သင္ေသသြားေသာ္ ၊ သင္ဖြားေသာေျမ သင္တို့ေျမသည္ ၊ အေျခတိုးျမင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏ ။ [ေဇာ္ဂ်ီ ]

ပဋိပကၡမ်ား (သို ့မဟုတ္ ) ကၽြန္တေယာက္ရဲ ့ ေတာ္လွန္ေရး -(၁)

  • :kiki
  • : at 3/28/2009 03:53:00 PM
  • next
  • prev




    • ေတာ္လွန္ေရး ေန ့မတ္လ ၂၇ ရက္ ေန ့ ၊ အမွတ္တမဲ့ပါဘဲ ။ ကိုယ့္ေၾကြးပူနဲ့ ကိုယ္ဆိုေတာ့ ။ညေနက အေမ့ သတိရလို ့ အိမ္ကို ဖံုးဆက္ေတာ့ တူမေလး လာကိုင္ေတာ့ အထူးအဆန္း ။ ဟဲ ့ နင္တို့့ေက်ာင္းမတက္ရဘူးလား လို ့ေမးေတာ့ မွ ဒီေန ့ ေက်ာင္းပိတ္တယ္တဲ ့ ။တပ္မေတာ္ေန ့တဲ့ ။
    ကိုယ္ေတာင္ နဲနဲ ေၾကာင္သြားတယ္ ။ အရင္ က ေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးေန ့လို ့ဘဲ စိတ္ထဲ စြဲခဲ့ဘူးတာကိုး။ဘယ္အခ်ိန္က စျပီးတပ္မေတာ္ ေန ့ျဖစ္သြားမွန္း သမိုင္းမေၾကခဲ ့ေတာ့လည္း မသိလိုက္မိဘူး ။ေတာ္လွန္ေရးဘဲ စိတ္ထဲ စြဲ ေနဘူးတာ ။ ( တကယ္ေျပာတာပါ )
    ဒီေတာ့မွ တခ်က္သတိထားမိလိုက္တယ္ ။ ေရႊျမန္မာျပည္က ေရႊသူငယ္ခ်င္းေလးေတြ အားလံုး ။အားလံုး ကို ဒီေန ့ တေန ့လံုး အုတ္လမ္းေပၚတက္ၾကတာ မေတြ ့မိပါဘူးလို ့ေလ ။ ေတာ္လွန္ေရးေန ့ အထူးစပါယ္ရွယ္ အစီအစဥ္အရကိုးနတ္ရွင္ ၾကီးေတြလည္း အားလံုးေဒါင္းေနၾကပါလားလို ့ ။မူးျပီးေဒါင္းကုန္ၾကသလားေတာ့မသိေၾကာင္းပါ။အင္း ၊ ဒီလိုသာ အုတ္လိုင္းေပၚတက္ ေလွ်ာက္လို ့ မရတာ ၾကာရင္ေတာ ့ အုတ္ၾကားျမက္ေပါက္ ကုန္ၾကေတာ့မွာဘဲလို ့ေတြးမိရင္ း ... ရင္ေလးမိပါေသးတယ္။

    ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာဘာလဲ ။ ဘာလို ့ေတာ္လွန္ၾကတာလဲ။ျမန္မာ့သမိုင္းေၾကာင္းနဲ့ပတ္သက္တဲ ့ေတာ္လွန္ေရးကို
    အားလံုးသိျပီးၾကတာမို ့ ဘာမွထူးထူးေထြေထြမေျပာလိုပါဘူး။(ကိုယ္တိုင္ကလည္းေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့လို့ပါ)
