သင္ေသသြားေသာ္ ၊ သင္ဖြားေသာေျမ သင္တို့ေျမသည္ ၊ အေျခတိုးျမင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏ ။ [ေဇာ္ဂ်ီ ]

သူ ့ကၽြန္ မခံလိုျပီ ( ႏုိင္ဂံဂ်ားျပန္တဦး၏ ျငီးခ်င္း )....

28 comments:

thondrae said... | Wednesday, May 27, 2009 11:58:00 PM

ကိေ၇ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ ရင္ထဲမွာတနင္ ့တပုိးခံစားလိုက္၇တယ္

Acacia said... | Wednesday, May 27, 2009 11:59:00 PM

စာမဖတ္ရေသးဘူး အရင္ေျပးလာမန္႔တယ္ ခုစာစဖတ္မယ္

thondrae said... | Thursday, May 28, 2009 12:06:00 AM

အေပါ ္ကစာတန္းေလးကေနရာအရင္ဦးထားတာ ခုေတာ ့အဲဒါေတြအကုန္ေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ ့ျပိီေနာ္ကိ တေယာက္ထာ၀စဥ္ေပ်ာ္ရြွင္ပါေစကိကိုအျမဲေပ်ာ္ေစခ်င္ ပါတယ္ ခင္မင္မႈေမတၱာမ်ားစြာျဖင္ ့ သုေျဒၷ

yehtutnaung said... | Thursday, May 28, 2009 1:16:00 AM

မကိကီေရ.. ဖတ္ျပီး ခံစားရပါတယ္ဗ်ာ။ အဲလိုဖတ္ျပီးတိုင္း ကိုယ့္တုိင္းျပည္ အုပ္စိုးတဲ့သူေတြကို ဘာေျပာရမွန္းကို မသိေအာင္ ဆဲခ်င္တာဗ်ာ။
တခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ယံုၾကည္တယ္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ဗမာလူမ်ိဳးေတြက သူမ်ားေတြဆီမွာ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ ့ မိသားစု၊ ေဆြမ်ိဳးေတြကို ေထာက္ပံ့တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးရလဒ္ေတြ တေန ့ေတာ့ မလဲြမေသြ ခံစားရမယ္ ဆိုတာပါပဲ။
အစစ အရာရာ အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ..။

ကိုလူေထြး said... | Thursday, May 28, 2009 1:56:00 AM

ျငီးသံၾကီးကလဲ ရင္ေမာစရာဂ်ီးပါလား ကြယ္ရို႕...

ဂ်ဴနို said... | Thursday, May 28, 2009 2:05:00 AM

ကိကိေရ
ဒီလိုႀကံဳရတာ ကိကိတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ပါဘူး။
ကိကိလို ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး ကိုယ့္လမ္းကိုေဖာက္တာ ေတာ္ရုံလူ မလုပ္နိုင္ပါဘူးလို ့ေရးမလို ့ပါ။
ဒါေပမဲ့ ႀကီးေတာ္ကိက ခုေန မိန္းမ၀၀ႀကီးၿဖစ္ေနၿပီး ဆိုင္ထဲက ေန ရွဲရွဲ ရွဲရွဲေန ေသးေပါက္ အယ္ေလ သူ ့ပြတ္ခ်ီ ေက်းဇူးစကားဆိုေနလား
ေဆးခန္းဖြင့္ၿပီး ဗမာၿပည္က ခ်ာတိတ္ကို လက္ခ်ာရုိက္ေနလား
စက္ရုံေထာင္ၿပီး အထည္မခ်ဳပ္ပဲ
lotion ေတြ စိတ္နာနာနဲ ့လိမ့္ပိတ္ ထုတ္ေနလား
ဘာမွ မလုပ္ေတာ့ပဲ ၀အိုင့္နီပဲ တစ္ေန ့အႀကိမ္တစ္သိန္းေၿပာၿပီ ေအးေအးေဆးေဆး မန္မန္စြတ္ေနလား
ေကာေကာ ေကာေကာနဲ ့ဘေလာ့ပဲေလွ်ာက္လည္ေနလား
ဘာမွ ေၿပာလို ့မရ ဆက္ရန္ရွိေသးသည္ အို ့ပါး ကားေတြလိုပဲေပါ့

