Showing posts with label ဖြားကိေျပာေသာ ပံုျပင္မ်ား. Show all posts
Showing posts with label ဖြားကိေျပာေသာ ပံုျပင္မ်ား. Show all posts
13 com
ဒီတေခါက္ေတာ့ ေရာဂါသည္ ဖြားကိက သူမ်ားေတြလို ဆႏၵန္ဆင္မင္းဇာတ္ခင္းျပီး ငိုခ်င္းလည္း မခ်လိုပါ။ တခ်ိဳ့ေတြ ေျပာသလို ဒါး ဒါးခ်င္း ။ ဒုတ္ ဒုတ္ခ်င္း လည္း မေျဖရွင္းလိုပါ ။ အေျခအေနေပးတဲ့အတိုင္း ေခြးဇာတ္ခင္းျပမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ေခြးဇာတ္ခင္းတယ္ ဆိုလို ့ တမ်ိဳးတမည္ေတာ့ မထင္ၾကေစလိုပါ ။ စာအေၾကာင္းေပအေၾကာင္း ၊က်န္းမာေရးအေၾကာင္း၊ ေဆးအေၾကာင္း၊မေျပာခ်င္လို့ မေျပာ ။ လူေတြအေၾကာင္းလည္း မေျပာ ခ်င္လို့ မေျပာ၊ ေျပာခ်င္ေနတာက ေခြးေတြအေၾကာင္း၊ ေခြးဇာတ္လမ္း ကို တင္ျပမွာဆိုေတာ့ ေခြးဇာတ္ခင္းတယ္ လို ့ပဲ လြယ္လြယ္ေခၚလိုက္ၾကရေအာင္ ။
အရွင္ေမြးေတာ့ ေန့ခ်င္း ဆိုသလို ကၽြန္ုပ္ရဲ့ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ၾကီး ေအာင္နက္တေကာင္ စိုင္ေကာ္လို့ ျခံဳေပၚေရာက္ရံုတင္ မက ေရႊဘံုေရႊနန္းေပၚေရာက္လာခဲ့ပါျပီ ။ ေခြးေအာင္နက္ ဆိုတာ အရင္ေခတ္ .အဲေလ..အရင္ စာမ်က္ႏွာ ေဟာင္းမ်ား အေပၚမွာ ေနစရာမရွိ စားစရာ နတၱိ ဂေလဂေခ် အေလဝေတာ ေခြးဝဲစားေလး တေကာင္ပါ ။ သူ ့အိမ္သူသက္ထား ေခြးမယားက အနုပ္စုတ္ ဂုတ္စုတ္ ဂုတ္က်ားမ ။ သားေတာ္ေမာင္ မိုက္ခဲဖိုးလျပည့္ နဲ့ သမီးေတာ္ ခင္ကလ်ာထြန္ ့ထြန္ ့လူး တို့ ေခြးမိသားတစု ျမိဳ ့ျပင္ ရပ္ကြက္တခုမွာ နံုခ်ာခ်ာဘဝ နဲ့ ေနခဲ့ၾကရတယ္ေပါ့ ။
ဒီလိုနဲ့ ကံဇာတာတက္ လန္ကာထြက္ လာတဲ့အခ်ိန္ အၾကံအဖန္ေကာင္းလွတဲ့ သူ ့ေယာက္ဖတေကာင္ ရဲ့ ေစာင္မၾကည့္ရွဳမွဳေၾကာင့္ အာနာပါန မက်င့္ဖူးေပမဲ့ ေဗဒင္ ယၾတာ ဓါတ္ရိုက္ဓါတ္ဆင္ေတြ တန္ခိုး ေၾကာင့္ ေအာင္နက္ၾကီးခမ်ာ အာဏာပါဝါေတြ ရရွိလာခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။
ေအာင္နက္ၾကီးက ပညာသာမတတ္တာ၊ ဟန္အမူအရာကေတာ့ မွင္ေသေသမို ့ အေၾကာင္းမသိသူေတြ ကို ဟိတ္ဟန္တလံုးနဲ့ ရိုက္စားတတ္ပါေသးရဲ့ ။ ဟန္ကိုယ့္ဖို့ ၊ မဟုတ္ေပလား ။လူရိုေသ၊ရွင္ရိုေသ မတန္မရာ မေျပာတာမို ့၊ ေခြးရိုေသ ျခေသၤ့ရိုေသျဖစ္ေအာင္ သူ ့ရဲ့ အမည္နာမကို အရင္ေျပာင္းၾကဦးစို့ ရဲ့လို ့ စဥ္းစားမိတယ္ ။ ေခြးဝဲစား ကို ေအာင္နက္ လို ့ ေခၚရတာ အဆင္ေျပေပမဲ့ ခုလို မင္းစာရင္းဝင္ ျဖစ္လာေတာ့လည္း၊ ျပည္ေတာ္ၾကီးရဲ့ ထံုးစံအတိုင္း အမည္ေျပာင္းရေတာ့တာေပါ့ ကြယ္။ အထြဋ္ အညြန္ ့ကို “ေဇာ္” တပ္ေခၚရမဟဲ့ ဆိုျပီး ၊ “မင္း”ဆိုးရာဇာ အဲ..မင္းစိုးရာဇာ နာမည္ေလးလည္း ပါရေလေအာင္ သူ ့နာမည္ကို “ ေအာင္ေဇာ္နက္မင္း” လို့ ေျပာင္းလိုက္တယ္ေပါ့ ။ ထို့အတူပဲ ဝန္ကေတာ္ေသရင္ တက်ပ္ ၊ ဝန္မင္းေသေတာ့ တမတ္ ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း(ဆိုင္ ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ ထဲ့ေရးလိုက္သည္) ၊ ဝန္ကေတာ္နာမယ္ ကိုလည္း ဝန္မင္းထက္ ပိုတန္ေအာင္ ဂုတ္က်ားမ ကို ေလဒီမစ္ရွဲလ္ဂုတ္က်ား လို ့အမည္တြင္ေစလိုက္တယ္ ။လမျပည့္ပဲ ေမြးထားတဲ့ သားေတာ္ေမာင္ ကေတာ့ ဆက္မိုက္ျမဲမို ့ “မိုက္ခဲလကြယ္” ေပါ့။ က်ပ္မျပည့္တဲ့ သမီးေတာ္ ခင္ကလ်ာနုနုထြတ္ ကလည္းေခတ္စားေနတဲ့ ဘာမွန္းမသိတဲ့ ေရာဂါဆန္း နဲ့ အတူ နာမည္ေျပာင္းခ်င္လွပါရဲ့ဆိုလို ့ ရွကီရာဂါဂါထြန့္လူး လို့ အမည္ေျပာင္းပြဲၾကီးကို မိုးလံုးျပည့္မုသာဝါဒါ သတင္းစာထဲမွာ ခြန္ႏွစ္ရက္တိုင္တိုင္ထဲ့သြင္းေၾကာ္ျငာေမာင္းခတ္လိုက္ၾကေလတယ္။ ပလို့ဂ်ိ ..
ဘဝင္ေလဟပ္သြားေပတဲ့ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ၾကီး ေအာင္ေဇာ္နက္မင္း တေကာင္ မွာ အရင္က အျမီွးကုပ္ ဝဲကုပ္ ျပီး အမွိဳက္ပံုတိုးစားေနရသေလာက္ ခုေတာ့ တျပည္လံုးကို လုပ္ေကၽြးေနရတဲ့ ပံုစံ နဲ့ ေခါင္းေမာ့လည္ေက်ာ့ အျမွီး တေထာင္ေထာင္ျဖစ္လာရျပီေပါ့ ။ရထားတဲ့ ရာထူးက မျဖစ္ညစ္က်ယ္ရပ္ကြက္ ထဲက ျဖတ္ညွစ္(၁)ဝံမင္း ေပါ့ကြယ္ ။ရပ္ကြက္တိုင္းမွာ ဝံမင္းတစ္ပါးစီရွိၾကေလေတာ့ အမ်ားနဲ့ မတူ တမူးပိုရွဴခ်င္တဲ့ ဇာတ္လိုက္ၾကီးက သူ့ အရပ္နဲ့ မဆိုင္လည္း ဝင္ပါခ်င္ေနတဲ့ အက်င့္ေလးက ပိုျပီးတိုးလာသတဲ့။ သူ ့အပိုင္ အရပ္ထဲက ေရပုတ္ေျမာင္းၾကီး ၂ ခု ကို ေရညွာအရပ္က ပိတ္ျပီး အထဲက ဖါးတပိုင္း ငါးတပိုင္း ေတြ၊ ဓါတ္ထုတ္တတ္တဲ့ ငါးရွဥ့္ေတြကို အရမ္းကာေရာ လိုက္ဖမ္းေစျပီး လက္ေဝခံနဲ့တဆင့္ ေရာင္းစားတဲ့ အျပင္ ေရပုတ္ေျမာင္းက ထြက္လာတဲ့ အမိုးနီးယား ဓါတ္ေငြ ့ေတြကိုလည္း အိမ္နီးခ်င္း ရပ္ကြက္ ကိုလက္ညိွဳးထိုးျပီး ေရာင္းစားလိုက္ေသးသတဲ့ ။ သို့ေပေသာ္လည္း စားသံုးသူေတြအတြက္ ေစတနာေရွ ့ထားျပီး သူ ့အတြက္ ပြဲခ ၁၀% လည္း ခြဲေဝယူပါသတဲ့ ။ ခုအခ်ိန္မွာ ေခတ္စားေနတဲ့ ၇၀း၂၀း၁၀ အခ်ိဳးအတိုင္းေပါ့ကြယ္ ။ သူက ေရထဲက ထြက္တဲ့ အဟြာေတြသာ ေရာင္းစားခ်င္တာ၊ “ဂဏန္း” ကိုေတာ့ မကၽြမ္းရွာေလေတာ့ ဟိုအရပ္က လူလည္ၾကီး..အဲ ..ေခြးလည္ၾကီးမ်ားနဲ့ အဖြဲ ့ရဲ့ လိမ္ညာလွည့္ပတ္ျခင္းခံလိုက္ရတာကို မသိရွာပဲ အတြက္အေပးမွာေတာ့ စက္သူေဌး ျဖစ္ေနတာေပါ့ ကြယ္..
“ကိုေအာင္နက္ ၊ ရွင့္မလည္း တေန ့တေန့ ဓါတ္ငါးေတြ ဖမ္းေနရတာနဲ့ မအားရပါလား။က်ဳပ္တို ့အိမ္အတြက္ ဟင္းစားေလးမ်ား ခ်န္ပါအံုးလား ေတာ္။အလွဴလဖက္နဲ့ မ်က္ႏွာလုပ္၊ ေျခရင္း ေခါင္းရင္းအိမ္ေတြလည္း ေဝရတာ ေပါ့။”
“ မင္းဘာသိလို့ လည္းကြ ၊ ခုအခ်ိန္မွာ ငါ့ထက္တတ္တဲ့ သိတဲ့ေကာင္ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ။
ငါ့အရပ္က အဲဒီေရေျမာင္းၾကီးကလည္း ထိန္းသိမ္းတဲ့သူမရွိလို့ ပ်က္စီးေနတာ ၊ သူ ့ဖါသာ သူ စီးခ်င္သလို ေလွ်ာက္စီးေနတာပဲကြ ။ ငါနဲ့မဆိုင္ဘူး ။ ငါက ေစတနာနဲ့လည္း ေျမာင္းထိပ္က ပိတ္ေပးရေသးတယ္ ။ဘာမွားလို့လည္းဟ။ ရတဲ့ ဟာေတြလည္း ငါ့အိမ္မွာ ပိုေနလို ့ ေရာင္းစားတာ ကြ.. ေနစမ္းပါအံုး မင္းကိုေျပာရအံုးမယ္.. လူေရွ ့အဲ..ေခြးေရွ ့မွာ ငါ့ကို ေအာင္နက္လို့ မေခၚနဲ့ ၊ ေခြးရုိေသ ေၾကာင္ရိုေသ ငါ့နာမည္“ ေအာင္ေဇာ္နက္မင္း” ၊ မွတ္ထား ”
”အင္းပါေတာ္ ၊က်ဳပ္ကလည္း ခု ၊ အိမ္ထဲမွာ ဘယ္သူမွ မရွိလို ့ ရွင့္နာမယ္အရင္းကိုေခၚတာ၊ အက်င့္ပါေနလို့ပါေတာ္။”
ေလဒီမစ္ရွဲဂုတ္က်ား ချမာ လင္ေတာ္ေမာင္ အရွိန္ကိုေၾကာက္ျပီး ေလေျပထိုးလိုက္ရေလေတာ့တယ္။ နို့မို့ဆိုရင္ ဘာေျပာေကာင္းမလည္း ကတ္ကတ္လန္ျပီး ျပန္ရန္ေတြ ့လိုက္တာ ၾကာျပီေပါ့ ကြယ္ ။ ခုေတာ့ စိန္နားကပ္ၾကီးပန္ရမလို သီခ်င္းေလး စိတ္ထဲမွာဆိုျပီး ေအာင္နက္ၾကီးကို စကားနည္း ရန္စဲ အဆင္ေျပေအာင္ ေနျပလိုက္ရပါေလတယ္တဲ့ကြယ္ ။
........................................................................
“ကိုကိုေမာင္ေမာင္ေအာင္ေဇာ္နက္မင္း... ေရ ။ အံမေလး ရွင့္နာမည္ၾကီးေခၚေနရတာ ကၽြန္မ အသက္ထြက္ေတာ့မယ္...ကေအာင္နက္ေရ ကေအာင္နက္ရဲ့ ဒီဘက္ခန လာစမ္းပါအံုး ”
“ ေစာေစာစီးစီး ဘာျဖစ္ေနျပန္တာလည္း ဒီမိန္းမေတာ့ တယ္ေလ၊ ငါ့အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနရတဲ့အထဲ မင္းကတေမွာင့္”
“ရွင့္မွာ ဘာအလုပ္မ်ားရွဳပ္စရာ ရွိလို့တံုး ။ လက္ညိဳးညြန္ျပီး ဟိုေခြးခိုင္းလိုက္ ဒီေခြးခိုင္းလိုက္ နဲ့ အခ်ိန္ကုန္ေနတာပဲဟာ။ ဒီမွာလာၾကည့္ေပးအံုး ။ မီးဖိုထဲက ဂက္စ္အိုး ပ်က္ေနျပီ ။ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္လည္း မလည္ေတာ့ဘူး။”
“ ဟ..မင္းက ဒါေလးေတာင္ မလုပ္တတ္ဖူးလားကြ ။ ဂက္စ္အိုးပ်က္တာမဟုတ္ဖူး ဟ ၊ အထဲမွာ ဂက္စ္ကုန္ေနတာ ။ မွန္းစမ္း ..ဒီ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္.... အာ.. မင္းကလည္း တံုးပါ့ ၊မီးမွမလာတာၾကီး ဘယ္လည္မတံုးဟ။ မင္းလည္းခက္တာပဲ ။ ဘာမွ ငါ့ေလာက္ မသိဘူး မတတ္ဘူး ”
“ဟမ္.. က်ဳပ္က ဘာသိမွာတံုး ကဖိုးသိရဲ့ ၊ရွင္ပဲေနရာတကာ သိေန တတ္ေနတာေလ ။ သူမ်ားၾကားရင္ ရယ္စရာ ျဖစ္ေနအံုးမယ္ ။ ျဖတ္ညွစ္ဝံဂ်ီးအိမ္မွာ ဂက္စ္ မရွိတာ ၊ဝံဂ်ီးရပ္ကြက္ထဲ မီးျပတ္တာ ေလ”
“ အိုးးးး အဲဒါေတာ့ ငါ့အိမ္ပိုေနတယ္ ထင္ျပီး ေရာင္းစားထားမိတာကိုးကြ ။ငါေပသီးခ် တြက္ၾကည့္ တံုးက ပိုေနပါတယ္ ။ ငါေသေသခ်ာခ်ာ တြက္ထားတာပါကြ ၊ အတြက္မွားမစိုးလို ့ဟို ေအဘီစီဒီ အဖြဲ့က ေကာင္ေတြကိုေတာင္ သန္း၂ ေကာင္ေပးျပီး တြက္ထားခိုင္းလိုက္ေသးတယ္ ။ ”
“ကဲ..ဘယ္သူအတြက္မွားမွား အခုေလာေလာဆယ္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလည္း ။ေတာ္ျမိဳဖို့ ထမင္းဟင္းခ်က္ရအံုးမယ္ ။ အဝတ္ေလွ်ာ္ မီးပူတိုက္ရအံုးမယ္ ။”
“ လြယ္ပါတယ္ကြာ ။ဖံုးဆက္ျပီး ငါ့ ရံုးက အေကာင္ေတြ ကို လာပို့ခိုင္းလိုက္ ။ ”
“ ဂက္စ္ကေတာ့ အိုးနဲ့ထဲ့လာလို့ရတာေပါ့ရွင့္.. ၊ ရွင့္မီးက ကြန္တိန္နာနဲ့ထဲ့လာလို့မွ မရတာၾကီး ”
“ မင္းကလည္း တယ္အ သကိုး ။ အီးပီစီက အေကာင္ေတြ ကိုေျပာလိုက္ ။ ငါေျပာတယ္ လို့ မေျပာနဲ့.. အဲ.ငါခိုင္းတယ္ လို့ ေျပာ.. သြား ၊ ျမန္ျမန္”
ေအာင္နက္ၾကီး စိတ္မရွည္ေတာ့တာနဲ့ သူ ့ေလဒီဂုတ္က်ားကို ဖိေဟာက္ေနပါေလေရာတဲ့ကြယ္ ။
............................................................................