    ။ဖိနွိပ္ခံလူတန္းစားက ဖိႏွိပ္ခံရတာေတြ မတရားမႈေတြ မခံႏုိင္ၾကတဲ ့အဆံုး ဖိႏွိပ္ေနတဲ့ သူေတြကို ဖီဆန္ျပီးလြတ္ေျမာက္ရာ ရွာၾကတဲ ့အခါ၊ဒီလူတန္းစားႏွစ္္မ်ိဳးအၾကား မလြဲမေရွာင္သာ ျဖစ္ပြားရတဲ ့ပဋိပကၡ တိုက္ပဲြ မ်ားကို ေတာ္လွန္ေရးလို ့ေခၚဆိုရမယ္ ထင္ပါတယ္ (ဒါကေတာ့ ကိုယ္နားလည္သေဘာေပါက္သလို ျပန္ ေဖၚထားတဲ့ အဓိပၸါယ္ သတ္မွတ္မႈ သက္သက္သာျဖစ္ပါတယ္ ။ မွားေနရင္ေတာ့ အမွန္ကို ေဝဖန္ ေထာက္ျပေပးၾကပါေနာ္ )
    အခုေျပာျပမဲ့ အေၾကာင္းေလးကေတာ့ ဘာမွ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတာ္လွန္ေရးၾကီး တခုေတာ့မဟုတ္ခဲ့ေပမဲ့    ကိုယ့္နဲ့သက္ဆိုင္ခဲ့တဲ့ အေသးစားတိုက္ပြဲ ေတာ္လွန္ေရးေလးတခုပါ ။ ဘာလက္နက္ၾကီး လက္နက္ငယ္္မွ မလိုလိုက္တဲ့ ဒီ ေတာ္လွန္ေရးေလးအေၾကာင္း ခုခ်ိန္မွာျပန္ျပီး စျမံဳ ့ျပန္ရတာ အေတာ္ေလး အရသာ ရွိလွပါတယ္။

    ကိုယ္တို ့လို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ္မေနရဘဲ မိေဝးဘေဝး သူတပါးတိုင္းျပည္ လာျပီး ဘဝ ကို ရင္ဆိုင္ ျဖတ္သန္း ဖို ့ အလုပ္ လာလုပ္ ေနရတဲ ့အဖိႏွိပ္ခံလူတန္းစား တနည္းအားျဖင္ ့ေျပာရရင္ ကၽြန္လူတန္းစား ေတြ အမိျမန္မာျပည္ၾကီးရဲ ့စည္းဝိုင္းအျပင္ဘက္မွာ ခုခ်ိန္မွာဆို သန္းနဲ့ ခ်ီျပီးရွိေနၾကပါျပီ ။
    ဒီလို ႏုိင္ငံရပ္ၿခားမွာ လာျပီးရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရတဲ ့ လူေတြ ထဲ မွာ လူတိုင္းရာနွႈန္းျပည္ ့အဆင္ေျပေနၾကတာမဟုတ္ပါဘူး ။ မသိတဲ ့သူေတြကေတာ့ နုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္သြားလုပ္ရင္ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားၾကီးရတယ္လို ့ဘဲ အထင္မွတ္ေနၾကတာ ။ မ်က္ရည္ေတြ အမ်ားၾကီးက်ခဲ ့ရတာေတြေတာ ့ ကိုယ္ကလြဲလို ့တျခားသူေတြ သိၾကမယ္မထင္ပါဘူး။

    ခုလဲ ဒီကိုယ္ေတြ ့ဇာတ္လမ္းေလး ျပန္ အမွတ္ရမိလို ့ပါ။ ဒီလိုေလ ဒီလို ။ မွတ္မိသေလာက္ျပန္ေျပာရတာေပါ့ .