မအယ္

kiki said... | Thursday, May 28, 2009 2:19:00 AM

မအယ္ေရ .. ခုေနလဲ မိန္းမ ဝဝၾကီးမျဖစ္ခ်င္ဘူး ။ ေနာင္လဲ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး ။
အျဖစ္ခ်င္ ဆံုးက ခေမာက္ေလးေဆာင္းျပီး ကိုယ့္ အိမ္ ကိုယ္ ျပန္ . လယ္ထြန္ ေနရရင္ ေက်နပ္ ပါျပီ ။ ဘေလာဂ္ မလည္ရလို ့လည္း အသက္ မထြက္သြား ေလာက္ပါဘူး ေနာ္ ။
ေနာင္ဆို လယ္သမားေတြ က ပရုိဂရမ္မာၾကီးေတြလုပ္ ၾကမွာေလ .. ( အိမ္မက္ ထဲ မွာ... ????)

ငံုေလး said... | Thursday, May 28, 2009 2:27:00 AM

မၾကီးေရ..ၾကားရတာ အဲ ဖတ္ရတာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ဒီလိုပဲေနာ္.ႏိုင္ငံျခားေရာက္ရင္ ေရႊဘံုေပၚတန္းေရာက္သြားတယ္ ထင္ေနတဲ႔ သူေတြ သိေစခ်င္လိုက္တာ။ ခ်စ္မၾကီး အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။။

ေတာင္ေပၚသား said... | Thursday, May 28, 2009 3:43:00 AM

အမေရ လာခံစားသြားတယ္ဗ်ာ..
ေျပာလုိက္သမွ် စိတ္မေကာင္းစရာေလးေတြဗ်ာ.. ဒါေပမဲ့ ငါတုိ႕အမအတြက္ ဂုဏ္ယူပါတယ္ မိန္းကေလး တေယာက္ထဲ ရုန္းကန္ရတဲ့ဘ၀၊ ေလာကၾကီးကုိ ရဲရဲ၀င့္၀င့္ရင္ဆုိင္ႏုိင္တာေတြေပါ့ အပုိင္းေတြ ေစာင့္ေနပါတယ္ဗ်ာ..


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

အိုက္ခီေလာက္ said... | Thursday, May 28, 2009 5:49:00 AM

ဒါမွ ငါ့အမားကြ ၾကိဳက္တယ္ တံုးတိုက္တုိက္ က်ားကိုက္ကိုက္ ဆိုသလိုမ်ဳိး အလုပ္သည္တာအလုပ္ အမားကိုၾကည့္ျပီးအားတက္လာတယ္ အားက်တယ္လည္းမရိွပါဘူး အမားကခံေပးထားတာကိုး
ေရးလိုက္တာ ကလည္း လြတ္တယ္ကိုမရိွဘူးကို လဒ ေတြ နဲ ့ေပါင္းပါဘူး လဒ နဲ ့ေပါင္းတာ ေျမေခြး ပဲရိွတာကို
နာ့ပါဘူးနာ့က ေအးေဆးမူးေနတာ အဟီး နင့္လည္းဒီေတာင္ကိုေက်ာ္သြားျပီ
နာ့က်န္ေသးတယ္ ေရးဖို ့ကို

Sein Lyan Tun said... | Thursday, May 28, 2009 7:28:00 AM

မႀကီးေရ...
ၿဖစ္ပီးမွေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူးေနာ္..
ခရီးမ်ားဆံုးထိေလွ်ာက္ႀကမယ္..
မႀကီးေနာက္မွာ က်ေနာ္တို႔ရွိတယ္..
ၿဖစ္လာရင္ အရင္ဆံုးထြက္ေၿပး မလို႔
မထင္ပါနဲ႔
ကာကြယ္မွာပါ မႀကီးေနာက္ကေန
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါ

ဒုကၡဆိုတာ ခဏပါ
ခရီးမ်ားဆံုးထိေလွ်ာက္
ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္

ေရတမာ said... | Thursday, May 28, 2009 8:51:00 AM

ခုလိုေ၀မွ်တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ စိတ္မေကာင္းလည္းျဖစ္မိပါတယ္။

Anonymous said... | Friday, May 29, 2009 1:43:00 AM

ခ်ိတ္ညစ္ပါဒယ္ ဆို ဘာေတြ ေပ်ာ့...