“ေမာင္ေအာင္နက္ေရ ..ေဟး ေမာင္ေအာင္နက္ ရွိသလား ေဟ့”
မနက္ေစာေစာ အိမ္ေရွ ့မွ ေအာ္ေခၚသံၾကားလို့ ေအာင္နက္တေကာင္ မ်က္ေမွာင္ကုပ္သြားမိတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာလည္း မၾကည္လင္ေတာ့ ။ ဒီအသံၾကီး ဘယ္အခ်ိန္ၾကားၾကား ဘယ္ေနရာမွာၾကားၾကား အသည္းထဲ စြဲေနေအာင္မွတ္မိေနရတဲ့ ေယာကၡထီးၾကီး “ေအာ္စတင္ေဆာ္ေရွာက္ဖန္” မွန္း ေျပးမၾကည့္ပဲ သိလိုက္တာေပါ့ကြယ္ ။ေယာကၡထီးၾကီးကလည္း ေခသူမဟုတ္ ၊ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းနဲ့အတူ ေရာဂါဆန္း ရေနတဲ့ ေရာဂါသည္ တေယာက္မို ့ နာမည္ေျပာင္းျခင္းအမွဳကို ျပဳျပီးသား။ သာမာန္ေခြးဘဝက “ ေလးလံုး” အမည္ကို ျပိန္းတယ္ဆိုျပီး အၾကံအဖန္လုပ္ တရန္ဆုပ္ ဖို ့ အဲ..တရုပ္ဆန္ဖို့ အထက္ေဖၚျပပါ အမည္သစ္နဲ့ အဆီရစ္ေနသူပါပဲ ။
“ေဟ ။ ေမာင္ ေအာင္နက္ ဪ ေမ့လို ့ ေမာင္ေအာင္ေဇာ္နက္မင္း ေရ ။ မင္းဆီ ေတာင္းစရာ ရွိေသးလို့ လာတာပဲကြ။ လုပ္စမ္းပါအံုး ကားပါမစ္ေလး ”အလကားရ သြားျဖဲၾကည့္ ေကာင္းတာအကုန္ယူ အာဂေလာက္ အသံၾကီးနဲ့ ေျပာလိုက္သူကေတာ့ ေအာင္နက္ရဲ ့ ေယာကၡထီၤးၾကီးပဲေပါ့ ကြယ္
“ ဟာ.. အေဖ ၊ ဒီကိစၥ ကၽြန္မေယာက်ာၤးနဲ့ မဆိုင္ဘူးေလ ။ သူက ျဖတ္ညွစ္(၁) ဝံဂ်ီးပဲဟာ ၊ ဒါေပမဲ့ ခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ဖေယာင္းတိုင္နဲ့ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးဝံဂ်ီး အျဖစ္ပါ တြဲဘက္ တာဝန္ယူေနရတာေလ အေဖရဲ ့။သူ ့အလုပ္ေတြက မ်ားကမ်ား နဲ ့။”
ေလဒီမစ္ရွဲဂုတ္က်ားမ က သူ့ ေယာက်ာၤး အမ်က္ေတာ္ရွမွာစိုးလို့ ကာကာကြယ္ကြယ္ ေရွာင္ေျပာ ေျပာလိုက္တယ္တဲ့။
“ ဘယ္သူေျပာလည္း ၊ငါနဲ့ မဆိုင္ဘူးလို့ ။ ေဟ့ဒီမွာ ေအာင္ေဇာ္နက္မင္း တဲ့ကြ ၊ တမင္း ထဲ ရွိတယ္ ။ ႏွစ္မင္းရွိရင္ တဂူထဲ မေအာင္းဘူး ကြ ။ ငါ ျခေသၤ့ ။ သိတယ္ မလား ။ခုေခတ္မွာ ငါပဲတတ္တာ ။ ငါ့ထက္တတ္တဲ့သူ ေတာင္ ငါ့ေလာက္မတတ္ဘူးကြ ။”ေအာင္နက္ၾကီးက ဂုတ္က်ားမကို ဟိန္းေဟာက္လိုက္ သတဲ့ ။
ျပီးေတာ့မွ ေယာကၡၾကီးဖက္လွည့္ျပီး “ ကဲ.. ေျပာပါ အေဖ ၊ ကားပါမစ္က ရပါတယ္။ ၄၀ ေက်ာ္ေနတဲ့ အိုမင္းရြတ္တြ အေဟာင္းေတြ အသစ္ေပးမလိုလို နဲ့ ဂြတ္စကၠန္းဟန္းေတြသြင္းလာဖို ့ ဂြင္ရိုက္ျပီးသား ပဲေလ။အေရာင္းျပခန္းေတြလည္း ခ်ိတ္ထားျပီးသား၊ စိတ္ခ် အေဖရဲ့။ ဒီသတင္းေၾကာင့္ ေဒၚလွအျပားၾကီးေတာင္ ေစ်းေတြ တက္လာျပီ မဟုတ္လား ။ဟဲဟဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္သိတာေပါ့ ။ဟဲဟဲ”
ေယာကၡမရွစ္ခိုးသြားမက်ိဳး ဆိုေတာ့၊ ေအာင္နက္ၾကီး အတြက္“ ေယာကၡထီးဂြင္ထြင္၊ ေရာဂါစင္” လို့ ေျပာလို့လည္း ရမယ္ထင္ရဲ့။
သူ ့စကားေၾကာင့္ ေယာကၡထီးၾကီး ေဆာ္ေရွာက္ဖန္ တေကာင္ အူျမဴးသြားေတာ့တယ္ ။ သူ ့လက္ထဲမွာ ေအာက္ေစ်းနဲ့ ဆြဲထားတဲ့ ၄၀ ေက်ာ္ အအိုၾကီးေတြ တန္းစီလို ့ ေနျပီပဲဟာ ။ ၃၅၀၀ ျပ ဖို့ေလာက္ကေတာ့ မိုင္နာ ေတြပဲေလ ။ ဒီတခ်ီလည္း ေဆာ္ေရွာက္ဖန္တို့ ဝဲစြဲ အံုးမယ္ ။ အဲ.. ပ်ားစြဲ အံုးမယ္ေပါ့ ။ပိညွက္သြားရာ ဓါတ္ပါ ဆိုသလို သူ ့နာမယ္ေရြးတာမွန္သြားရျခင္း အတြက္လည္း မ်က္ႏွာမွာ အဆီတဝင္းဝင္းနဲ့ ၾကံဖို့ဖန္ဖို့ အကြက္ခ်ျပီးသားပဲေပါ့ ။
.........................................................................
“ ကေအာင္နက္ ေရ ။ ရွင့္ သားေတာ္ေမာင္ ကို ဘာခိုင္းထားသတံုး ။ က်ဳပ္သားေလး မေတြ ့တာေတာင္ အေတာ္ၾကာေနျပီ ”
“ မင္းတို့ မိန္းမေတြ ေနရာတကာ တယ္စပ္စုတာပဲ ။ ငါ တတ္လို ့ငါလုပ္ေနတာ ငါ့သား ငါခိုင္းေနတာ ။ ဟိုေမး ဒီေမး မလုပ္နဲ့ ”
“ ရွင့္ သား ကုိ ရွင္တေယာက္ထဲ ပိုင္တယ္ ထင္ေနသလား ။ က်ဳပ္ဗိုက္ထဲကေန ေမြးထားရတာ ေတာ့္၊ က်ဳပ္သားဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ က်ဳပ္လည္း သိထားရမွာ ေပါ့ “
“ေအး ။ မင္းသိခ်င္ရင္ ငါေျပာမယ္ ။ ဒီေကာင့္ကို ဟိုေျမာင္းပုတ္ပိတ္ျပီး ငါေရာင္းစားထားတဲ့ ေနရာမွာ ဟိုဘက္က ကန္ထရိုက္ ေဟာင္ေကာင္သားေတြနဲ့ ရွယ္ယာလဲလုပ္ ပြဲစားလဲ လုပ္ဖို ့ ခိုင္းထားတယ္ကြ ။ ႏွစ္ဖက္ခြစားလို ့ရေအာင္ေပါ့ ။ေခြးထီးပဲကြာ ဘယ္ ေရာက္ေရာက္ အျမီး မေပ်ာက္ပါဘူး ။စိုးရိမ္ မေနနဲ့ ”
“ ဟင္ အဲဒီ ကန္ထရိုက္ေတြက ေဟာင္ေကာင္ကေနလာၾကတာလား ။”
“ မင္းကလည္း အေတာ္ပိန္းတာပဲ ။ ငါတို ့ထက္ ပိုေဟာင္တတ္တဲ့ အေကာင္ေတြမို ့ ေဟာင္ေကာင္သား လို ့ေခၚၾကတာကြ ။ ခုဆို ေနရာတကာ သူတို ့အမ်ိဳးေတြခ်ည္းပဲ ေလ။ သဟာေၾကာင့္ ဒင္းတို ့ကို ဖါးတတ္ရင္ ျမိဳးျမိဳးမ်က္မ်က္ စားရ ဝါးရတာေပါ့ကြာ ။ ”
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေအာက္နက္ၾကီးက ပီတိႏွလံုး ဖံုးျပီးျပံဳးျဖီးျဖီးၾကီးနဲ့ ေပါ့ ကြယ္။
“ ေအးပါေတာ္ ကလူသစ္..အဲေလ ကလူတတ္ၾကီး ၊ ရွင့္ကို ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ကလည္း တေန့တျခား....ခစ္ခစ္ခစ္ ”
ေလဒီမစ္ရွဲဂုတ္က်ားမကလည္း ေခသူမဟုတ္ေတာ့ စိန္နားကပ္ စိန္ေျခက်င္းေတြ မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္လာျပီး တခစ္ခစ္ ေပါ့ ကြယ္ ...။ ေနာက္ဆံုးမေတာ့ သားအေၾကာင္းေမးရင္းကေန ကေတာ္တို ့ ထံုးစံအတိုင္ ရတနာစိန္ေက်ာက္ ဇယ္ေတာက္လို ့ကစားခ်င္တဲ့အေၾကာင္းနဲ့ အဆံုးသပ္ စိတ္ကူးယဥ္မိေနပါေတာ့တယ္ တဲ့ကြယ္။
....................................................................