    ဒီနိုင္ငံေရာက္ခါစ စကားမတတ္ ၊ စာမတတ္ နဲ ့ အေတာ္ေလး ဒုကၡ ေရာက္ ။ေသာကေဝ ခဲ ့ရတာ ။ဘာလို့လဲဆိုေတာ့ ေၾကာက္စိတ္ ဆိုတာၾကီးေၾကာင့္ပါ ။ ကိုယ္တို ့ငယ္ငယ္တုန္းက ပညာေရးစနစ္ၾကီးမွာ One way teaching , Teaspoon feeding ဆန္ဆန္ေတြဘဲရွိခဲ ့ၾကတာ ။ ဆရာမက အတန္းထဲ ေရာက္တာနဲ ့ သင္ရုိးညႊန္တမ္းအရ ပါတဲ့စာေတြ တလစပ္ ရြတ္ ၊ ကိုယ္တို ့ကလဲ ဘုမသိ ဘမသိ အလွ်င္မီေအာင္ မနဲအမွီလိုက္ေရး။ အခ်ိန္ေစ့လို ့ ဆရာမ အတန္းအျပင္ေရာက္သြားမွ အခ်င္းခ်င္း မမွီလို ့လြတ္သြားတဲ ့  ့ကြက္လပ္ေပါင္းမ်ားစြာ လိုက္ျဖည့္ၾကနဲ ့ ၊ ျပီးေတာ့ မွန္တာေရာ မွားတာေရာ မသိ နားမလည္တာေတြေရာ ႏႈတ္တိုက္ အလြတ္က်က္ျပီး အတန္းေတြ တက္လာၾကရတာေလ ။ Discussion လို ၊ ဆရာ နဲ ့ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့ အျပန္အလွန္ ေဆြေႏြးဖလွယ္ ပညာ သင္ယူခဲ ့ၾကရတာ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး ။ သင္လိုက္တဲ့ အရာတခုကို လက္ေတြ ့့ဘဝမွာ ဘယ္လို Apply လုပ္ ၊အသံုးျပဳလို ့ရတယ္ဆိုတာလဲ ေသခ်ာ မသိခဲ့ ၾကပါဘူး ။ဒီေတာ့ အေတြးအေခၚပိုင္းေတြ မွာ သူမ်ားတေတြနဲ ့ ယွဥ္လိုက္ရင္ အနဲနဲ ့အမ်ားေတာ့ ေနာက္က် က်န္ေနခဲ ့ၾကတာေပါ့ ။
    ျပီးေတာ ့ ေဆြးေႏြးမႈေတြ အပိုင္းေတြ မရွိၾကေတာ့ လူၾကားထဲ ။ လူေရွ ့မွာ ထြက္ေျပာဖို ့ ။ေဆြးေႏြးဖို ့ကို ရွက္ေၾကာက္ ေနၾကတတ္တာ မ်ားပါတယ္ ။ အဲဒီ စိတ္ က လူေတာ မတိုးဝံ ့တဲ ့ စိတ္လို ျဖစ္သြားတတ္ ျပီး ေနာင္ လူအမ်ားနဲ ့ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ အလုပ္လုပ္တဲ ့အခါ တပန္းရႈံး ေနတတ္တာေပါ့ ေလ ။
    ဒီလိုနဲ ့ ဒီမွာ ေနတာ ။ လုပ္တာ ၄ -၅ ႏွစ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ။ကိုယ့္ ပါတ္ဝန္းက်င္က လူေတြ ။ဒီကလူေတြ ေနပံု။ေျပာပံု ။လုပ္ကိုင္ၾကပံုေတြ နဲ ့ရင္းႏွီးသေလာက္ရွိျပီး သူတို ့ရဲ ့ အလုပ္ လုပ္တာ ။ ဆက္ဆံတာေတြ မွတ္သင့္တာေတြလိုက္ အတုယူ တတ္လာေတာ့ ( ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ လူရည္ နဲနဲလည္လာတာေပါ့ )ေနရာတကာ လိုက္ေၾကာက္ေနတတ္တဲ့ စိတ္က အေတာ္ေလး နဲပါးသြားပါတယ္ ( လူပါးဝခ်င္တဲ ့စိတ္ေတာင္ တခါတရံ ျဖစ္လာတတ္လို ့ မနဲထိန္းေနရတယ္ )။ ကိုယ့္ဖက္က မွန္ေနရင္ လုပ္ရဲ ေျပာရဲတဲ့ စိတ္တခု ရလိုက္တာ အျမတ္ပါဘဲ။
