သင္ေသသြားေသာ္ ၊ သင္ဖြားေသာေျမ သင္တို့ေျမသည္ ၊ အေျခတိုးျမင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏ ။ [ေဇာ္ဂ်ီ ]

ဝမ္းနည္းရမွာလား ဝမ္းသာရမွာလား

18 comments:

Unknown said... | Monday, October 18, 2010 12:51:00 AM

သိျပီ မဟုတ္လား ဖြားကိ this is union of burma စတိုင္ေလ........ ။

ေဆာင္းႏွင္းရြက္ said... | Monday, October 18, 2010 2:13:00 AM

ဟင္းးးး .... !!!!!

ဝက္ဝံေလး said... | Monday, October 18, 2010 2:33:00 AM

အေပၚက မေဆာင္းႏွင္းရြက္လုိပဲ “ ဟင္းးးးးးးးးးးး ” လုိ႕ပဲသက္ျပင္းရွည္ၾကီး ခ်လုိက္ပါတယ္ ဖြားကိရယ္

ဒါတုိ႕ျပည္ ဒါတုိ႕ေျမ လို႕ပဲ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါေတာ႕တယ္

ကိုေဇာ္ said... | Monday, October 18, 2010 4:10:00 AM

ေဆးရံု ေဆးခန္း အေတြ႕အၾကံဳဆိုတာ နည္းလြန္းလွတဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အတြက္ ကိုယ္နဲ႔ တိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္မဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ၾကံဳခဲ႔ရဖူးတယ္။ လူစိတ္ရွိေသာ ဆရာဝန္ ၊ ဆရာဝန္မ ၊ နပ္စ္ ၊ ေဆးဝန္ထမ္းမ်ားကို အားနာလို႔သာ မေရးတာပါ။ ဒါေပမဲ႔ အခု မကိ ေရးလို႔ က်ေနာ္ ေရးပါ႔မယ္။ တစ္လခြဲေလာက္ Neuro မွာ တတ္ခဲ႔ရတဲ႔ အေတြ႕အၾကံဳေလးပါ။ ခံစားမႈမ်ိဳးစံုကို တစ္ေနရာတည္းမွာ ၾကံဳေစခဲ႔တဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေပါ႔။

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said... | Monday, October 18, 2010 4:26:00 AM

မယ္ကိရယ္...
ရြာကဆရာဝန္ၾကီးေတြ က ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါတျပဳံၾကီးနဲ႔ လွည့္ရတာဆိုေတာ့ ..လူနာလန္႔မွာစိုးလို႔မလာတာပါ..
ေဒါက္တာခ်ိဳခ်ိဳဆီကိုဘေက်ာက္ report က္ု fax ပို႔ထားတယ္..အဲဒီ report မွာ ေဆးရုံက ဘေကာ်က္ကို အရက္ေသာက္တယ္ေရးထားေသး..တလြဲခ်ည့္ပဲ၊ ဘေက်ာက္ Tumour က 5 cm ရွိေနေတာ့ ခြဲဆို႔မလြယ္ဘူး..ခု Nexavar နဲ႔ ေသးေအာင္ၾကိဳးစားၾကည့္မယ္တဲ့ ေသးတာမေသးတာေတာ့ ကံတရားေပါ့၊ ဘေက်ာက္ကေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲ..ေနာက္ဆံငင္စရာလဲ မရွိဘူးေလ..ခုထိေတာ့ ေကာင္းေနတုန္းပဲ..သူတို႔ေျပာတဲ့ ၆ လ မွာမွ ကိစၥေခ်ာမလားမသိဘူး

ကုိေပါ said... | Monday, October 18, 2010 7:23:00 AM

ျမန္မာျပည္က လူေတြလည္း ဒုကၡဆင္းရဲေတြ ေန႔စဥ္ႀကဳံရလြန္းလုိ႔ ထုံေပေပ ျဖစ္ကုန္ၾကတာထင္ပါရဲ႕။

