ဟိုဟာ စားဖို ့မသင့္ ဒီဟာ မစားရ ။ဒီပစၥည္း အႏၱရာယ္ ျဖစ္တယ္ ။ ဟို ပစၥည္း အဆိပ္ ပါတယ္ .......အမိ ျမန္မာျပည္ မွ ၅၅ သန္း နွီးပါးမွ် လူသားေတြ ထဲက ၅ သိန္း မွ်ေသာ လူလည္မသားေတြ ကို ႏႈတ္လိုက္ျပီးက်န္ေနေသာ လူမ်ာ း ဘာေတြစားလို ့ ဘယ္လို အသက္ရွင္ေနရပါဦးမလည္း ။ေရွာင္လင္သိုင္းတတ္ သူမ်ားက ေရွာင္ရွားနုိင္ၾကေပမဲ ့လူတိုင္းဟာ သိုင္းပညာရွင္ေတြ မဟုတ္ၾကတာမို ့မင္းတို ့ထိုက္နဲ ့မင္းတို ့ကံ ( ဟဲ ဟဲ သူ ့ကို သူ လူမင္း နတ္မင္း ထင္ေနၾကသူမ်ား) လို ့ဘဲ မ်က္စိမိွတ္ နားပိတ္ ေနလိုက္ၾကရေတာ့မွာလား ။မေကာင္းသူထိပ္ ၊ ေကာင္းသူထိပ္ ။ သတိေလးနဲ ့ ေနၾက စားၾက ရေအာင္လို ့ ဖတ္မိတာေလး ျပန္ ေဖါက္သည္ခ် ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ဒီလိုပါ ...ဒီတခါေတာ့ စားသံုးဆီ အေၾကာင္း ။။။ျပည္ပက စာအုန္းဆီကို ဦးပိုင္က တင္သြင္းတယ္၊ ေရာင္းတဲ့သူေတြကလည္း ဆီမခဲေအာင္ ဆပ္ျပာမွဳန္ ့ေရာႀကတယ္။စားအုန္းဆီထဲတြင္ ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေတြေရာကာ မခဲေအာင္လုပ္ျပီး ေရာင္းခ်ေနေႀကာင္း သိရွိရပါတယ္။ အီလန္ဆပ္ျပာမွႈန္႕က ေစ်းေပါေတာ့ စားအုန္းဆီ တစ္ပီပါ (၄၂) ဂါလံကို အီလန္တစ္ထုပ္ (၂၀၀ ဂရမ္) ထည့္တယ္လို႕ ၾကားရပါတယ္။“ဆီကို ေရခ်ိဳး ေဆးရိုး မီးလွႈံ ေကာက္ရိုးေတာင္လိုပုံ” ဆိုတဲ့ စကားပုံကို အျမတ္တႏိုး ရြတ္တတ္တဲ့ ဗမာလူမ်ိဳးဟာ ဆီစားႀကတာ ၾကမ္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္တြင္းမွာ ဆီေပါလို႕လားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မေပါေတာ့တာ ၾကာလွပါၿပီ။ ဒီစကားပုံက ေရွးေဟာင္းပစၥည္းျဖစ္သြားပါၿပီ။ျမန္မာတိုင္းမ္ရဲ႕ အဆိုအရ ဗမာတေယာက္ဟာ တႏွစ္ကို စားသုံးဆီ (၅) ပိႆာနဲ႕ (၄၉) က်ပ္သား စားသုံးပါတယ္။ လူဦးေရ (၅၂) သန္းနဲ႕ တြက္မယ္ဆို တႏွစ္ကို ပိႆာေပါင္း (၂၈၅) သန္း၊ တန္အားျဖင့္ (၄) သိန္း စားသုံးပါတယ္။ဆီအျဖစ္ ပဲဆီ၊ ႏွမ္းဆီ၊ စားအုန္းဆီတို႕ကို အဓိက အသုံးျပဳရာမွာ ျပည္တြင္းမွာ စားဆီ ၅၀%ေလာက္ပဲ ထြက္ၿပီး က်န္တဲ့တ၀က္ကို ျပည္ပက တင္သြင္းရပါတယ္။အဓိက တင္သြင္းတဲ့ ႏိုင္ငံက မေလးရွားျဖစ္ၿပီး သြင္းတဲ့ဆီအမ်ိဳးအစားက စားအုန္းဆီ ျဖစ္ပါတယ္။ တႏွစ္ကို တန္ခ်ိန္ (၂) သိန္း တင္သြင္းပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ တနသၤာရီတိုင္းမွာ ဧက (၂) သိန္းေလာက္ စိုက္ဖို႕ လ်ာထားတာ (၁) သိန္းေလာက္ပဲ စိုက္ႏိုင္ေသးတယ္လို႕ ဆင္ဟြာသတင္းဌာနက ၿပီးခဲ့တဲ့လက ေရးပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ျမန္မာတိုင္းမ္က ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ဧက (၇) ေသာင္းေလာက္ပဲ စိုက္ႏိုင္ေသးတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ျမန္မာတိုင္းမ္အဆိုက အမွန္နဲ႕ ပိုနီးစပ္ပါတယ္။ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ (၁) ဧကကို (၂.