“ ေလဒီ ေရ ၊ အိုးမိုင္ ေလဒီ ရဲ့ ။ ဘယ္ေရာက္ျပီး ဘာေတြလုပ္ေနတာလည္းကြဲ ့”
ေအာင္နက္ၾကိးတေကာင္ စိတ္ေကာင္းဝင္ေနခ်ိန္ စိတ္ၾကည္ေနခ်ိန္ေတြမွာ သူ ့ဂုတ္က်ားမၾကီးကို ခုလို ပဲ သာယာေပ်ာ့ေျပာင္း ႏွာဘူးေလာင္းေလသံနဲ့ ေခၚတတ္ ၾကည္စယ္တတ္ေလသတဲ့ ။
“အို.. ကိုကို ေဇာ္နက္ရယ္ ၊ ကၽြန္မ ဒီအခန္းထဲမွာ ရွိေနတယ္ေလ ။ ေဘာ္ဒါေတြ စံုေနတာနဲ ့ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ ကိုကိုရယ္ ”
ဂုတ္က်ားမကလည္း ဘယ္ေခလိမ့္မလည္း၊ကေတာ္ေတြ စုမိတိုင္း ဝိုင္းတတ္ၾကတဲ့ ပိုကာဝိုင္းကေန မထပဲ ဒီေကြ ့ေရာက္ေတာ့ ဒီတက္နဲ့ ေလွာ္တာ ကၽြမ္းျပီးသားပဲမို့ ကႏြဲ့ကရေလသံနဲ့ ျပန္ေျဖလိုက္ေလတယ္ ။
“ဪ.. ေအးပါကြာ ၊ မင္းစိတ္ခ်မ္းသာရင္ ျပီးတာပါပဲ။ ကဲ..အားလံုးပဲ စားရင္းေသာက္ရင္း နဲ့ ဆက္ကစားၾကပါဗ်ာ ။ ”
ေခြးၾကီးေခြးေကာင္း ေခြးဝံကေတာ္ အေပါင္းတို ့ ေရွ ့မွာမို ့ ေအာင္နက္ၾကီးမွာ မခ်ိသြားျဖဲ နဲ့ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ေျပာေနရပါတယ္ ။ အင္း ။ အထက္ကိုဖါးလို ့ ေအာက္ကိုျပားေအာင္လုပ္ရတဲ့ အထာေတြ ေနာေက်ေနျပီပဲေလ ၊ေဇာ္ေအာင္နက္မင္းပဲ ဘာရမလဲ။
ေအာင္နက္ၾကီးတေကာင္ သူ ့ေလဒီကို စကားေျပာေဖၚရွာမရေတာ့ ရွဳမျငီးတဲ့ ခ်စ္သမီးဆီသြားျပီး အလာပၸ သလာပၸ ေျပာဖို့ အတြက္ ရွကီရာဂါဂါထြန္ ့လူး အခန္းဆီသို ့ တက္လာခဲ့တယ္ ။သမီးေတာ္အခန္းေပါက္ေရာက္ေတာ့ တံခါးကို ေခါက္ ၊ ဘာသံမွ မၾကားတာနဲ့ တံခါးကိုဖြင့္ျပီး ဝင္ ။ အထဲမွာ ဘယ္ေခြးတေကာင္ ေၾကာင္တျမီး မွ မရွိ ။ဪ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ့ ကာရာအိုေကမ်ားသြားၾကေလသလား ၊ စပါး( SPA) ထဲသြားျပီး အေၾကာအခ်ဥ္ေလွ်ာ့ေနေလသလား ။ေရွာ့ပင္းစင္တာစံုေအာင္ပတ္ျပီး ေတြ့သမွ်ဝယ္ေနၾကေလသလား ။ အင္းေလ ငါရွာသမွ် သူတို့ အတြက္ပဲ ဟာ သံုၾကပေစ ျဖဳန္းၾကပေစ ။ ဒီေလာက္ေလးမ်ား ဘာအေရးလည္းေပါ့ ။ သမီးတေကာင္ က်ားတေထာင္ အဲေလ ႏြားတေထာင္ ေပမဲ့ စိတ္ေတာ့ မပူလွ ။ မပူဆို သမီးေတာ္ အနားမွာ ေဘာ္လီကပ္ ..အဲ.. ေဘာ္ဒီကပ္ ၂ေယာက္က အျမဲ ရွိေနမင့္ပဲ ဟာ။
အဲသလိုနဲ့ စကားေျပာစရာ မိန္းမ ကလည္း အနားမွာ မရွိ ။ သားေတာ္ နဲ့ သမီးေတာ္ေတြကလည္း အျပင္ထြက္ လမ္းသလားေနၾကတာနဲ့ ေအာင္နက္ၾကီးတေကာင္ထဲ ေငါင္စင္းစင္း ျဖစ္လာသမို ့ အခန္းထဲက သူ ့ပန္းသီး လက္ပတုတ္ေလး အသာဆြဲျပီး ဗီအိုင္ပီ အျမန္ႏွဳန္းနဲ့ဆက္ထားတဲ့ အိမ္သာနတ္ကိုသံုးလို့ ေခတ္နဲ့အျပိဳင္ ကမာၻ ့ရြာၾကီးထဲ လည္ရေအာင္ အေဖ့ဘုတ္ စာမ်က္ႏွာထဲ ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ နဲ့ ရြာလည္ေနတာေပါ့ကြယ္ ။ အဲသလိုနဲ့ ရုတ္တရက္
“အံမာေလး ေသာက္က်ိဳးနဲ ၊ ငါ့ မ်က္ႏွာၾကီးထဲ ဝင္ဆဲသြားလိုက္ၾကတာေတြ မနည္းပါကလား ကြယ္ရို ့ ။”လို့ ထေဟာင္မိလိုက္သတဲ့ကြယ္။
အျဖစ္ကေတာ့ ဒီလိုပါ ၊ ေအာင္နက္ၾကီးရဲ ့ ဖဘမွာ ရွိရွိသမွ် သူေတြ ဝင္ျပီး ရွစ္.. ေတြ တေထာၾကီး ၊ မေအေပးျပီး ႏွမယူ၊ ..ခ်ီးျမွင့္ဂုဏ္ျပဳျခင္းခံရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ငါသိ ငါတတ္ ဘယ္သူ ဘာပဲေျပာေျပာလုပ္မွာပဲလို့ ေခြးရူးေခြးတမ္း ရမ္းမိခဲ့သမွ် ၊ ျမင္ ျမင္ သမွ် သူေတြကို ဖရင္းလုပ္ထားမိသမွ် ခုေတာ့ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အတြယ္ခံလိုက္ရတာပဲ ေပါ့ကြယ္။
ဒီလုိနဲ့ ေအာင္နက္ၾကီးတေကာင္ အျမီွးညပ္ခံေနရသလို အီလည္လည္ၾကီး နဲ ့ပဲ ညေနေစာင္းပါေလေရာ ။ ဝုိင္းေနၾကတဲ့ မဒမ္ကေတာ္ ေဘာ္ေဘာ္ေတြ အဖြဲ ့လည္း အသီးသီး ျပန္ၾကေလျပီေရာေပါ့ ။ ေလဒီဂုတ္က်ားကလည္း ေရမိုးခ်ိဳး အလွျပင္နဲ့ မျပီးနိုင္ေတာ့။ မိုးကလည္း တစ တစခ်ဳပ္လာ ။ သားေတာ္ေမာင္တေယာက္လည္း အျပင္မွာ ေသာက္လာတဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ အိမ္လည္းျပန္ေရာက္ ေမွာက္လည္းေမွာက္ ။ သူ ့အခန္းသူဝင္သြားေတာ့ ေတာ္ကီပြားခ်င္ေနတဲ့ေအာင္နက္ ေနရခက္ေနတယ္တဲ့ ။
သမီးေတာ္ တေယာက္ အိမ္ျပန္မေရာက္ေသးပါလား ။သူမ လက္ကိုင္ဖံုးကိုဆက္ေတာ့လည္း လူၾကီးမင္းနွင့္သာ ေတြ ့ေနရ။ ေလဒီဂုတ္က်ားမ ကိုေမးၾကည့္ေတာ့လည္း ဘာမွမသိ ။ ခက္တာပဲ ။မိုးၾကီးတစတစ ခ်ဳပ္လာတာနဲ့ အမွ် ေအာင္နက္ၾကီး ရင္ေတြ တစတစ ပူေလာင္လာေတာ့တယ္ ။တညလံုး အိပ္မရ ။ သမီးေလး တေယာက္ထဲမို ့ ဖူးဖူးမွဳတ္ခ်စ္ရေလတဲ့ ဖခင္ေမတၱာေတာ့ ရွိပါေလရဲ ့။ ညသန္းေကာင္ေက်ာ္ျပီ မျဖစ္ေခ်ဘူး လို့ သမီးေတာ္ အိပ္ခန္းကို ဝင္ျပီး ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ စားပြဲေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ စာရြက္တရြက္ ေတြ ့လို့ ကမန္းကတမ္း ဖတ္ အျပီး မွာ ေတာ့...ေအာင္နက္ၾကီးတေကာင္လည္း အသားေတြ တဇတ္ဇတ္တုန္ ၊ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ ၊ဇက္ၾကီးလိန္ လို ့၊ ေနရာမွာတင္ ဗိုင္းကနဲ လဲက်သြားရေလသတဲ့ကြယ္။
စာထဲမွာေရးထားတာေလးကေတာ့...