တြ....

ျပဳတ္

ျမစ္က်ဳိးအင္း said... | Friday, May 29, 2009 3:38:00 AM

ရုန္းကန္ရတာေတြက ခက္ခဲလြန္းပါတယ္..။
ေက်ာ္ျဖတ္ျပီးရလာတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈကလည္း ခ်ဳိျမိန္ပါတယ္..။
ကီကီ ခ်ဳိျမိန္တာေတြ ရဘို႔...က်ားယို..

ေမ said... | Friday, May 29, 2009 10:13:00 AM

မမကီကီ....ရုန္းကန္ခဲ႔၇တဲ႔ဘဝေတြ............
က်ခဲ႔ရတဲ႔မ်က္ရည္ေတြ...........................
အားလံုးကိုေက်ာ္ၿဖတ္ၿပီးေနာက္.........
ေအာင္ၿမင္မွုကလက္ကမ္းၾကိုေနမွာပါ.........
ေမၿဖတ္လာရတဲ႔ဘဝကလဲအရမ္းကိုၾကမ္းပါတယ္...
တေန ႔ေန႔ေတာ႔မွ်ေဝၿဖစ္မွာပါ........
မမေအာင္ၿမင္ပါေစေနာ္.......

မမကိုခ်စ္တဲ႔
ေမေလး

Agape said... | Friday, May 29, 2009 12:59:00 PM

မၾကီးကိေရ ဒါေတြဖတ္ရေတာ့ အေနာ္ေတာ္ေတာ္အသံုးမက်တဲ့လူပဲ မၾကီးကိရယ္ လုပ္ရတာေတြကလည္း ပင္ပန္းလုိက္တာေနာ္ ဂုဏ္ယူပါတယ္ ေလးစားပါတယ္

naywynnhtunn said... | Tuesday, September 15, 2009 11:13:00 AM

myanmar sar ma yike tat loe myanmar_english twae yike like mal..
a yan ko tha bal kya par tal
ma chit ma mone a kg sone ko lay

ahphyulay said... | Tuesday, September 15, 2009 9:38:00 PM

မမကိေရ ့. အခုလိုပဲႏိူ္င္ငံၿခားကို မိေဝး၊ဖေဝး၊မိသား
စုေတြေဝးၿပီးရွာေဖြေနၾကရသူၿခင္းမို ့စာနာစြာနဲ ့
ပဲဖတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိပါတယ္လို ့။
တဖက္က လွည္ ့ေၿပာရင္ေတာ ့ မတုပ္လိုက္နဲ ့ေနာ္..
ဒီလဒ ေတြကို ေက်းဇူးတင္ရမယ္ေနာ္။သူတို ့ေၾကာင္ ့
ကြ်န္ေတာ္တို ့ဒီကိုေရာက္ေနတာပါ။ဗမာလူမ်ိဳးေတြကို
အၿမင္က်ယ္ေအာင္ သူတို ့ကကြ်န္ေတာ္တို ့ကို ကိုယ္ ့ဒူး
ကိုယ္ခြ်န္ၿပီး အၿပင္ထြက္ၿဖစ္ေအာင္ကို တြန္းအားေပးခဲ ့့လို ့ပါ။ဒီဘဝေရာက္မွဒီလိုပဲေၿဖရတယ္ဗ်ိဳ ့။

naywynnhtunn said... | Tuesday, September 15, 2009 9:41:00 PM

hoke tal........
thu toe ko kyay zu tin ya mal

Yu Ya said... | Tuesday, September 15, 2009 10:06:00 PM

ဖြားကိေရ... Empathy အၿပည့္နဲ႔ကို ဖတ္ရႈခံစားသြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

yu ya

ATN said... | Wednesday, September 16, 2009 2:31:00 AM

မယ္ကိရယ္

ညည္းမလဲ ဒုကၡေတြ အမ်ားသားကလား
ငါ့ညီမေလး အဲဂလို ဒုကၡေတြ ခံရမွန္း မသိလိုက္ဖူး...