၅) တန္ထြက္ရင္ ဧက (၇) ေသာင္းကို တန္ခ်ိန္ (၁) သိန္း (၇) ေသာင္းခြဲ ထြက္ပါတယ္။ မေလးရွားက တႏွစ္ကို စားအုန္းဆီ တန္ (၂) သိန္း တင္သြင္းတယ္ဆိုေတာ့ ျပည္တြင္းမွာ စားအုန္းဆီ ႏွစ္စဥ္ တန္ေပါင္း (၃) သိန္း (၇) ေသာင္းခြဲ စားေနပါတယ္။ ဆင္ဟြာက ေျပာတာယူရင္ ႏွစ္စဥ္စားတဲ့ဆီက စားအုန္းဆီခ်ည္းပဲ တန္ (၄) သိန္းခြဲ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။တႏွစ္ကို စားအုန္းဆီ တန္ (၃) သိန္း (၇) ေသာင္းခဲြ စားတယ္ဆိုေတာ့ လိုတဲ့ တန္ (၂) ေသာင္းခြဲက ပဲဆီနဲ႕ ႏွမ္းဆီျဖစ္ဖို႕မ်ားပါတယ္။ ေနၾကာဆီ နည္းနည္းပါႏိုင္ပါတယ္။ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ စားအုန္းဆီေတြ ျပည္တြင္းမွာ လွႈိင္ေဘာလယ္ေနပါတယ္။ တန္ (၃) သိန္း (၇) ေသာင္းခြဲကို လူဦးေရ (၅၂) သန္းနဲ႕စားရင္ လူတေယာက္ဟာ တႏွစ္ကို စားအုန္းဆီ (၅) ပိႆာနဲ႕ (၁၅) က်ပ္သား စားသုံးပါတယ္။စားအုန္းဆီက ဒီတိုင္းထားရင္း ခဲတယ္ ဆိုတာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အခဲျဖစ္တဲ့ အပူခ်ိန္က ျမင့္ပါတယ္။ (၃၁) နဲ႕ (၄၁) ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ၾကားမွာ အခဲျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာနဲ႕ အညာမွာ တႏွစ္လုံး ပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္က (၃၀) ဒီဂရီနဲ႕ အထက္မွာ ရွိတာဆိုေတာ့ စားအုန္းဆီခဲဖို႕ လြယ္တဲ့ေနရာပါ။စားအုန္းဆီခဲရင္ ေပ်ာ္သြားေအာင္ တေန႕ကို နည္းနည္းခ်င္းစီ အပူေပးရပါတယ္။ အပူသိပ္ျပင္းရင္ ဆီထဲက အဆီေတြပ်က္သြားလို႕ အနံ႕ဆိုးသြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ စားအုန္းဆီကို ထိန္းသိမ္းရတာ ခက္ပါတယ္။အဲဒီေတာ့ ေရာင္းတဲ့လူေတြက အလြယ္လိုက္ၿပီး အဆီေတြေပ်ာ္ေအာင္ ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေရာလိုက္ပုံ ရပါတယ္။ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေသြးလမ္းေၾကာင္းထဲေရာက္သြားရင္ ေသြးထဲမွာ အက္ဆစ္ပမာဏမ်ားလာတာ၊ အစာလမ္းေၾကာင္းေပါက္ကုန္တာ၊ အသက္ရွႈက်ပ္တာ၊ ေသြးဖိအားက်တာ၊ လည္ေခ်ာင္းေယာင္လာတာ၊ ခႏၶာကိုယ္တြင္းက အဂၤါေတြပ်က္စီးတာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။(၂၀၀၉) ခုႏွစ္ ဇြန္လ ကမၻာ့စားအုန္းဆီေပါက္ေစ်းနဲ႕ တြက္မယ္ဆိုရင္ စားအုန္းဆီ တစ္တန္ကို အေမရိကန္ေဒၚလာ (၇၁၄) ေဒၚလာ ေပါက္ပါတယ္။ ပိႆာနဲ႕ျပန္တြက္မယ္ဆို တစ္ပိႆာကို (၉၉) ဆင့္ပဲ က်ပါတယ္။ တစ္ေဒၚလာပဲ ထားပါေတာ့။ ဗမာေငြနဲ႕ဆို က်ပ္ (၁၁၀၀) မျပည့္ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္မွာ စားအုန္းဆီ တပိႆာ က်ပ္ (၂၁၀၀) ၊ မႏၱေလးမွာ က်ပ္ (၁၉၁၀) ၊ ေတာင္ႀကီးမွာ က်ပ္ (၂၁၀၀) နဲ႕ စစ္ေတြမွာ က်ပ္ (၂၂၀၀) ေပါက္ပါတယ္။ စစ္ေတြက လူေတြက စားအုန္းဆီကို ကမၻာ့ေပါက္ေစ်းထက္ ၂ဆပိုေပးၿပီး စားရပါတယ္။စားအုန္းဆီကို မေလးရွားက သြင္းေနတာ ဦးပိုင္ကပါ။ လက္ကား၊ လက္လီအဆင့္ဆင့္ျဖတ္ၿပီး တကယ္စားတဲ့လူဆီေရာက္ေတာ့ သြင္းေစ်းရဲ႕ ႏွစ္ဆျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေစ်းႀကီးတာက ထားေတာ့။ လူေတြ အဆိပ္သင့္ေအာင္ ဘာျဖစ္လို႕ ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေတြ ေရာရတာပါလည္း။စားသုံးသူက ဘာအခြင့္အေရးမွ မရွိတာ ၾကာေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အသက္ကို အႏၱရာယ္ျပဳေနတဲ့လူေတြကို တရားစြဲလို႕ရတဲ့ ဥပေဒရွိတာကို သုံးရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ တရုတ္ျပည္မွာေတာင္ ႏို႕မွႈန္႕ထဲ မယ္လမင္းေရာတဲ့လူေတြကို ေသဒဏ္ေပးလိုက္ပါၿပီ။ဗမာျပည္မွာ စားသုံးသူေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ေတာင္းဆိုတဲ့ အဖြဲ႕ေတြရွိဖို႕ လုိေနပါၿပီ။ ဥပေဒပညာရွင္ေတြ၊ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြ၊ စားသုံးသူေတြကုိယ္တိုင္ပါ၀င္ၿပီး အစားအစာေတြကို အဆိပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတဲ့ လူေတြကို တရားစြဲရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ တႏွစ္ကို အဆိပ္ရည္ (၅) ပိႆာ သိသိႀကီးနဲ႕ တိုက္ေနတာကို ခ်က္ခ်င္းရပ္သင့္ပါၿပီ။ကိုယ့္အသိတရားေလးေတြ နဲ ့ကိုယ္ အသက္ကို ဥာဏ္ေစာင့္နုိင္ၾကပါေစ ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
တကယ္လားကိကိရဲ ့
ေႀကာက္စရာႀကီး
ဆပ္ၿပာေတြစားၿပီး ၀မ္းမွန္ေနတာလား
ေအာ္..ဒီလိုလာ ဆပ္ျပာေတြေရထည့္ထားတယ္ဝုတ္လား... ေကာင္းတာေပါ့ ဗိုက္သန္႕သြားတယ္ ဘာတံဆိပ္ထည့္လဲ.. ဟီ
ခင္မင္လွ်က္
အဆိပ္ခြက္
kiki ေရ... ဖတ္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲလိုက္တာ။ လုပ္ခ်င္ရာေတြလုပ္ၿပီး ျဖစ္ခ်င္ရာေတြ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ဘဝေတြ... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သတင္းေလး ဖတ္ရလို႔ ေက်းဇူးပါ...
:( ဘြားကိ.ငံုေလးကို အရြက္ေတြပဲ ေရလံုျပဳတ္ေကၽြးေတာ့။
ေၾသာ္.လုပ္ရက္ၾကတယ္ေနာ္။ ေနာင္ဘ၀ကို ဘယ္လိုမ်ား ကူးၾကမလဲမသိ။ ေတြးျပီး သနားမိတယ္။
စိတ္ညစ္တယ္ကိကိရယ္... ဒါေတြၾကားရတာ....
ေတာ္ေတာ္လူစိတ္ကင္းမဲ့ တဲ့သူေတြပဲ....
ျမန္မာျပည္ေတာ့ .... ဟူး....
မကိကိေရ.. ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ ေၾကာက္စရာၾကီးပါလားဗ်ာ..။ ဗမာျပည္လဲ လုပ္တိုင္းပ်က္တဲ့ ျပည္ၾကီးကို ျဖစ္ေနျပီဗ်ာ..။
ဆီကုိေရခ်ဳိး၊ ေဆးရုိမီးလွဳံ၊ စပါးေတာင္လုိပုံ လုိ႔ခုေခတ္ ကေလးေတြ သြားေၿပာရင္ ရူးေနတယ္လုိ႔ေၿပာမွာ ေသခ်ာတယ္။
က်န္တာေတြ ဆက္မေၿပာေတာ့ဘူး ဒီေလာက္ဆုိ ေပါက္မွာပါ။
Post a Comment