သို ့ ခ်စ္ ဒယ္ဒီနဲ့မာမီရွင့္
သမီး ခ်စ္သူ “ကိုေပါေခ်ာင္ေကာင္း” ေနာက္ကို လိုက္သြားပါျပီရွင့္ ။ သူနဲ့သမီး ေမတၱာမွ်ေနၾကတာ ၾကာပါျပီ။ ဒယ္ဒီ မိတ္ဆက္ေပးတဲ့ သေဘာတူတဲ့ ဒယ္ဒီ့မိတ္ေဆြ ေရပုတ္ေျမာင္းပိတ္ စီမံကိန္းက သေဌး “စတီဗင္ဖင္ရန္း” အသက္ၾကီးၾကီးကို သမီး မခ်စ္ပါဘူး ရွင့္။ သူတို့အလုပ္ဆီ ေခၚလည္တံုးက ေတြ ့ခဲ့ရတဲ့ ေျမာင္းတူးအလုပ္သမား ကိုအေခ်ာင္ နဲ့ သမီးတို့ လူငယ္ခ်င္း ေမတၱာမွ်ေနတာကို ဒယ္ဒီတို ့သေဘာမတူမွန္း သိတဲ့အတြက္ ခုလို လိုက္သြားရတာပါ ။သမီးတို ့ခ်စ္ျခင္းကိုမခြဲပါနဲ့ေနာ္ ။ သမီးတို ့ကိုလိုက္မရွာပါနဲ့ ။
မွ/ ခ်စ္သမီးမိုက္ ရွကီရာဂါဂါထြန္ ့လူး..
ဪ.. ေခြးတတ္ၾကီး ေအာင္ေဇာ္နက္မင္းတေကာင္ သူ ့အတတ္သူစူး လို ့မေတာ္ခ်င္ပဲ ေတာ္ရေတာ့မဲ့ တရက္သမုတ္၊ တရုပ္သမက္ေလး ေပါေခ်ာင္ေကာင္းရဲ့ ျပီတီတီ မ်က္ႏွာေပးကို အခါခါ ျမင္ေယာင္ရင္းျဖင့္ ေတာက္ေခါက္ရင္းနဲ့ တဥတည္းေသာ သမီးေတာ္အရင္းေခါက္ေလးအား ယူၾကံဳးမရ ႏွေျမာတသစြာ ျဖင့္ ေနာင္တေတြ တေလွၾကီးရလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ အရာရာဟာ ေနာက္က်သြားခဲ့ေလျပီေပါ့ကြယ္...
(ခုတေလာ ေခတ္စားေနတဲ့ ေရာဂါဆန္းၾကီးတခုရဲ့လွဳိင္းကုိ အမွီလိုက္စီးရင္းနဲ့ ေရးမိေရးရာ ေရးလိုက္ပါတယ္။ တိုက္ဆိုင္မွဳမ်ားရွိပါက တမင္တိုက္ဆိုင္မွဳမ်ားသာျဖစ္ပါေၾကာင္း ..း))
ဤစာပိုဒ္ထက္ အဆ တစ္ေထာင္တစ္ေသာင္းမက ေကာင္းမြန္ ထိမိတဲ့ စာကဗ်ာကို ရွဳစားလိုပါက ဤေနရာတြင္ ဖတ္ရွဳအားေပးနိုင္ပါေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္။
ေခြးတတ္ၾကီးပံုအား ဂူဂယ္မွ ရွာျပီး ထပ္ဆင့္ဖ်က္ဆီးထားပါသည္..
ဟိုးတေလာက ေျပာမနာ ဆိုမနာ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းမ်ား နဲ့ အားလပ္ရက္ တရက္ ၊ ဆိုင္တဆိုင္ မွာ စားရင္းေသာက္ရင္း စကားစျမည္ေျပာဆိုၾကေတာ့ ေသာၾကာသမီး မဟုတ္ေပမဲ့ စကားအလြန္မ်ားေသာ မယ္ကိ တေယာက္ အစသန္ အေနာက္သန္ နဲ့ မို ့ ထမင္းတူတူ စားေနတဲ့ ဘေလာ့ဂါ ညီမငယ္ေလးတေယာက္ ကို စခ်င္စိတ္ေပၚလာမိတယ္ ။ ဘာလို ့ဆိုေတာ့ တဝိုင္းလံုး စကားေဖါင္ဖြဲ ့ေျပာဆိုေနၾကေပမဲ့ သူကေတာ့ ဘာမွ မဆိုင္ သလို ျမိန္ ့ ျမိန္ ့ၾကီး ထိုင္လို ့ ၊ ျပံဳးတယ္ ဆိုရုံေလး ျပံဳး ေနလို ့ ၊ သူ ့ကို ေနာက္ေျပာင္ ေျပာဆို ခ်င္လာမိတယ္ ေပါ့ ။ သူ ့နာမယ္ ကို ပူး လို ့ပဲ အတိုေကာက္ ေခၚ ပါတယ္ ။ ဒီေတာ့“ ပူးမွာ ပါးစပ္ေပါက္ မပါဘူး ထင္တယ္” လို ့ တေယာက္က ေျပာတဲ့ အခါမွာ မယ္ကိ ရဲ ့ ပံုျပင္ေလးတပုဒ္ မထင္မွတ္ပဲ ေျပာျဖစ္သြားတယ္ ။ သူ ့ကို နစ္နာေစလို လို ့ ေျပာတာ မဟုတ္ပဲ စရံု သက္သက္ ပါ ။ ဒါေပမဲ့ အေရာင္ေတြ ပါတဲ့ ရယ္စရာ မို ့၊အပ်ိဳျဖန္းေလး သူ ့ခမ်ာ ရွက္သြားရွာေလ မလား လို ့ ခုမွ ေတြးမိတာ နဲ့ ဒီစာေလးတပုဒ္ ေရးျဖစ္ပါတယ္ ။သူ ့ကို အရွက္ရေစလား ေတာ့မသိ ၊ မယ္ကိ အေဖေတာ့ ရွက္သြားဖူးတာ နဲ့ မို ့ပါ ။
( သတိ / အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ မ်ား မ်က္စိ တဖက္မွိတ္ျပီး ဖတ္ပါရန္ )
ဒီပံုျပင္ေလး အေၾကာင္း မေျပာခင္ အေဖ နဲ ့ အေမ အေၾကာင္း အနဲငယ္မွ် ငယ္က်ိဳးငယ္နာ ေဖၚမွ ျဖစ္မယ္ ။ ဘာလို့ ဆိုေတာ့ ဒီၤ ပံုတိုပတ္စ ၊ အျပာေရာင္ ၊ အဝါေရာင္ေတြ ဆိုးထားတဲ့ ဟာသ မ်ား ဟာ မယ္ကိတို ့ ငယ္စဥ္ ကတည္းက အေဖနဲ့ အေမတို ့၊ တေယာက္နဲ့ တေယာက္ စရင္းေနာက္ရင္း ေျပာေနၾက မို ့ ၾကားဖူးနားဝ ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ ။
ဒီလို ..ဒီလို .. ရွင္းေလ ရွဳပ္ေလ မို ့ တည့္တည့္ ပဲ ေျပာပါေတာ့မယ္ ။ အေဖက ငယ္ငယ္တည္းက စစ္သားပါ ( ခုေခတ္ စစ္သား မဟုတ္ ) ။ လူပ်ိဳ ဘဝ တည္းက အားၾကီး အလွအပၾကိဳက္ ။ သူ တို ့ေခတ္က ေက်ာ္ေဆြ တို ့ ခင္ယုေမ တို ့ေခတ္ဆိုေတာ့၊ သူ ့ကိုယ္သူ မင္းသား ေက်ာ္ေဆြမ်ား မွတ္ေနသလား မသိ ၊ဆီေတြ ျပန္ေနေအာင္ လိမ္းျပီး ဆံပင္ကို အေမာက္ေထာင္ တယ္ ။ ေက်ာ္ေဆြ စတိုင္ လိုက္ဖမ္းတယ္ ေပါ့ ။ အံမယ္ ဒါနဲ့တင္ မျပီးေသး ၊ေက်ာ္ေဆြ ထက္ ပိုတာက ႏွာေခါင္းေမႊးစစ ပါ ထားလိုက္ေသးတယ္ ဆိုပဲ ။ဒီလိုနဲ့ သူ ဘာျဖစ္တယ္ မသိပါဘူး ။ ေဆးရံု တက္ ရေတာ့ သူနာျပဳ ဆရာမေပါက္စ အေမ နဲ့ ေတြ ့ျပီး ။ အေျပာေကာင္း ၊အက်ဴ ေကာင္းတာ နဲ့ သမီးရည္းစား ျဖစ္ၾကေရာ တဲ့ ။ (ခုလို အီးေခတ္ၾကီးထဲမွာဆို အေဖလည္း အြန္လိုင္း ခ်က္တင္ မင္းသား ျဖစ္ေလာက္တယ္ ) ။ အေဖ ့ကို တပ္ထဲမွာ“ ႏွဳတ္ခမ္းေမႊး” လို ့ ေခၚၾကတယ္ ။ အေမက နမ့္ခမ္း ေဒါက္တာ ဆီးဂေရ ့ေဆးရုံက သူနာျပဳဆရာမ ေပါ့ ။ ( ေဒါက္တာ ဆီးဂေရ့ ဆိုတာ ျမန္မာ ျပည္မွာ တာဝန္ထမ္းျပီး ေဆးရံု ရယ္၊ လူနာေတြရယ္ ။ ဆရာဝန္ ဆရာမေတြရယ္ ကို အလြန္သံေယာဇဥ္ၾကီး တဲ ့၊ စည္းကမ္းၾကီးတဲ့ အေမရိကန္သား ဆရာဝန္ၾကီးပါ ) ။