    ဒီကအလုပ္သမားေတြဟာလည္း ဒီနုိင္ငံရဲ ့ အလုပ္သမားစည္းမ်ဥ္းဥပေဒ အရ သူ ့အခြင့္အေရး သူခံစားခြင့္ရွိၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ ့အလုပ္ပိုင္ရွင္ သူေဌး ကလည္း လူလည္က်ျပီး လက္တလံုးျခား သူ ့ဖက္သူယက္တဲ ့့ေနရာေလးေတြလည္း ရွိတတ္တာေပါ့ေလ ။ အလုပ္ရွင္နဲ ့အလုပ္သမား ( ခပ္ရုိင္းရုိင္းေျပာရရင္ေတာ့ သခင္န့ဲ ့ကၽြန္ေပါ့ ေလ ) ၾကားထဲ ပဋိပကၡတ္ေလးေတြ ရွိတတ္ၾကတာ ဓမၼတာ ပါဘဲ ။ လူေတြက ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္အရင္စဥ္းစားတတ္ၾကတာမို ့ကိုယ္ဖက္ကနာမယ္ထင္ရင္ မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး ။တဖက္ကလည္းကိုယ့္အတြက္ပိုပိုသာသာက်န္ေအာင္လိုခ်င္ေနတတ္ၾကတာ မဟုတ္လား။အင္း ဒီေတာ့ ဒီေတာ့ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးေလးကိုယ္တိုင္ၾကံဳေတြ ့ခဲ ့ရေတာ့တာပါဘဲ။

    အခုလက္ရွိ လုပ္ေနတဲ ့ေနရာေလးကို မေရာက္ခင္က YangMai လို ့ေခၚတဲ ့ျမိဳ ့ေလးမွာလုပ္ေနစဥ္အခါမွာေပါ့။ အဲဒီေဆးရုံ က ပုဂၢလိကပိုင္အလတ္တန္းစားေလးပါ ။ဒါေပမဲ ့သူက high way လမ္းမၾကီးနဲ ့သိပ္မေဝးဘူး ။ high way ကေန ခြဲထြက္ဆင္းလိုက္ရင္ တမိနစ္စာေတာင္ မေမာင္းရတဲ့ အကြာအေဝးေလးမွာ ရွိေနတာ ဆိုေတာ့ ယာဥ္တိုက္ ကားတိုက္မႈ ၊ အနီးနားမွာရွိေနတဲ ့ Industrial Zone မွ အလုပ္သမားေတြ ထိခိုက္ဒါဏ္ရာ ရၾကရင္ အဲဒီေဆးရုံကို ပို ့ၾကတာမ်ားတယ္ ။ ဒီေတာ့ လူနာမ်ား၊ အလုပ္မ်ားတယ္ေပါ့ ။ အဲဒီ သူေဌးက ဒီျမိဳ့ငယ္ေလး တခုတည္းမွာတင္ ေဆးရုံ ၂ခု ရွိေနျပီးသားေလ ။
     ဒီေတာ့ ကိုယ္တို ့လည္း လိုရင္လိုသလို ေဆးရုံ ၂ခု ကို ဟိုေျပးဒီေျပး သိမ္ၾကီးေစ်းလုပ္ရတယ္ ။ day and night duty shift ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း လွည့္လုပ္ေနရတာေပါ့ေနာ္ ။ ပင္ပန္းသေလာက္ တန္ရာတန္ေၾကး ရေတာ့လည္း မျငီးမျငဴလုပ္ၾကတာေပါ့ေလ။။ လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ ဆရာမေလးေတြနဲ ့အားတဲ ့အခ်ိန္ေလးေတြမွာ ဟိုလည္ ဒီလည္ စားၾကေသာက္ၾကနဲ ့ အေတာ္ေလးေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့ တဲ ့အခ်ိန္ေလးေတြပါဘဲ။ဒီလိုနဲ ့အခ်ိန္၂ ႏွစ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္ ။ ေနာက္ေတာ ဒီျမိဳ ့ေလးမွာ ဘဲ ေနာက္ထပ္ သူ ့ထက္ၾကီးတဲ ့ေဆးရုံၾကီး တရုံ ကို တျခားသူေဌးေတြက လာေဆာက္ၾကတယ္ ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္တို ့ သူေဌးကလည္း သူ ့စားခြက္လုမဲ့သူ ေပၚလာေတာ့မယ္ဆိုတာ ေတြးမိျပီး အျပိဳင္အဆိုင္ေတြ လုပ္ရေတာ့တာေပါ့ ။လူနာေတြလာေအာင္ဆြယ္ပံု ဆြယ္နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးအေၾကာင္းေတာ့ အေသးစိပ္ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး ။ စီးပြားေရးေစ်းကြက္ နားလည္တဲ ့သူေတြ သိျပီးသားျဖစ္ၾကမွာပါ ။ ဒီေတာ့ သူေဌး အက်ိဳး အတြက္ ကိုယ္တို ့ အလုပ္ေတြ အပိုအလုပ္ေတြ pressure ေတြ ၊ tension ေတြ တေျဖးေျဖး ပိုမ်ားလာၾကတာ နဲ ့ ေပ်ာ္စရာ အခ်ိန္ေလးေတြ တစ စ နဲပါးလာရတယ္ ။
    ဒါက ဦးစြာ ပထမ ဆံုးရႈံးျခင္းတခုပါ ။ ဒီေလာက္ကေတာ့ ခံနုိင္ပါတယ္ ။ လည္ပတ္ခ်ိန္ နဲျပီး အလုပ္ခ်ိန္ မ်ားလာတယ္ ။ ကိစၥမရွိဘူး ။ overtime ေၾကးရတာကိုး ။ တန္ေသးတယ္ေပါ့ ။ဒီလိုနဲ ့ တနွစ္ေလာက္ကုန္ ခဲ ့ျပန္ေရာ ။ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါဘဲ ။ အဟဲ ။ဒါေပမဲ့ သူေဌးကေတာ့ မေပ်ာ္နုိင္ရွာဘူး ထင္ပါရဲ ့ ။ ရွိတဲ ့လူေတြဟာ ပိုျပီးပူပင္ေသာက ေရာက္ၾကရတယ္ဆိုတာ တကယ္ပါဘဲ ။ရေလ လိုေလ ေတြမဟုတ္လား ။

    ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ဒီထိုင္ဝမ္ကၽြန္းႏုိင္ငံေလးမွာ အနွစ္၁၀၀ အတြင္း အၾကီးမားဆံုး ေျမငလွ်င္ၾကီးတခု ၁၉၉၉- ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန ့မွာ လႈပ္ခဲ ့တယ္ ။ လူေပါင္း ၃၀၀၀ ေလာက္ေသေက်ျပီးအပ်က္အစီးနဲ ့အိုးအိမ္မဲ့ေတြ အမ်ားၾကီးျဖစ္ခဲ့ရတယ္ ။ျပည္တြင္းျပည္ပက အကူအညီေတြ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာကူညီၾကတယ္ေပါ့ ။မွတ္မိသေလာက္ေျပာရရင္ ဂ်ပန္နုိင္ငံမွ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ ့ဟာ ေနာက္တေန ့မွာဘဲ ဦးဆံုးေရာက္လာတဲ ့ျပည္ပ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ ့ပါ။ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အေနာက္တိုင္းအေတာ္မ်ားမ်ားက လာေရာက္ကူညီေပးၾကပါတယ္ ။အလွဴေငြေတြလဲ ျပည္တြင္းထဲမွာခ်က္ခ်င္း အစိုးရပိုင္းေရာ ။ပုဂၢလိကပိုင္းဆိုင္ရာေတြေရာ ေပးပို ့ၾကတာ အခ်ိန္ပိုင္းနဲ ့့အမွ် ရုပ္ျမင္သံၾကားေတြထဲ ထုတ္လႊင္ ့ေၾကျငာေပးေနၾကတာ ။အေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားဖို ့ေကာင္းပါတယ္ ။