ေအးေလ
အားလံုးလိုလိုပဲ တခု မဟုတ္ တခု ခံရတာပါပဲေလ...
မငိုနဲ႕ေအ့...

ဘ၀ဆိုတာ သည္လိုပဲေလ...
ရီစရာေတြ ေျပာျပီး ခုလိုပဲ ညည္း ရီပစ္လိုက္စမ္းပါ...

ခ်စ္ခင္ေလးစားေသာ အကိုၾကီး

ေအာင္သာငယ္

လသာည said... | Sunday, October 11, 2009 8:34:00 AM

ဖတ္ျပီး စိတ္မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမဲ့ မခိကဇဲြရွိတဲ့ သတိၱရွိတဲ့သူမိုလို႔ ကၽြန္မကေတာ့ အလိုလို အားက်အတုယူမိသြားတယ္။ ဘ၀က ဘယ္ေလာက္ၾကမ္းတမ္းပါေစ.. ဟာသေႏွာလို႔ ဟားတိုက္ရယ္ရင္း ေရွ႔ဆက္သြားဖို႔ အားေတြရွိသြားျပီ..

naywynnhtunn said... | Sunday, October 11, 2009 11:55:00 AM

thank you

ၾကယ္ျပာ said... | Monday, October 12, 2009 10:26:00 PM

မကိ ... ဆက္ရန္ကုန္ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနတယ္ေနာ္ ...

mm said... | Sunday, November 08, 2009 12:46:00 PM

ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ကိရယ္ ေရႊမလည္း ကိလိုပဲ အေမ.ေရႊေတြ မ လာခဲ.တာေပါ.။ ကိတို. ေရႊမတို. က်ြန္ဘ၀က အၿမန္ဆံုး လြတ္ေၿမာက္ဖို. လက္တြဲၾကိဳးစားၾက၇ေအာင္ ။

ဂ်စ္တူး ( မံုရြာ ) said... | Monday, March 29, 2010 6:00:00 AM

အရမ္းေလးစားပါတယ္ခင္ဗ်ာ-
ကိုယ့္ျပည့္ကိုယ္ရြာမွာသြားျပီးတိုးတက္ေအာင္
လုပ္ခ်င္စမ္းပါဘိ။ နိုင္ငံျခားမွာသူ့က်ြန္ခံေနတယ္လို ့သေဘာမထားဘဲ
အသိပညာ-အတတ္ပညာေတြသင္ယူေနတယ္လို ့သေဘာထားျပီး - တေန ့(တေန ့ေသာအခါ )
ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုယ္ျပန္တဲ့တေန့ဒီအတတ္ပညာ
အသိပညာေတြကိုအသံုးခ်ၾကရမွာေပါ့-လယ္သမားေတြပရုိဂရမ္မာၾကီးေတြမလုပ္ေပဘူးလို ့ဘယ္သူေျပာနိုင္မွာလဲခင္ဗ်ာ-က်န္းမာပါေစ

nainai said... | Thursday, April 29, 2010 4:51:00 PM

မမကိုကြၽန္ေတာ္သူငယ္တန္းကတည္းကသိတာ..ဆရာမကမမနာမည္ကိုအရင္ဆံုးသင္ေပးတာေလ..ဘာတဲ႔..
ကကာ..ကိိကိ...ကုကု..ဆိုလားပဲအဟိ...
အခုစာလာဖတ္တာပါ...ကိစၥတစ္ခုတည္းအေပၚမွာပဲလူေတြကာစိတ္သေဘာထားအမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲတတ္ႀကတာသဘာဝပါ..ဘာပဲေျပာေျပာအေကာင္းျမင္စိတ္ကေလးထားတာေတာ႕ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္..ေနာက္လည္းလာအားေပးပါဦးမယ္..ျပန္ျပီ..

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said... | Saturday, June 05, 2010 7:04:00 AM

စိတ္ေမာမိတယ္။ ဖတ္ရင္းနဲ႔။ ၿပီးေတာ့လဲ ၿပီးခဲ့ပါၿပီေလ။ ဒါေပမဲ့ ေတြးၾကည့္ျပန္ရင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းခ်င္စရာႀကီး။