လူ ့ေလာကၾကီးမွာ အငိုနဲ ့စလို ့အငိုနဲ ့အဆံုးသတ္ၾကရတာေတြမ်ားတယ္ ။လူ ့ဘဝ စေရာက္လို ့ ကိုယ္တိုင္ငိုရတဲ့ အငိုဟာ ေကာင္းေသာငိုၿခင္းပါ ။သူ ့ရဲ ့ပထမဦးဆံုး ဝါးကနဲ ငိုမႈေၾကာင္ ့အဆုပ္ထဲ ေအာက္စီဂ်င္ေရာက္ၿပီးေနာက္ ဆက္လက္ရွင္သန္ဖို ့အားအင္ေတြစၿပီး တဘဝလံုးရုန္းကန္လႈပ္ရွားၾကရေတာ့တာပါဘဲ ။ေလာကၾကီးမွာရွိၿပီးၿဖစ္တဲ့နီးစပ္ရာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားကလဲ ဒီအငိုကို လိုလားစြာ လက္ခံၾကတယ္ေပါ့။ေကာင္းေသာငိုၿခင္းတခုပါ။
ဒါေပမဲ ့ဒီေလာကၾကီးမွ အၿပီးတိုင္ထြက္ခြာရခါနီးနဲ ့ထြက္ခြာၿပီးအခ်ိန္ေတြမွာ ငိုၾကရတဲ ့အငိုမ်ိဳးကိုေတာ့ သူ ့ကိုခ်စ္ခင္သူ ေတြအားလံုး ၊ဘယ္သူမွ ႏွစ္သက္ၾကမယ္မထင္ဘူး။ မေကာင္းေသာငိုၿခင္း တခုပါ ။
ဒီေန ့လဲ ဒီလို မေကာင္းေသာငိုၿခင္း တခု ေတြ ့ၾကံဳလိုက္ရတယ္။ ဒါေတာင္ အရမ္းၾကီးမားစြဲလန္းမႈမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ သာမန္ခင္မင္ၿခင္းအဆင့္ေလာက္ဘဲရွိေနတဲ ့သူတေယာက္ ဒီေလာကၾကီးမွ ရုတ္တရက္ ထြက္ခြာခဲ့တာေၾကာင့္ပါ။ သူ ့ကို စ သိတာ က ဒီလကုန္ရက္မွာမွ တႏွစ္တိတိၿပည္ ့မွာေလ ။မ ႏွစ္က ဒီလိုအခ်ိန္ ၂၀၀၈ ဇႏၷဝါရီလမွာ အရမ္းခ်စ္တဲ့ ညီမငယ္ေလးရဲ ့ေမြးေန ့ ပြဲ အသြား ၊ ညီမငယ္ေလး ရဲ ့သူငယ္ခ်င္းအေနနဲ ့ မိတ္ဆက္ေပးလို ့ သိခဲ ့တာပါ ။ ဒီၾကားထဲလဲ ဗမာၿပည္ ၃ ၾကိမ္ ၿပန္ၿဖစ္တုန္း တခါတေလေတြ ့ၿဖစ္ရုံေလာက္ဘဲရွိတယ္ ။ၿပီးခဲ ့တဲ ့လ က ဗမာၿပည္ၿပန္ခ်ိန္မွာေတာ ့ ညီမငယ္တို ့တေတြနဲ ့ ဟိုသြားဒီသြားလည္ၿဖစ္ေတာ ့ သူလဲ အတူတူပါလာေတာ ့ ပိုၿပီး ရင္းႏွီးသြားရတယ္ေပါ ့ ။ မ်က္နွာေလးကအၿမဲၿပံဳးရႊင္ေနတတ္တယ္ ။သူကလည္းက်န္းမာေရးသိပ္မေကာင္းရွာဘူး ။ ေမြးရာပါ ေသြးေရာဂါတခုေပါ ့။ဒီေတာ ့ သနားပိုမိတာလဲ ပါတယ္ ။ ကိုယ္ဗမာၿပည္မွၿပန္လာတဲ ့ေန ့ကလည္းသူတို ့တေတြ ေလယာဥ္ ကြင္းထိလိုက္ပိုခဲ ့ၾကေသးတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၃ရက္၊ ဇႏၷဝါရီ ၂၀ ရက္ေန ့ည ကတိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သူ ့ကို အြန္လိုင္းမွာေတြ ့လိုက္လို ့ လွမ္းႏႈတ္ဆက္ၿဖစ္ေသးတယ္ ၊။ သူ ့အဲဒီ အေကာင့္ ကို ညီမငယ္ေလးက ကိုယ္တို ့အတူတူရွိေနတုန္းကလုပ္ထားေပးတာၿဖစ္ၿပီး ခ်က္ၿခင္းကိုယ္ ့ကို invite လုပ္လို ့ ကိုယ္ကလည္း သူ ့ေရွ ့မွာတင္ accept လုပ္ရလို ့ရီၿဖစ္ၾကေသးတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ ့ အဲဒီ ဂ်ီေတာ့ခ္ ဆိုတဲ ့အထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမ်ားစားစားရွိတာမဟုတ္ ။လိုင္းမွာ သူမ်ားတဆင့္မိတ္ဆက္ေပးလို ့သိတဲ ့သူ ၃၊၄ ေယာက္ကလြဲရင္ က်န္တာေတြက အၿပင္မွာတကယ္သိေန ၊ ရင္းႏွီးေနသူေလာက္ဘဲရွိတာေလ ။ဒီေတာ ့ သူ ့ကိုေတြ ့လိုက္ရေတာ့ ဝမ္းသာအားရ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး စကားေၿပာၿဖစ္ေသးတယ္ ( အားလံုးသိၾကတဲ ့အတိုင္း ဗမာၿပည္မွာ အြန္လိုင္းနဲ ့ေၿပာရတာ ကြန္နဲ ့နက္ မေကာင္းတဲ ့အခ်ိန္ကအၿမဲလိုဘဲေလ ၊ ဒါေပမဲ ့သူနဲ ့စကားေၿပာတာ တညတည္း၂ၾကိမ္စလံုး ေခ်ာေမြ ့ေနတာ။ ၿပီီးခဲ ့တဲ့ ၁၆ရက္ေန ့က သူ ့ေမြးေန ့ကို ညီမငယ္လာတဲ ့အေၾကာင္းနဲ ့့ေထြရာေလးပါး ေၿပာခဲ့ၾကတာ ၊အဲဒါ လိုင္းထဲမွာသူနဲ ့ေတြ ့တာပထမ ဦးဆံုးနဲ့ ့ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ပါဘဲ )ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ အဲဒီညသန္းေခါင္မွာ သူေရာဂါေဖါက္ၿပီးေနာက္ေဆးရုံေပၚေရာက္ ေနာက္ ၃ ရက္ၾကာေတာ ့ ဆံုးသြားရွာတယ္္ ဒီေန ့၂၃ ရက္ေန ့မွာပါ ။သူ ့သတင္းၾကားၿပီး စိတ္ထဲ အေတာ္မေကာင္းလို ့ အလုပ္ထဲေတာင္ စိတ္မပါဘူး ။မ်က္ရည္ဝဲေနမိေသးတယ္ ။ဒီည အိပ္မေပ်ာ္ တာနဲ ့ စာထိုင္ေရးၿဖစ္တာ မိုးလင္းေပါက္ေပါ ။့
ေသၿခင္းတရားဆိုတာ အခ်ိန္္ ေနရာ အရြယ္ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမေရြး ပါဘူး၊ စတင္ေမြးဖြားလာကတည္းက ေသၿခင္းကို ရင္ဆိုင္ၾကရဖို ့ပါဘဲ ။ေမြးဖြားၿခင္းနဲ ့ေသဆံုးၿခင္းကာလ အခ်ိန္အပိုင္းအၿခားေလးမွာ ဒီေလာကဇာတ္ခံုေပၚမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံု ေတြ ့ဆံုၿဖစ္ပ်က္ခဲ ့ရတာေတြကို ဘဝ လို ့သတ္မွတ္ရမယ္ထင္ပါတယ္ ။ ေကြးေသာလက္မဆန္ ့မီ ၊ စိုေသာလက္ မေၿခာက္မီ စကၠန္ ့ပိုင္း အခ်ိန္ပိုင္းတိုင္းမွာ ေသၿခင္းတရားဆိုတာ အခ်ိန္မေရြး ေတြ ့ရွိနူိင္ပါတယ္ ။
ဒီေတာ ့ လူေတြဟာ ကိုယ္ ဘဝ ့ပတ္ဝန္းက်င္ မွာ ေရစက္ၾကံဳလို ့ သိရ ၊ခင္ရ ၊တဲ ့ လူေတြကို ေတြ ့ရ ဆံုရ အတူ ေနရတဲ့ အခ်ိန္တိုတိုေလး မွာ အဆင္ေၿပစြာ၊ ခင္မင္စြာ ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆက္ဆံ ေနႏုိင္ၾကဖို ့အေရးၾကီးလွပါတယ္ ။ အဆံုးသတ္ ခ်ိန္ ဘဝေလးေတြ အကူးေကာင္းေအာင္ ရွိေနတဲ ့အခ်ိန္ေလးမွာအားထုတ္ၿပင္ဆင္ေနၾကရမွာပါ ။အစ မွ အဆံုး ဘဝေတြအားလံုး ေကာင္းမြန္ ေအာင္ေနနုိင္ ၾကပါေစ ။
(ညီမေလးမြန္မြန္ေက်ာ္တေယာက္ ေကာင္းရာသုဂတိေရာက္ပါေစ )
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comments:
ဟုတ္တယ္ကိကိေရ
တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ကပဲ ပို ခံစာတတ္သလားထင္မိတယ္။ အေ၀းေရာက္ေနေလ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆံုးတယ္ဆို ပို ခံစားရေလပဲ
Post a Comment