သင္ေသသြားေသာ္ ၊ သင္ဖြားေသာေျမ သင္တို့ေျမသည္ ၊ အေျခတိုးျမင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏ ။ [ေဇာ္ဂ်ီ ]

နာတာေလးေတာ့ ခြင့္ျပဳကြယ္ ...

18 comments:

သုခုမေလဒီ said... | Saturday, October 31, 2009 7:02:00 PM

Ohh... No 1

rose of sharon said... | Saturday, October 31, 2009 7:03:00 PM

ေဟာေတာ႔... ပထမရသြားပါလား.... မရည္ရြယ္ဘဲ ၁ ရသြားတယ္kikiေရ.... ဦးေက်ာ္သူကိုေတာ႔ တကယ္ကို ေလးစားပါတယ္... သူ႔ရဲ႕ပါရမီၿဖည္႔ဖက္ကိုေရာဘဲ

rose of sharon said... | Saturday, October 31, 2009 7:05:00 PM

ဟင္... comment ဝင္သြားၿပီးမွ ၁ မဟုတ္မွန္းသိတယ္... ဟီးဟီး

သုခုမေလဒီ said... | Saturday, October 31, 2009 7:14:00 PM

ေဟး ၂ နဲ ့သံုးကိုဘာလို ့ဦးသြားတာလဲ ။ စာဖတ္ေနတုန္းကို း))
အမေရ ..ဦးေက်ာ္သူတို ့ကိုေတာ့ အစတည္းကခ်ီးက်ဴးမိ
တာပါ။ ဒီအေၾကာင္းေတြကေတာ့ ေျပာလို ့ဆံုးမွာမဟုတ္ လို ့ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေတာင္ အဲ .. ေတာသံုး ေတာင္ မ,ကေတာ့ဘူး အမရ..။

thawzin said... | Saturday, October 31, 2009 7:35:00 PM

တကယ္ပရဟိတလုပ္ခ်င္တာလား။ ေက်ာ္ၾကားျခင္လို႔ လုပ္ေနတာလား။ ေက်ာ္ၾကားသူတုိ႔ဘ၀ဟာ ေက်ာ္ၾကားတဲ့သူေတြ မပိုင္ေတာ့ပါဘူး။ လူေတြရဲ႕ ပါးစပ္ကပုိင္ဆုိင္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာ္ၾကားသူတုိ႔ဟာ ဒီထက္ပုိျပီးေတာ့ ေက်ာ္ၾကားျခင္ၾကတယ္။ ပရဟိတကေန အတၱဟိတျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ငါေက်ာ္ၾကားဖုိ႔အတြက္ ဘာမဆုိလုပ္မွာပဲ ျဖစ္ကုန္ေရာ။ ဘာအတြက္ေက်ာ္ၾကား ေက်ာ္ၾကား အဲဒီေက်ာ္ၾကားမႈကိုမခံနုိင္တဲ့သူေတြေတာ့ လူေတြပါးစပ္ေျပာသမွ် အကုန္လုပ္ခ်ေတာ့တာပဲ။

Nge Naing said... | Saturday, October 31, 2009 7:39:00 PM

kiki ေရ ဒီပို႔စ္ရဲ့ ေခါင္းစဥ္ေပးထားတာ ေလးကိုေတာ့ သိပ္သေဘာက်သြားၿပီ။ ေခါင္းစဥ္ေရြး သိပ္တတ္တာပဲ။ ေနတာ၊ နာတာ၊ ေသတာ ဘာတခုမွ မလြတ္လပ္တဲ့ဘ၀က ကမာၻပ်က္တဲ့အထိ ဒီလိုပဲ သြားေတာ့မလားမသိဘူး။

ပူးေတ said... | Saturday, October 31, 2009 8:59:00 PM

မမကိ
ဦးေက်ာ္သူတို႔ကိုေတာ့ ေလးစားပါတယ္။ ငယ္ငယ္က ဦးေက်ာ္သူနဲ႔ ဦးစိုးသူပါတဲ႔ ဦးေက်ာ္သူ ေဆးခ်တဲ႔ ကားမွာထဲက ဦးက်ာ္သူကို သနားၿပီး ၾကိဳက္သြားတာ။ ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္ေလာက္ကလဲေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဇာတ္ကားနာမယ္လဲ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။

( ေျပာင္းေရႊ ့တဲ့ အခ်ိန္တံုးက ၾကံဳေတြ ့ရတဲ ့ အံ့ၾသစရာ အျဖစ္ကို ေနာက္ၾကံဳမွ သပ္သပ္ေျပာျပပါအံုးမယ္ )
ဆိုတာေလး အေၾကာင္းကိုဆက္ေရးပါလား။ စိတ္ဝင္စားလို႔။

ပုံ့မေ said... | Saturday, October 31, 2009 9:04:00 PM

မမကိေရ ေနာက္ဆံုးေျမကြက္ကေလးကို ပိုင္ဆိုင္သြားဖို ့ေတာင္ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲတာပဲ...