အဲ့ဒီမွာ ေတြ ့ ျပီး ခ်စ္ၾကိဳက္ၾက ျပီးတဲ့ ေနာက္ အိမ္ေထာင္ျပဳျပီးေနာက္ ။ ေယာင္ေနာက္ ဆံထံုးပါ ဆိုသလို အေဖ့ေနာက္ အေမပါသြားေရာ ။ ဒီေတာ့ ေျမျပန္ ့ေရာက္လာျပီး သူနာျပဳ ဆက္လုပ္တယ္ ။ အစိုးရဝန္ထမ္း ထံုးစံအတိုင္း ဟိုေျပာင္း ဒီေရႊ ့နဲ့ မယ္တရြာ ေမာင္တျမိဳ ့ေပမဲ ့လဲ ကေလးေတြ တျပြတ္ျပြတ္ ေမြးျဖစ္တယ္၊ စုရင္းေဆာင္းရင္းနဲ့ ဒါဇင္ဝက္ ရွိသြားတယ္ ။ (ခုေခတ္မွာ ဒီေလာက္ေမြးရရင္ ဒုကၡေပါ့ ) ။ဒီလိုနဲ့ အေဖ့ နွဳတ္ခမ္းေမႊးကလည္း ပို ရွည္ ရွည္လာ ေတာ့ တယ္ ။ ့၊ တေန ့မွာ အေမက ေျပာတယ္ “ ရွင့္အေမႊးေတြ လူျမင္မေကာင္းေတာ့ဘူး ၊ ရိတ္ပါအံုး ” လို ့ ေျပာသတဲ့ ။ အေဖကလည္း ေပကပ္ကပ္ နဲ့ မရိတ္ပဲ ဒီအတိုင္းထားသတဲ့ ။ အေမတို ့ဆရာမေတြ ဆိုတာကလည္း အလုပ္သေဘာအရ မေတာ္တေရာ္ေတြ ျမင္ရ ၊ကိုင္တြယ္ရတာေတြ နဲ့ ၊ အလုပ္ထဲမွာ အျပာေရာင္ အဝါေရာင္ ဟာသေတြ အခ်င္းခ်င္းေျပာေနၾကတာ ရိုးေနပါျပီ ။
အဲ့ဒါ နဲ့ ပဲ အေမက အေဖ့ ကိုဆက္ေျပာသတဲ့ ၊ ဒီမွာ ရွင္ ရိတ္ မလား ။ ကၽြန္မ ေျပာ ရမလား ေပါ့ ။ ဒီလို နဲ့ပဲ အေမ ့ ဟာသေလးတပုဒ္ ေျပာျဖစ္တာပါ ။
တေန ့မွာ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ နဲ့ ကေလးမ်ား ပါတဲ့ မိသားတစု ဟာ အိႏိၵယ စားေသာက္ဆိုင္တခု မွာ စားေသာက္ေနၾကသတဲ့ ။ အိႏိၵယအစားအစာ ဆိုေတာ့ ထံုးစံ အတိုင္း ပဲဟင္း က ေရွာင္မလြတ္ဘူးေပါ့ ။ ပူရီဟင္း ။ ခ်ပါတီ ။ နံျပား ။ တို ရွည္ ။ ဘာပဲ စားစား ပဲနီေလးတို ့၊ ကုလားပဲ ဟင္းရည္တို ့ ကေတာ့ ပါၾက တာေလ ။ ျပီးေတာ့ ခ်ပ္သနီတို ့ မန္က်ီးအခ်ဥ္ရည္ တို ့ ေရာျပီး ၊ ဟင္းဖတ္ေတြကို ငွက္ေပ်ာရြက္မွာ ထဲ့ ၊ ျပီးေတာ့ လက္နဲ့ အားရပါးရ တြယ္ၾကရတာ ကိုး ။ ဒါတင္မက လက္ ၅ ေခ်ာင္းစလံုး တျပြတ္ျပြတ္ စုပ္ တတ္ၾကေသးသတဲ့ ။(ခုေတာ့ ဒို့ မိတ္ေဆြ တို ့ ၊သဲဝါရ္ တို ့ ၊ ျမိဳ ့ေတာ္ တို ့ အပါအဝင္ အိႏိၵယ စားေသာက္ဆိုင္ ေတြမွာ ပံုစံခြက္ဒန္ပုဂံျပးတို့၊ ေၾကြပန္းကန္ျပားတို ့၊ ဇြန္းခက္ရင္းတို ့ နဲ့ ျဖစ္ေနၾကပါျပီ ၊ဒါေပမဲ ့ လက္နဲ့စားသူမ်ားလည္း အမ်ားၾကီး ရွိေနပါေသးတယ္၊ ဒီလိုစားမွ အရသာ ပိုရွိတယ္ ဆိုပဲ ) ။ ဒီ မိသားစု အနားမွာ မုတ္ဆိတ္ေမႊး ပါးသိုင္းေမႊးရွည္ၾကီးနဲ ့ ကုလားအဖိုးၾကီး တေယာက္ လဲ စားေသာက္ေနသတဲ့ ။
ကေလးမ်ားက ထံုးစံ အတိုင္း စပ္စုတတ္ေပသမို ့ သူတို ့ အနားမွာရွိေနတဲ့ ကုလားအဖိုးၾကီး ရွလူးရွလဲ အသံေပါင္းစံု နဲ ့ စားေနတာကို ေငးျပီးၾကည့္ ေနၾကသတဲ့ ။ ျပီးေတာ့ သူတို့ခ်င္းခ်င္း လက္တို ့ ေျပာရာက အျငင္းပြားလာၾကသတဲ့ ။
အငယ္ကေလးက ေျပာတယ္ ။ ဟို အဖိုးၾကီး က ပါးစပ္လဲ မပါပဲ ဘယ္လို စားသလည္း လို ့ သူ ့ အကို ကို ေမးတာေပါ့ ။ဒါနဲ့ အကိုလတ္က ေအး ၊ဟုတ္တယ္ ။ ဘယ္လိုစားသလည္း မသိဘူး ။ ငါလည္းသိခ်င္တယ္ ေပါ့ ။ ဒီေတာ့ အကိုၾကီး က
သူ ့မွာ ပါးစပ္ေတာ့ ပါမွာေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေနရာမွာမွန္းမသိဘူး ။ လို့ဆိုတယ္ တဲ့ ။ ဒီလို နဲ ့ တေယာက္ တေပါက္ ေမးရင္း ျပဳ ရင္း ဘာမွန္းမသိေတာ့ ကေလး သံုးေယာက္စလံုး အဖိုးၾကီး ေရွ ့မွာ သြားထိုင္ ျပီး တအံ့တၾသ ၾကည့္ၾကသတဲ့ ၊ အဖိုးၾကီး မုတ္ဆိတ္တခုလံုးလည္း ပဲဟင္းရည္ေတြ နဲ ့ ေပက်ံ ရွဳပ္ပြ ေနေလေတာ့ ဘာနဲ့တူမွန္းမသိ ၾကလို ့ ။ ေမေမေရ ၊ဒီအဖိုးၾကီး မွာ ပါးစပ္လည္းမရွိဘူး ။ဒါေပမဲ့ လမ္းထိပ္က အရူးမၾကီး အီးပန္းတံုးက လိုမ်ိဳး တူတူ ပဲ ဆို ျပီး သူ တို ့ အေမ ျဖစ္သူ ကို လွမ္းေအာ္ ေျပာသတဲ့ ။ ဒီေတာ့မွ အဖိုးၾကီးလည္း ရိပ္မိသြားေတာ့ ေဒါသတၾကီး ျပန္ေျပာတာ က
