ခုတေလာ အေၾကာင္း ေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ စာေရးဖို ့စိတ္ သိပ္မရွိတဲ့အတြက္ ပို ့စ္အသစ္လည္း မတင္နုိင္ပါ ။ အစတည္းက ယဥ္သကို လို့ဆိုရမဲ့ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ရဲ ့ ႏွစ္ဦးပိုင္းမွာ စိတ္မရႊင္စရာေတြနဲ ့နွုတ္မဆက္ခ်င္တာမို ့ ရြာအျပန္ အလြမ္းပံုရိပ္ ကေလးမ်ားကို ပဲ အမွတ္တရ ေရးလိုက္မိပါတယ္ ။ ရြာမွာ ေနခဲ့ရတဲ ့ တပါတ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္တိုတိုေလးမွာ အေပ်ာ္ခရီး သက္သက္ မဟုတ္ခဲ့တာေၾကာင္ ့ ေပ်ာ္စရာ အေၾကာင္းမ်ားနဲ ့သိပ္မသက္ဆိုင္လွတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြသာ ပိုမ်ားေနပါလိမ့္မယ္ ။ နားလည္ေပးၾက ေစလိုပါတယ္ ။
အမိေျမၾကီးေပၚေရာက္ေရာက္ခ်င္း ခရီးဦးၾကိဳျပဳေနၾကတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးမ်ား တန္းစီ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကေလရဲ ့ ။ဆရာ ျမစ္က်ိဳးအင္း ရဲ ့ ဘေလာ့ဂါ အျငိမ့္ထဲက ေတးသြားေလး ျပန္ျငီးမိလိုက္တယ္ ။ ဒါတို ့ေျပ ဒါတို ့ေျမ တို ့မပိုင္တဲ့ ေလ..(ပ်ံ ) ။ ဒီေလယာဥ္ၾကီးေတြ ဘယ္သူပိုင္သလည္း ဆိုတာ ၊ အားလံုးသိၾကမယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ထင္ပါရဲ ့ ၂၀၁၀ လြတ္လပ္ေရးေန ့မွာ တိုင္းျပည္ဂုဏ္ေဆာင္ သီရိပ်ံခ်ီဘြဲ ့ၾကီး ခ်ီးျမွင့္ျခင္းခံ ခဲ့ရသူ တေယာက္ျဖစ္လာတယ္ ။(မမသီရိ သတိထားေနပါ .. ျပန္လာရင္ အခ်ီခံေနရမွာစိုးပါတယ္ ) ။ဒီ စြမ္းေဆာင္မွဳ ဆိုင္ရာ ဂုဏ္ထူးဘြဲ ့ၾကီးအေၾကာင္း သိခ်င္ရင္ ဒီမွာ ဆက္ၾကည့္ လို့ ရပါတယ္
တခုေသာ အာရုံတက္မွာ ဒီလို ဆြမ္းေလာင္းၾကသူမ်ား ႏွင့္အတူ လွဴခဲ့ရတဲ့ ကုသိုလ္ေလးအတြက္ ခ်မ္းေျမ ့ ေပ်ာ္ရႊင္မိခဲ့ရတယ္ ။ မျမင္ရတာ အေတာ္ၾကာလွျပီျဖစ္တဲ့ ဒီျမင္ကြင္းေလးမွာ ရင္ထဲ စြဲေစမိပါတယ္ ။ေအးခ်မ္းသာယာလွတဲ ့ ဒီဇင္ဘာနံနက္ခင္းတခုပဲေပါ့ ။
ဒီဇင္ဘာနံနက္ခင္း ေနမထြက္မီ ကန္ေဘာင္ေပၚမွာ က်န္းမာေရးအတြက္ ကိုယ္လက္လွဳပ္ရွားအားကစားသူမ်ား ရွိၾကတယ္ ။ ဟို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတာ့ ဆရာ ဘဲဥ တေယာက္ မလွဳပ္ရွားနိုင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္လို ့ေပါ့။ေစာေစာစီးစီးဆိုေတာ့ ခမ်ာမွာ လဖက္ရည္ မေသာက္ရရွာေသး တဲ ့အတြက္ ထိုင္မွဳိင္ေနတာေတာ့ ဟုတ္ဟန္ မတူပါ ။ ေရႊျပည္ရြာ အမွတ္တံဆိပ္ ၾကြတ္ၾကြတ္ အိတ္မ်ား ကလည္း ေနရာအႏွံ ့ ပ်ံ ့က်ဲ လို ့ရယ္ ။ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းမွဳ က သူတို ့နဲ ့လားလားမွ်မဆိုင္ သလိုမ်ား သေဘာထားေနၾကတာလား ေရႊရြာသားမ်ားရယ္ ။