အဆုိးဆုံးကေတာ့ လူသားဆန္ဆန္ အေလးထားဆက္ဆံျခင္း မခံရတာပါဘဲ။ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာၫႇဳိးႏြမ္းရတယ္ေပါ႔ဗ်ာ။ ေနရာတုိင္းမွာ ဒီအျဖစ္မ်ဳိးေတြခ်ည္းမုိ႔ ကုိယ့္တုိင္းျပည္အေၾကာင္းေတြးတုိင္း စိတ္သက္သာစရာ ျဖစ္မလာပါဘူးခင္ဗ်ာ။

Anonymous said... | Monday, October 18, 2010 8:14:00 AM

မကိ ေရ

အခုေတာ႔ေလွ်ာသြားၿပီ အခုေတာ႔ေလွ်ာသြားၿပီ
ဒါေတြ ဒီလိုရွိတယ္ ရုိးးစ္


ခင္တဲ႕
ေရႊစင္ဦး

rose of sharon said... | Monday, October 18, 2010 1:53:00 PM

က်မေဖေဖလည္း ဆရာဝန္ကေဆးရံုၾကီးသြားတာအေကာင္းဆံုးဘဲဆိုလို႔ ပို႔လိုက္တာ ... သူ႔ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ သက္ေတာင္႔သက္သာ မေနလိုက္ရဘူး... ေဆးေတြ စစ္ေနရတာနဲ႔ဘဲ အစားေတာင္ မစားလိုက္ရ ရွာဘူး... ေဆးစစ္တဲ႔ အေၿဖလဲ ဘာမွ မထြက္လာဘဲ အသက္ထြက္သြားခ်ိန္မွ ေဆးစာက ႏွလံုးခုန္ရပ္သြားတာတဲ႔... ေဆးရံုၾကီးကို တကယ္စိတ္နာတယ္

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said... | Monday, October 18, 2010 2:18:00 PM

အခုလို မကီကိုယ္တိုင္ ေဆးရံုရဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳကို ေရးလိုက္ေတာ႕ ကၽြန္မတို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ေဆးကုသမႈစနစ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဆုိုး၀ါးေနတယ္ဆိုတာ ထင္သာျမင္သာ ရွိေစပါတယ္.. ေဆးရံုတကယ္တက္ခဲ႕သူ၊ ေရာက္ခဲ႕သူေတြရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔ေတြဟာ ခုထက္အမ်ားၾကီးဆိုး၀ါးတယ္ဆိုတာ ဘယ္္သူမွ မျငင္းႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳတဲ႕အခါ ပိုျပီးသိသာပါတယ္..
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္း မရွိသေရြ႔ေတာ႕ ေဆးကုသမႈစနစ္ဟာ ဒီတိုင္းရွိေနဦးမွာပါ။

ျခင္ said... | Monday, October 18, 2010 3:43:00 PM

ကိေရ ရခဲ့လွတဲ့ လူဘဝကို ဟင္းရြက္ ကန္စြန္းလို႕လုပ္ရက္ၾကပါ့... ပံုျပင္ေတြထဲကလို လူေတြ အသက္ကယ္တဲ့ လူစြမ္းေကာင္းဆိုတာေတြ... ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြေတြကို သြားေပးဖတ္ရင္ ဘာလာေၾကာင္ေနလဲေတာင္ အေျပာခံရမယ္ထင္တယ္... အဟီး.. တာမီးကိုကမွားတာပါ...