လုပ္ေပးတဲ့သူက လုပ္ေပးေနတာ...
ဖ်က္စီးတဲ့သူေတြကလဲ ဖ်က္စီးေနတာ...

ေကာင္းတာရိွလို ့ဆိုးတာရိွသလို...
လုပ္ေဆာင္တာမ်ားရိွေနလို ့ဖ်က္စီးတာေလးက အေဖာ္လိုက္ကပ္ေပးရတာမ်ားေလလားးးေနာ္...

မမကိေရ... သခ်ိဳင္းေျပာင္းတဲ့ကိစၥေလးကိုစိတ္ဝင္စားတယ္...

ႏွင္းနဲ႔မာယာ said... | Saturday, October 31, 2009 9:05:00 PM

ကိေရ မွန္တယ္ေနာ္
နာခြင့္ေလးေတာ့ ေပးသင့္ပါတယ္...
နာေရးကူညီမႈအသင္းကိုေတာ့ ေလးစားမိပါတယ္...
အရမ္းလဲ ေအာင္ျမင္လာတယ္...
အရမ္းလဲ လုပ္ႏိုင္လာတယ္ေနာ္...
သူ႔ရဲ႔တိုးတက္မႈအတြက္ အရမ္းလဲ ပီတိျဖစ္ရတယ္...

အခုလိုၾကားရေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူးေလ.

ႏွင္း

Anonymous said... | Sunday, November 01, 2009 12:30:00 AM

ဟုတ္၏၊မွန္၏...
မယ္ကိကိ....
သုိ ့ေသာ္...
စိတ္ဓါတ္နဲ ့လုပ္ရပ္အတြက္ အခ်ိန္ကစကားေၿပာသြားပါလိမ္ ့မယ္ဗ်ာ....

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said... | Sunday, November 01, 2009 12:51:00 AM

ဗမာစကားပုံကေတာ့..ဆင္ျဖဴမ်က္ႏွာ..ဆင္မဲမၾကည့္ဝ့ံ..တဲ့... ၅၀၀၀ တန္ကဆင္ျဖဴကိုေျပာတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး......

သားၾကီး said... | Sunday, November 01, 2009 12:52:00 AM

မ်ိဳးေၾကာ့ျမိဳင္သီခ်င္းပဲဆိုျပရေတာ့မယ္
“လူျဖစ္ရတဲ့ဒုကၡ.....လူျဖစ္ရတဲ့ဒုကၡ”
ေနေရးခက္ခက္ ေသေရးခက္ခက္နဲ႔
ဒို႔ျပည္သူေတြတစ္စက္မွေကာင္းဖို႔အကြက္မ႐ွိပါလား
အေကာင္းဆံုးက ျမန္မာျပည္ကယူနီေဖာင္းဝတ္အေကာင္ေတြအကုန္လံုးကိုအ႐ွင္လတ္လတ္ေျမျမႇဳပ္ပစ္
လိုက္ဖို႔ပဲ..
ဦးေက်ာ္သူေရ ႐ုပ္႐ွင္မင္းသားအေနနဲ႔လည္းသေဘာက်ခဲ့တယ္
အခုလိုနာေရးကူညီမႈအသင္းတည္ေထာင္
္ျပီး နင္းျပားဘဝျပည္သူေတြရဲ့လိုအပ္ခ်က္ကို
ျဖည့္ဆည္းေဆာင္႐ြက္မႈအတြက္လည္း
ထာဝရေလးစားလွ်က္ပါဗ်ာ
“မသာတစ္ေခါက္ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္”ဆိုတဲ့စကားကိုအေစာပိုင္းက က်ေနာလည္းသိပ္နားမလည္ခဲ့ဘူး
.....
ကဲ...ေျပာင္းေ႐ြ႕တဲ့အေတြ႕အၾကံဳေလး
လုပ္ဗ်ာ

Khyl said... | Sunday, November 01, 2009 1:50:00 AM

ကိေရ.... ကိဘေလာ့က မဖတ္ရရင္ကို မေနနိုင္တဲ့ထဲပါေနျပီ...
ဦးေက်ာ္သူကို ေလးစားတယ္ဟယ္..... မွန္တယ္ထင္ရင္ ေခါင္းမာတန္းဆက္လုပ္ေပမယ့္.... တလြဲ ဆံပင္ေကာင္း မိုက္တိမိုက္ကန္းလဲ မဟုတ္( တခ်ိဳ႔ မင္းသားေတြရွိလို႕ပါ)...