ေဆာင္းတြင္းရဲ ့ ေနလံုးပူပူၾကီး မထြက္မွီ ျမင္ရတဲ့ အင္းယားအလွ ။ ဟိုးအေဝးမွာ မွဳံပ်ပ် နဲ ့ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီး ကို လွမ္းေမွ်ာ္ ပူေဇာ္ခဲ့ရတာ လည္း ၾကည္ႏူးစရာ ပါပဲ ။ ေခၽြးထြက္မ်ားမွ ေသြးထြက္နည္းေအာင္ ေလွ်ာက္ရ ေျပးရ ဝိတ္လည္းမက် နဲ ့ ၊ စိတ္ဓါတ္သာ က် သြားခဲ့တယ္ ။ အားကစားလုပ္တယ္ ဆိုရာဝယ္ နဲနဲ လွဳပ္ျပီး မ်ားမ်ားတုတ္ေတာ့ ဝိတ္မက်တာ မလြန္ပါဘူး ထင္ပါတယ္ ။
ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီးကိုလည္း မနက္ေစာေစာ ဖူးခဲ ့ရတယ္ ။ အေဝးက မွဳံပ်ပ် ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းက ေစတီေတာ္ၾကီးရဲ ့ ေျခရင္း ေအာက္အရစ္မွာ ျငမ္းေတြဆင္ျပီး ေရႊသားအတိျပီးတဲ ့ ေရႊျပားအခ်ပ္မ်ားကို ျပန္လည္ ျပဳျပင္ေရး လုပ္ေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါမယ္ ၊( ဘုရားျပီး ျငမ္းဖ်က္ဆိုေတာ့ ျငမ္းမဖ်က္တာၾကာတဲ့ အေၾကာင္းကို ေတြးယူနုိင္ပါတယ္ )
ကမာၻတလႊားမွာ ျမန္မာျပည္မွာသာ ေတြ ့ျမင္ရမဲ ့ ၾကည္နူးဘြယ္ရာ ျမင္ကြင္းေလး တခုပါ ။ ေစတီေတာ္ၾကီးသန့္ ့ရွင္းေရးအတြက္ အသင္းအဖြဲ ့အလိုက္ တံမ်က္လွည္းျပီး ကုသိုလ္ယူ ေနၾကသူမ်ား အား ေလးစားမိပါတယ္ ။ သာဓုေခၚမိပါတယ္ ။ေရႊေတြ ေငြေတြ ပံုေအာျပီးလွဴမွ ကုသိုလ္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး ။ စိတ္အားထက္သန္ လုပ္အားအမွန္နဲ ့ ျဖဴျဖဴစင္စင္ လုပ္အားအလွဴ ကလည္း စိတ္ထားတတ္ရင္ ျမတ္ပါတယ္ ။ ဒီလို တက္ညီလက္ညီနဲ ့ လွည္းက်င္း လိုက္ ၾကေတာ့ အမွိဳက္ေတြ တခဏအတြင္းရွင္းလင္းနုိင္ပါလားလို ့ ေတြးမိလိုက္တယ္ ။ အင္းေလ .. အမွိဳက္ေတြ ..အမွိဳက္ေတြ က ရွင္းတဲ့ သူေတြထက္မ်ားေနၾကေတာ့လည္း ...ခက္တာပါပဲ ။