“ ဟဲ့ ကေလးေတြ ၊ ဒီ မွာ ၾကည့္ ၾက ။ ဒါ ငါ့ပါးစပ္ မဟုတ္လို ့ နင္တို ့ အေမ X X ၾကီးလား ဟဲ့ ” လို့ ဆိုေလသတဲ့ ။
ဒီဟာသ ေလး ကို အေမက အေဖ့ ကို ေျပာ ျပ ျပီး ေနာက္သကာလ မွာ အေဖလည္း သူ ့ ႏွဳတ္ခမ္းေမႊး ကိုစမ္းလိုက္ မုတ္ဆိတ္ေမႊးငုတ္စိေလးကို စမ္းလိုက္ နဲ့ တဟဲ ဟဲ ရယ္ ျပီး၊ ေန ့မကူး ပဲ သူ့ ့အျမတ္တနိုးႏွဳတ္ခမ္းေမႊးေတြကို ရွင္းလိုက္ ပါေလေရာတဲ့ ကြယ္ ။
ဪ .. ပါးစပ္ေပါက္ ။ ပါးစပ္ေပါက္ ။ စားတတ္တဲ့ သူတိုင္း ပါးစပ္ေပါက္ ပါမွ ျဖစ္တာပါလား ။ ပါးစပ္ေပါက္ မေတြ ့တိုင္း မစားတတ္ မဝါးတတ္ ထင္ရင္ မွားသြားပါလိမ့္မယ္ ...
( အထက္ပါ ပံုေလးကို ဂူဂယ္ မွ ရွာေဖြ ရယူ ထားပါတယ္ ) မယ္ကိ အေဖ ဒီေလာက္ မေခ်ာေၾကာင္းပါ း))
တမလြန္ဘဝမွ အေဖ အား အမွတ္တရ ငယ္က်ိဳးငယ္နာ ေဖၚမိတာ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူ ပါ အေဖေရ ....
ေမ်ာက္ကမာၻ ေမ်ာက္ရြာ က ေမ်ာက္ေတြ အေၾကာင္း ေမ်ာက္ေတြ အျမင္ ေပါ့ ။
တခါတံုးက ေမ်ာက္ေတြေနတဲ ့ေတာအုပ္ၾကီးတခု မွာေလ ။သစ္ပင္ေတြ အုံ ့ဆိုင္း လို ့တဲ ့ ။အဲ ့ဒီအခ်ိန္က ေတာေတာင္ေရေျမ ရာသီဥတုေတြကလည္း ေကာင္းေနေပေတာ့ သူတို ့ေတြ ေနတဲ ့ေတာအုပ္ၾကီး ဆိုတာ မွာလဲ သစ္ပင္ၾကီးငယ္ အသြယ္သြယ္ ရွိတာေပါ့ေလ ။ ေမ်ာက္ေတြ ရဲ ့ ကမာၻမွာလည္း သူတို ့ အဖြဲ ့အစည္း နဲ ့သူတို ့ ရွိျပီးသားေပါ့ကြယ္ ။အဆင့္အတန္းေတြကလည္း ခြဲျခားထားၾကတယ္ ။ ရာထူးၾကီးၾကီး အေကာင္ေမ်ာက္ဖင္နီ အမ်ိဳး အစားေတြက ထိပ္ဆံုး မွာ ေနၾကတာေပါ့ ။ထံုးစံ ရွိတာကိုး ။ ေအာက္ဆံုးမွာေတာ့ ခပ္ခ်ာခ်ာေမ်ာက္ေလးေတြ ၊ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ မရွိတဲ ့ေမ်ာက္ မ်က္ႏွာမြဲေလးေတြ ေနၾကရတယ္ ။ အေပၚဆံုး နဲ ့ ေအာက္ဆံုး ရွိရင္ အလယ္ အလတ္ ဆိုတာလည္း ရွိၾကရစျမဲ မဟုတ္လား ။ လည္တဲ ့အေကာင္ေတြ ၊ လတ္ယား လတ္ယား နဲ ့ ေကာင္ေတြ ။ က အလည္ ပိုင္းမွာ အပိုင္စား ရထားၾကတာ တဲ ့ ။
တေန ့ေတာ့ အဲ ့ဒီၤ ေမ်ာက္ရြာၾကီးကို တျခား ကမာၻျခားက သတင္းေထာက္ေတြ လာျပီး ေလ့လာၾကသတဲ့ ။ ျပည္ဝင္ဗီဇာကလည္း လြယ္ကူ တဲ ့ အခ်ိန္ေပါ့ ။ လြတ္လပ္စြာ ေတြးနုိင္ ေမးနုိင္ ေရးနုိင္ၾကတဲ ့ အခါ သမယ ဆိုေတာ့ အဲ့ဒီ သတင္းေထာက္ေတြ ကလည္း ေမးတာေပါ့ေလ ။ အဆင့္ အလိုက္ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ေတာ့ ေမ်ာက္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ကို ဦးဆံုး ဗ်ဴးရတယ္ေပါ့ ကြယ္ ။
"အို အသင္ ေမ်ာက္ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ။ သင့္ ေမ်ာက္ျပည္ ေမ်ာက္ရြာၾကီး အေပၚ အသင္ ဘယ္လို ျမင္ပါသလည္း ။တဆိတ္ေလာက္ ရွင္းျပေပးပါလား ခင္ဗ်ား ။"
"ဪ မီဒီယာ ကမာၻက လူၾကီးမင္းမ်ား ပါလား ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ေမ်ာက္ရြာၾကီးက အင္မတန္ သာယာလွပတာေပါ့ ဗ် ။ ဒီမွာ လာၾကည့္စမ္းပါအံုး ။ ေတြ ့တယ္ မဟုတ္လား ။ ဒီကမာၻၾကီး ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္သလည္း ။ ေလေကာင္းေလသန္ ့ ရွဳရတယ္ ။ အေပၚစီးက ၾကည့္ေတာ့ အရာအားလံုး လွပေနတာဘဲ ။သစ္ပင္ေတြလည္း စိန္းလန္းစိုေျပ ပါ့ဗ်ာ ။ေအာက္က ေကာင္ေတြ ထက္ အျမင္က်ယ္တာေပါ့ဗ် ။ အေပၚမွာေနေတာ့ ဘယ္ေကာင္မွ ဂရုစိုက္ဖို ့ မလိုဘူး ၊က်ဳပ္ အထက္မွာ ဘာမွ မရွိေစရဘူး လို ့ သတ္မွတ္ထားေတာ့ လြတ္လပ္တဲ ့ ေမ်ာက္ကမာၻ ၾကီးေပါ့ ဗ်ာ ။ေအာက္ကေကာင္ေတြ ဆူေတြ ေအာ္တာ ေတြလည္း မၾကားရ နဲ့ ၊ စည္းစိမ္ ရွိလွတယ္ ဗ်ာ".... တဲ့ ။
"ဒီလိုလား ေမ်ာက္မင္းရဲ ့ ။ ဒါေပမဲ ့ လူေတြ ေျပာေနၾက စကားေတာ့ရွိတယ္ ။ အျမင့္ ေရာက္ေလ အက် နာေလ တဲ ့ဗ် ။"
"အလိုေလး အေမာင္သတင္းေထာက္ရယ္ ။က်ဳပ္က ေမ်ာက္ပါဗ် ။ ဘယ္ေမ်ာက္က အျမင့္ေပၚက ျပဳတ္က် ေသတယ္လို ့ၾကားဖူးလို ့လဲ ။ ဟားဟား ။"
"ဟုတ္ကဲ ့ပါခင္ဗ်ာ ။ ကၽြန္ေတာ္ က ၾကားဖူး နားဝေလးေတြ ေဖါက္သည္ခ် တာပါ ။စိတ္မရွိပါနဲ ့ေမ်ာက္မင္းၾကီး ။ ခရီးဆက္စရာ ရွိေသးလို ့ ခြင့္ျပဳပါအံုး ခင္ဗ်ား ။"
ဒီလိုနဲ ့ သတင္းေထာက္က သစ္ပင္ အလယ္ ပိုင္းမွာ ေနထိုင္ စားေသာက္တဲ ့ လတ္ယား အတန္းအစား ေမ်ာက္လႊဲေက်ာ္ ေတြ ဆီ ေရာက္ ျပီး ဆက္ ဗ်ဴးတယ္တဲ့ ။