စံျပပုဂ္ဂိုလ္တစ္ဥိးျဖစ္ပါတယ္... ျမန္မာနိုင္ငံ ေကာင္းစားတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္... နိုင္ငံ သမိုင္းမွာ ေဒၚဦးဇြန္းလို ေမာ္ကြန္းထိုးျပီး ေက်ာင္းစာထဲမွာ ထည့္သင္သင့္တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ္ပါ.....
ပူးေတေမးတဲ့ကားနာမည္က" ဒိုး"နဲ႔ တူတယ္ေနာ္... စိုးသူနဲ႕တြဲလ်က္ေလ..

ဂ်ပန္ေကာင္ေလး said... | Sunday, November 01, 2009 8:34:00 AM

ကြန္မန္႔ေပးဖို႔ တခါျပန္ထြက္ျပီး ျပန္၀င္ရတယ္. .ဘာျဖစ္တယ္မသိဘူး.. ၀ဋ္ဆိုတာက ကိုယ္ျပဳသမွ်ကိုယ္ျပန္ခံရမယ္မလား.. ေကာင္းေကာင္းျပန္လည္မွာေပါ့.. သူတို႔ေသရင္.. း)

လသာည said... | Sunday, November 01, 2009 11:22:00 AM

မကိေရ.. မကိဘေလာ့ကိုစဲြေနျပီ။ ခရီးကျပန္ျပန္ေရာက္ခ်င္းကို လာဖြင့္ေနတယ္ :D
ဟုတ္တယ္ေနာ္ “ငါေသမွေအးမွာပါ”လို႔ ေျပာၾကေပမဲ့ ေသတဲ့သူကေတာ့ ေအးသြားျပီး က်န္ေနသူအတြက္က မလြယ္ဘူးေနာ္။ အင္း ေနေရးထက္ ေသေရးခက္ ပါပဲ...

Anonymous said... | Sunday, November 01, 2009 8:13:00 PM

ဦးေက်ာ္သူကို ေလးစားတယ္..ယံုလည္းယံဳတယ္..
အားလဲကိုးတယ္..
နာဂစ္တုန္းက သူ႔ဆီပဲ လွဴခဲံတာ..။
သူနဲ့က နာမည္ရင္းမသိပဲ ခင္ခဲ့တယ္..

သူ့ဆီကို လွဴရတာ အလွဴေငြေတြအားလံုး မဖိတ္မစင္ခဲ့ဘူး

မတရားအစိုးရ ရဲ့ ေအာက္မွာ ေနရတဲ့ ဘဝမ်ား
ေသတာေတာင္..

လူမႈေရး လုပ္ခ်င္တာေတာင္ ...
မလြပ္လပ္တဲ့ ဘဝမ်ား

မတရားေကာင္ေတြ လူစိတ္မရိွတဲ့ ေကာင္ေတြ ..ကိုလူေထြးေရးသလို တေကာင္တည္း မဟုတ္ပဲ တမိသားစုလံုးးးးး
ဘဝေျပာင္းသြားရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ ဗ်ာ..


ေသတာေတာင္မွ အေသခက္
ေနတာကလဲ ခက္တဲ့ ျမန္မာျပည္သားေတြ....ဟူးးးး

မတရားေကာင္ေတြအတြက္ ႏီွဳင္းစရာ စကားလံုး မရိွေတာ့ဘူးဗ်ာ..


မိုးမင္းၾကီး

ဝက္ဝံေလး said... | Monday, November 02, 2009 2:39:00 AM

မလာဘူး မဖတ္ဘူး ျပန္မယ္ မကိ ဒါျဗဲ တာ႔တာ ၁ မရတဲ႔အတြက္လဲ ေကာက္တယ္ ေကြးတယ္ ျပန္မေျဖာင္႔ဘူး ဟြန္႕ ဟြန္႕
တုတ္ၾကီးၾကီးရွာထား တြားမယ္ တာ႔တာ

ေကာင္းကင္ျပာ said... | Monday, November 09, 2009 4:47:00 PM

တကယ္ကို အေနခက္ အေသခက္ေနၾကရတာပါ..