ၾကံ ့ နဲ ့ဖြတ္ ေတြ လည္း ၊ ဒီၤလို မ်ိဳး လုပ္ေပးၾကရင္ ရြာသားမ်ား ေက်းဇူးတင္ၾကမစိုးလို ့ မလုပ္ၾကတာ ျဖစ္ပါမယ္ ။ဒါေပမဲ့ ခုဆို ၂၀၁၀ အတြက္ ၊ တစ္လကို ေငြ က်ပ္တစ္ရာ ႏွဳန္းနဲ့ ပဲ ျပန္ဆပ္ရမဲ ့ သိန္း ၇၀ တန္ ၊ တန္ဘိုးနည္းအိမ္ယာ စီမံကိန္း နဲ့ ေရႊရြာသားေတြ ေနဖို ့ ခါေတာ္မွီ အိမ္ယာေတြ ေဆာက္ေပးေနၾကတယ္ လို ့လည္းသိရတယ္ ။ ခုခ်က္ခ်င္း အလံုးအရင္းလိုက္ ေပးေခ်စရာ မလိုပဲ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ .. ႏွစ္ေပါင္း ၆၀၀မွ် ၾကာ တဲ့အထိ ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္ဆပ္ရမွာ ဆိုေတာ့ ရြာသားေတြ ေပ်ာ္ၾကမယ္ ထင္ပါရဲ ့။ း) ။ ဖြားကိ ဂဏန္းသခ်ာၤမွာ အလြန္ညံ ့ပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ကူညီျပီးတြက္ေပးၾကပါအံုး ။ ဘယ္နွစ္ ႏွစ္ၾကာမွ အရစ္က် ဆပ္တဲ့ အေၾကြးေက်နုိင္ မလည္း ဆိုတာ ပါ ။ လူတေယာက္ရဲ့ ့ သက္တမ္းဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာရွိမွာမို ့လည္း လို ့ေတာင္ မစဥ္းစားရဲေလာက္ေအာင္ပါပဲ ။ ဘိုးသက္ရွည္ ဘြားသက္ရွည္ တို ့ေနၾကတဲ ့ ေရႊတိုင္းျပည္မို ့ ၆၅ ႏွစ္တို ့၊ ၁၀၄ ႏွစ္တို ့ ခ် ၾကတာလည္း မထူးျခားေတာ့ဘူးလို ့ ေတြးယူလိုက္ပါတယ္ ။
ဪ .. ဘုရားဖူးရင္းနဲ ့လည္း ဒီအေတြးဂယက္က ရုိက္ခတ္ေနရေသးတယ္ ။ ေမာဟ ေတြ ေမာဟေတြ ပဲလို ့အေတြးစကို အျမန္ျဖတ္ လိုက္ရပါတယ္ ။ ေနာက္မွပဲ ....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
22 comments:
ငယ္ငယ္တုန္းက ဘာျဖစ္ျဖစ္ နာမည္ေနာက္ကေန အျမီးေတြအမ်ားၾကီးလိုခ်င္ခဲ့တာ.. အဲဒီလို သိရိ ဘာညာဘာညာေတြပါလိုခ်င္ခဲ့တာေပါ့..။
မသိခင္အခ်ိန္ကေပါ့ေလ.. နားလည္လာတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့... အဲဒီဘြဲ့ဆိုတာမ်ိဳးက ေစတနာမပါပဲ..သူတို့လိုတဲ့ေနရာကို ကိုယ့္အက်ိဳးေမ်ွာ္ကိုးပီးလွဴလိုက္ရင္ ရပါလားဆိုတဲ့ အသိတရားနဲ့ ေ၀ါင္ေ၀ါင္ေရွးလိုက္ပါတယ္။
တကယ္လိုေနတဲ့ေနရာေတြ လိုအပ္ေနတဲ့ေနရာေတြမွာပဲ အက်ိဳးရိွရိွအသံုးခ်ခ်င္တယ္။ အဲဒီ မဟုတ္ကဟုတ္ကဘြဲ့ ကိုယူပီးမ်က္ႏွာေျပာင္မတိုက္ရဲဘူး။
ဘြားကိရဲ့ ရီစရာေလးေတြေရးပါဦး ေခြးပံုျပင္ေတြ ေမ်ာက္ပံုျပင္ေတြေပါ့..။
မိုးမင္းၾကီး
လိမ္ပ်ံၾကီးေတြ ရပ္ထားတာမ်ား.. ခန္႕မွခန္႕.... အဟြတ္
ဟိဟိ မကိေရ ဖတ္သြားတယ္ ေရႊတဂံုဘုရား အေရာင္မွိန္သြားတာေတာ႕ ေက်နပ္ဘူးရယ္ ဟြင္႕
ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
ျပန္လာမန္ ့မယ္ အခဲမေက်ေသးဘူး အဟြန္း ေသခ်ာဖတ္ျပီး အခဲမေက်မယ့္ဟာေလးေတြကိုလိုက္ရွာလိုက္အုနး္မယ္ ဟတ္ဟတ္
ဒါတို ့ေျပ ဒါတို ့ေျမ တို ့မပိုင္တဲ့ ေလ..(ပ်ံ )
ေဟာဗ်ာ ေရးလည္းေရးတတ္ပါေပတယ္...