"ကဲ ။ဆိုပါအံုး ကိုေရႊ ေမ်ာက္လႊဲေက်ာ္တို ့ ေရ ။ ခင္ဗ်ား တို ့ရဲ ့ ဒီေမ်ာက္ရြာၾကီးအေပၚ ျမင္တဲ ့ အျမင္ေလးေတြ"
"က်ဳပ္တို ့ကေတာ့ နာမယ္နဲ ့လိုက္ေအာင္ သဟဇာတ ျဖစ္ေအာင္ ေနတတ္ၾကတယ္ဗ် ။ ဖါး သားရရင္ အေပၚက အေကာင္ၾကီးေတြကို ဖါးေပးလိုက္တာ ပဲေလ ။ ေညာင္းလို ့နွိပ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေအာက္ ဆင္းျပီး ႏွိပ္ေပးလိုက္တာဘဲေပါ့ ။ လြယ္ပါတယ္ဗ်ာ က်ဳပ္တို ့က အေျခအေန အရ လုပ္တတ္ ေတာ့ ဘာမွ ပူစရာ မရွိပါဘူး ။ ဟဲ ဟဲ ။ ဒီေတာ့ ဒီ ေမ်ာက္ရြာၾကီးက ေနေပ်ာ္ ပါတယ္ ဗ် ။ လိုသလို အေရာင္ေျပာင္းတတ္ရင္ ဘာမွ မခက္လွပါဘူး ။ ေပေပေတ ေတ ေနတတ္တဲ့ ဇ ကေလး ရွိရင္ အိုေက စိုေျပ လွေပါ့ ၊"
"ေကာင္းလိုက္တဲ ့ အေတြးအေခၚပါဘဲ ကို ေမ်ာက္လႊဲေက်ာ္ ခင္ဗ်ား ။ က်ဳပ္ၾကားဖူးတဲ ့ စကားေလး လက္ေဆာင္ေပးခဲ ့ပါရေစ ။"
"ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ် ။ ေျပာပါ ။ ကၽြန္ေတာ္ အသံုးတဲ ့မဲ ့အခါ သံုးရေအာင္ ၊ ဖါးရေအာင္ မွတ္သား ထားပါမယ္ "
"ဒီလိုပါ ။ ေမ်ာက္သစ္ကိုင္းလြတ္ ဆိုတဲ့ စကားေလး တခြန္း လူေတြ ဗန္းစကား သံုးေနၾကတယ္ ဗ် ။ခင္ဗ်ားတို့ ဆီမွာ
ေခတ္မစားေသးဘူး ထင္လို့ စကားလက္ေဆာင္ေလး အျဖစ္ သံုးနုိင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ ။"
"ကၽြန္ေတာ္ အသံုးတဲ့မယ္ဆိုရင္ အဓိပၸါယ္ မသိေပမဲ့ လည္း ဘယ္စကားဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သံုးမွာေပါ့ခင္ဗ်ာ ။ ေမ်ာက္သူေဌး ျဖစ္ဖို ့ ဘဲ အေရးၾကီးတာပါ ။"
"ကဲ .. အခ်ိန္လည္း သိပ္မရ လို ့ ခြင့္ျပဳပါအံုးခင္ဗ်ာ ၊ ဗ်ဴးစရာေလးေတြ က်န္ေနေသးလို ့ပါ ။"
ဒီလိုနဲ့ မီဒီယာ သတင္းေထာက္ၾကီးဟာ သစ္ပင္ရဲ ့ ေအာက္ဆံုး ပိုင္းကို ဆင္းလာတာေပါ့ေလ ။ အခ်ိန္ကလည္း သိပ္မရေတာ့ ဘူး ။ေမ်ာက္နင္းျပားေတြ ကလည္း အမ်ားၾကီးရယ္ ။ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေမ်ာက္စံု တက္စံု လိုက္ဗ်ဴးနုိင္ေတာ့ မွာလည္း လို ့ေတြးမိရင္း ..ကဲ မထူးပါဘူး ။ လိုရင္းတိုရွင္း ဘဲ ေမးပါေတာ့ မယ္ ဆံုးျဖတ္ျပီး အ နီး ဆံုးမွာ ရွိေနတဲ ့ ေမ်ာက္ပ်ိဳတေကာင္ ကို လွမ္းေမးလိုက္တာေပါ့ ။
ဟိုင္း ။ ေဘာ္ဒါေမ်ာက္ေရ ။ မင္း တို ့ခု ေနတဲ့ ေမ်ာက္ရြာ ၾကီး ကို ဘယ္လို ျမင္ပါသလည္း ။
ဒီေတာ့ နုျပိဳ သန္စြမ္းမယ္လို့ ထင္ထားမိတဲ ့ ေမ်ာက္ပ်ိဳ ရဲ ့မ်က္ႏွာ က စကၠန္ ့ပိုင္းအတြင္း အိုစာနာက်ျပီး စိတ္ပ်က္အားေလွ်ာ့သံ နဲ့ ေျဖးေလးစြာ ျပန္ေျဖလိုက္တာ ကေတာ့
"က်ဳပ္တို ့က ေအာက္ဆံုးမွာ နင္းျပားျဖစ္ေနတာ တျခားဘာမွ မျမင္ရပါဘူးဗ်ာ ။ အေပၚေမာ့ၾကည့္လိုက္တိုင္း ဟိုအေပၚက ေကာင္ေတြ ရဲ့ လွဳပ္လွဳပ္ရြရြ ဖင္ေပါက္ ေတြ ကိုဘဲ မျမင္ခ်င္လဲ ျမင္ေနရပါတယ္ခင္ဗ်ား" ။ ........... တဲ ့။
ဒီတခါ ေတာ့ သတင္းေထာက္ၾကီးလည္း အခ်ိန္ မရ ေတာ့ တာေၾကာင့္လား ။ ေပးစရာ စကားလက္ေဆာင္ မက်န္ေတာ့ လို ့လား မသိ ။ သူ့ဖင္သူမလံု စြာ လက္နဲ့ပိတ္ျပီး သူ ့ျပည္ သူ ့ရြာ အေျပးအလႊား ျပန္လာခဲ ့ တယ္ တဲ့ ကြယ္ ။။
ဒါေၾကာင့္ အေပၚက ေမ်ာက္ၾကီးမ်ား ဝင့္ၾကြားၾကြား နဲ့ အျမီးေထာင္ေထာင္ ဖင္ေျပာင္ေျပာင္ မ်ား မျဖစ္ၾကေစရန္ ခုဆို အဲဒီေမ်ာက္ေတြ ဟာ ေဘာင္းဘီစိမ္းေတြ ဝတ္ေနၾကရ သတဲ ့ ကြယ္...
( ဖတ္ဖူးတဲ့ Monkey Organization ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္ ဟာသ တိုေလး၊ စာေၾကာင္း ေလးေၾကာင္းကို မွီုျငမ္း၍ အရစ္ရွည္ထားပါသည္ )
An organization is like a tree full of monkeys, all on different limbs at different levels.
Some monkeys are climbing up, some down.
The monkeys on top look down and see a tree full of smiling faces.
The monkeys on the bottom look up and see nothing but assholes.
Some monkeys are climbing up, some down.
The monkeys on top look down and see a tree full of smiling faces.
The monkeys on the bottom look up and see nothing but assholes.
ရုိင္းစိုင္းေသာ စကားလံုး တလံုး ကို မလႊဲသာ၍ ထဲ ့သြင္းေဖၚျပထားရပါသည္ ။ ခ်စ္မိတ္ေဆြ တို ့ နားလည္ေပးၾကပါကုန္ ။
Subscribe to:
Posts (Atom)
