲျပန္ေခၚၿပီး ျပန္လာေရးခိုင္းရတယ္။ Management မဟုတ္ဘဲ Professional အလုပ္သာ ျဖစ္လို႔ ဆရာ၀န္နဲ႔ သူနာျပဳ အလုပ္လုပ္တာ အေပၚအေအာက္ စီးဆင္းတဲ့ပံုစံမဟုတ္ေတာ့ဘူး ကိုယ္စီတာ၀န္ယူတဲ့ ပံုစံပဲ ရွိေတာ့တယ္။