အိမ္အျပန္တပတ္က အေတာ္ေပ်ာ္ခဲ႔မွာပဲေနာ္...
ေအာ္ ေအာ ္ေရႊျပည္ၾကီးျပန္သြားတာ ကုသိုလ္ေတြေတာ္ေတာ္ပြားခဲ့ရတယ္ေပါ့ေလ အမား
ျမင္သမွ်ေတြ ့သမွ်ေတြက ေျပာခ်င္စရာေတြခ်ည္းပဲမဟုတ္လား အမား
ႏွစ္ရွည္ စီမံကိန္းနဲ ့အမားကလည္း
မဆပ္ႏိုင္ရင္ ရွိတာကိုျပန္သိမ္း မလုိ ့ေပါ့ဟ အမားကလည္း အ လိုက္တာ ဟြန္း
ဘဲစားဘဲေခ် ငါးၾကင္းဆီနဲ ့ငါးၾကင္းေၾကာ္တာေလ နင့္ကလည္း ဒါေလးေတာင္ မရိပ္မိဘူးလား
ဘယ္ကအေခ်ာင္ေပးမွာမို ့လို ့လည္း ဟ နင့္ကလည္း တံုးလိုက္တာ ငါ့လို ့အမူးသမားေတာင္သိတယ္
ဟဟ
အိမ္ျပန္ခရီးကို ဖတ္ျပီး ဓါတ္ပုံေတြကို ၾကည့္သြားပါတယ္၊
ဓါတ္ပုံေတြၾကည့္ရင္း အရမ္းကို လြမ္းမိပါတယ္။
ကီရိျပန္ခ်ည္ဘြဲ႔ရခဲ့ေသးလား
ျမန္မာျပည္ေတာင္ ျပန္ေရာက္သြားေသးသေပါ့။
ျမန္မာျပည္ၾကီးတုိးတက္တယ္လိုျမင္မိဖူးလား
လူေတြေတာ့ က်ိပ္က်ိပ္တုိးေနတာပဲ
ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ဘက္စ္ကားစီးရမွာ ဓါတ္အက်ဆုံးပဲ
၀ိတ္မက်ဘူးဆုိေတာ့ ဖတ္တီးဘုတ္ၾကီးေပါ့
၀ိတ္ခ်ခ်င္ရင္ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ေနေပါ့ဗ်ာ
ဒါဆုိ စိတ္ပိန္ျပီးလူပါပိန္နုိင္မယ္ထင္တယ္ေနာ့
အမိေျမရဲ႕လြမ္းစရာ ရႈခင္းေတြပဲ မကိေရ
၀ိုင္းလည္း ျပန္ခ်င္ေသးရဲ႕
က်ြန္ေတာ့္တို ့ လဲ ဒီဇင္ဘာၿပန္တုန္းက နံနက္တိုင္း အင္းယား ကန္ေဘာင္ေပၚမွာ လမ္းသြားေလ်ာက္ေသးတယ္ အန္တီကီကီ နဲ့ ့မဆံုလိုက္၇ဘူး ဟိုုေခ်ာေခ်ာ နဲ ့ အန္တီလား မသိ? :P
မကိေရ ... ၾကယ္ျပာလဲ ခဏျပန္ခ်င္ေသးတယ္ .... ဒီမွာ မီးအၿမဲလာေတာ႔ ပ်င္းတယ္ .. .ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ အလုပ္ကုိ အခ်ိ္န္ဆြဲလို႔မရဘူးရယ္ ... မီးလာခ်ိန္ဆိုတာနဲ႔ကုိ တက္ၾကြေနရတာ ေရတင္ဖို႔တို႔ မီးပူတိုက္ဖို႔တို႔ေပါ႔ .... ေရႊတိဂံုမွာ ၾကယ္ျပာတို႔လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အဲ႔လိုကုသိုလ္ျပဳဖူးတယ္ ... အရမ္းၾကည္ႏူးဖုိ႔ေကာင္းတယ္ ....ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အစ္မပုိ႔စ္ေလးက အလြမ္းေတာ႔နည္းနည္းသက္သာသြားတယ္ ...
ဘြား..ျပန္သြားျပီ အလြမ္းေတြ သယ္လာတယ္ေပါ့ေလ။ ဘြားေရ..ေျမးလဲ ျပန္ရေတာ့မယ္။ ဟိဟိ ၾကြားလိုက္တာ :))
လြမ္းရမွာလား ဘာလားေတာင္ ဘယ္လုိေၿပာရမွန္း မသိေတာ့ဘူးဗ်ာ...