Anonymous said... | Monday, October 18, 2010 4:33:00 PM

ေျပာျပန္ရင္လည္း ကိကိလြန္ရာက်မယ္ေနာ
၀မ္းသာရမွာလား ၀မ္းနည္းရမွာလား ေဒၚကိကိ
၀ဋ္ရွိရင္လည္း ေက်ပါေစ
ေငြအသျပာ မတတ္ႏိုင္လို႕ကေတာ့ အေသခံရတာမွ ေကာင္းအံုးမယ္
တကယ္စိတ္ညစ္စရာပါဗ်ာ

ခင္တဲ့
seesein

ahphyulay said... | Monday, October 18, 2010 10:33:00 PM

မမကီေရ...
အမ က အခုမွ ၿပန္ေရာက္ေတာ ့တာကိုး ၊
ဒါမ်ိဳးေတြက ၾကာၿပီပဲ။ ဆယ္စုႏွစ္မက ရွိေနၿပီ။
ဒါေၾကာင္ ့“ တင္ေလွ်ာ ” လို ့ေခၚ ေနတဲ ့
အဲ ့ဒီလိုေဆးရံုၾကီးေတြ ေရာက္ရင္ အားလံုး
စိတ္ေလွ်ာ ့ လိုက္ၾကတာေလ။

noblemoe said... | Tuesday, October 19, 2010 9:56:00 AM

စာဖတ္ျပီး သက္ျပင္းရွည္ရွည္ခ်မိပါတယ္ မမကိေရးး


သာယာခ်မ္ေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး

~ဏီလင္းညိဳ~ said... | Tuesday, October 19, 2010 10:08:00 AM

သနားစရာေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ......။
တစ္ကယ္ျမင္ခဲ့ရတဲ့သူဆို ဘယ္လိုေနမယ္မသိဘူး............း((

ခင္မင္ျခင္းအားျဖင့္............
ဏီလင္းညိဳ

ျမစ္က်ဳိးအင္း said... | Thursday, October 21, 2010 8:24:00 PM

ဒီျမင္ကြင္းေတြကို အထူးအဆန္းလုပ္ၿပီး ခံစားေနရင္ မကီ တရားေပါက္ သြားလိမ့္မယ္။
ဘယ္ေနရာမွာမ်ား လူေတြအတြက္ သက္ေသာင့္သက္သာ ေနခြင့္ ေသခြင့္ ရိွလို႔လဲ။
မလြယ္ပါဘူး အစ္မရာ..။ ဒီလိုေျပာရတာလည္း ၾကာေပါ့။

ကိုခ်စ္ေဖ said... | Saturday, October 23, 2010 12:12:00 PM

၀မ္းနည္းရတာေတြမ်ားေတာ့ ထံုသြားၾကတာပါဗ်ာ.
ဆင္းရဲတဲ့ေရာဂါ ေၾကာက္လန္႔ေနရတဲ့ေရာဂါ ေတြ အားလံုးလိုလိုမွာ ျဖစ္ေနရတာ.ေဒၚကိျမန္မာျပည္ေရာက္တုန္း ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြ ဆက္ေရးပါဦးဗ်ာ..မွတ္တမ္းေတြျဖစ္တာေပါ့..
ဘာမွမလုပ္နိုင္ေသးခင္အခ်ိန္မွာ မွတ္တမ္းေတာ့ လုပ္နိုင္သေလာက္လုပ္ထားလို႔ ရပါတယ္ေဒၚကိ
တခ်ိန္္ခ်ိန္ေတာ့ အသံုးတည့္လာဦးမွာပါ.စစ္အစိုးရလက္ထက္ ျမန္မာ့ေဆးရုံေဆးခန္းမ်ားအေၾကာင္း လိုဟာမ်ိဳးေလ.

Shinlay said... | Sunday, October 24, 2010 5:40:00 PM

စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။

An Asian Tour Operator said... | Thursday, October 28, 2010 11:56:00 AM

စိတ္မေကာင္းစရာပဲဗ်ာ။ လူနာရွင္ေတြက ဆရာ၀န္ေတြကို မ်က္ေထာင့္နီးႀကီးနဲ႕ ၾကည့္ၿပီး နံရံ ကို လက္သီးနဲ႕ ထိုးတာ တို႕ဘာတို႕ ျမင္ဘူးတယ္။