ၿၿမန္မာ ၿပည္မွာ လူၿဖစ္လိုက္ရတာ ဗုဒၵဘာသာ ဝင္တစ္ေယာက္
အၿဖစ္ ရလိုက္လို ့ ၿဖစ္ရက်ိဳး နပ္ခဲ ့ေပမဲ ့ မနပ္ခဲ ့ရ တာ
ကေတာ ့ ယူနီေဖာင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္မွာ ညီးေငြ ့
ေနေအာင္ မုန္းေနေအာင္ကို အဆက္ဆက္ ေနခဲ ့ရလို ့ပါပဲ။
တစ္မူးရရင္ တစ္ပဲ လႈတတ္တဲ ့ ခ်စ္စရာ အလြန္ေကာင္း
ေသာ တိုင္းၿပည္ ၾကီးက အခုေတာ ့ ညစ္စရာ အလြန္
ေကာင္းေနရပါၿပီ။
အင္း...ေရးရင္းနဲ ့ မဆိုင္တာေတြ ပါကုန္ၿပီ၊ ေဆာရီး..။
ကိေရ
လြမ္းေနတာၾကာေပါ့..
ခုတေလာ ေတာ္ေတာ္မအားဘူးျဖစ္ေနတယ္ေလ...
ရန္ကုန္က အမွတ္တရေလးေတြ လာေငးသြားတယ္ေနာ္...
ႏွင္း
အမယ္ ဘယ္တုန္းကဘယ္လိုရုိက္သြားပါလိမ့္။ တယ္လည္း လက္သြက္ပါလားဟရုိ႔။ ကိုယ္ေတာင္မသိလိုက္ဖူး။
ဖန္ဖန္ က်ံက်ံေတြကလည္း ေရးေသး။ (ဂိ)
ေအာ..မကိလဲ လြမ္းရွာေရာ့သကိုး...
မကိလိုပဲ လြမ္းရေအာင္ လူအမ်ားႀကီးကို လုပ္ေပးေနတာတဲ့
ေက်းဇူးတင္သင့္ပါတယ္ဗ်ာ.
အစစ အျမဲလြမ္းလြမ္းေနရတာလဲ ျမန္မာျပည္သားေတြရဲ့ အထာေပါ့..
လြမ္းစရာဆိုလို႔ ဖတ္ၾကည့္လိုက္တာ ၾကည္ႏူးစရာျမင္ကြင္းေတြကို ေတြ႔ရလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ kiki ျမန္မာျပည္ သြားမွန္းသိေတာင္ မသိဘူး။
ကိေရ..
ဓါတ္ပံုေတြၾကည့္ျပီး လြမ္းသြားတယ္။ အမွတ္တရ တင္ေပးတာ ေက်းဇူးတအားတင္တာပဲ...
မကိကိုသင္ခ်ာတြက္ေပးမယ္ (သင္ေလခ်ာေလ) သူတို ့က (ရ)သိန္းတန္ အိမ္ကို တလ(၁၀၀) က်ပ္နႈန္းေပးသြင္းျပီး ေစတနာသန္ ့သန္ ့့နဲ ့ေနခြင့္ေပးတာဗ် က်ေနာ္တြက္ျကည္ ့ေတာ ့ နွစ္ေပါင္း (၅၈၃ႏွစ္နဲ ့၄လဆပ္မွ)အဲဒီအိမ္ဘိုး ေပးသြင္းလို ့ ျပီးမွာျဖစ္တယ္ ဆုိလိုတဲ ့သေဘာကေတာ ့ လူတေယာက္ဟာ သူတို ့တြက္ထားတဲ ့သက္တန္းအရ (၅၈)နွစ္ ေနရမယ္ဆိုပါေတာ ့ ဒါဆို၇င္ လူတဦးရဲ ့့ မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ (၁၀)ဆက္ ေပးဆက္ရပါမယ္ ဒါကိုညီမွ်ျခင္းထိုးလိုက္ရင္ေဆြ (ရ''ဆက္မ်ိဳး ရ"ဆက္)မဟုတ္ဘဲ ေဆြ(၁၀ဆက္မ်ိဳး၁၀ဆက္) သူတို ့ကိုမဲေပးရ မဲ ့သေဘာလံုး၀သက္ေရာက္တာေပါ ့ ကဲရွင္းပါတယ္ေနာ္ သင္ခ်ာၾဆာၾကီး ဓါးထက္ထက္
Post a Comment