    ေဆးရုံေတြက လည္းက်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေတြ လုပ္အားေပး ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ ့ေတြ လႊတ္ၾကတယ္ ။ ကိုယ္ေတာင္ သြားခ်င္လို ့စာရင္းသြားေပးတာ အမ်ိဳးသားေတြဘဲ သြားရမယ္ဆိုလို ့ သြားခြင့္မရလိုက္ဘူး ။ဒီေတာ့ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္ဆက္လုပ္ၾကရတာေပါ့ ။( ဒီငလွ်င္အေၾကာင္းနဲ့ပတ္သက္ျပီး ေနာက္မွ သပ္သပ္ တင္ျပေပးပါမယ္ )။ ဒီလိုနဲ ့ တတိယေျမာက္ေန ့က်ေတာ့ သတင္းထဲ ၾကားလိုက္ရတာ ..ကိုယ္တို ့ေဆးရုံနာမယ္နဲ ့ ထိုင္ဝမ္ေဒၚလာ ေသာင္း ၃၀၀ အလႈူထဲ ့ဝင္ေၾကာင္းေပါ့ေလ ။ တခ်ိဳ ့ နာမယ္ၾကီး ကုမၸဏီၾကီး ။စက္ရုံၾကီးေတြဆိုရင္ ဒီထက္မက ေသာင္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာလွဴၾကတယ္ေပါ့ ။ ဒါေပမဲ ့ေနာက္မွာ ဆက္ေျပာတာ အလုပ္သမားေတြရဲ ့တရက္စာလုပ္ခေငြ လို ့ထဲ ့ေျပာေတာ့ စိတ္ထဲ မရွင္းလို ့ ဆရာမ တေယာက္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့မွ နားလည္ေတာ့တယ္ ။ ရြာသားအလွဴ သူၾကီးေကာင္းမႈ ပါလားလို ့ ။ ရွိသမွ် အလုပ္သမားေတြရဲ ့ တေန ့စာလုပ္ခေငြ ကို ကာယကံရွင္က လွဴဖို ့ စိတ္ ရွိတယ္ ၊ မရွိဘူး အရင္ မေမးမျမန္းဘဲနဲ ့၊ နွႈတ္ျပီး ။ျဖတ္ျပီး ၊ အဲဒီပိုက္ဆံေတြနဲ ့ပိုင္ရွင္ သူေဌးေတြ က မ်က္ႏွာလုပ္ လွဴၾကတဲ ့ အလွဴ ၾကီးေပါ့ေလ ။တကယ္ဆိုရင္ျဖစ္သင့္တာ က ကိုယ္ေစတနာရွိသေလာက္ အလွဴေငြထည့္ၾကပါဆိုျပီး ေကာက္ခံျပီးမွ လွဴတယ္လို ့ျဖစ္ရမွာေပါ့ ။
    ( ကိုယ္တိုင္ကလဲ ေစတနာသဒၵါတရားမရွိလို ့ မလွဴဘူးရယ္လို ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ ၂၀၀၈ ဗမာျပည္မွာ နာဂစ္မုန္တိုင္းတိုက္သြားတုန္းကလည္း အဆက္အသြယ္ျပန္ရတာနဲ ့ခ်က္ခ်င္းဘဲ ရန္ကုန္ ရန္ကင္းစင္တာမွာရွိတဲNGOရံုးမွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းဆီဆက္သြယ္ ျပီးေတာ့US မွာရွိေနတဲ့ငယ္
    သူငယ္ခ်င္း(မူဆလင္မေလး)တေယာက္ကလဲလွဴခ်င္ တယ္ ဆိုတာနဲ  ု့ဒုကၡေရာက္ေန့တဲ့သူေတြဆီအျမန္ဆံုး
    ေရာက္ေအာင္ လိုတာေတြဝယ္ဖို့လွဴဖို ့။ NGOက သူငယ္ခ်င္းမေလးကလည္း ကိုယ္တိုင္သြားေပးမယ္ဆိုတာနဲ ့။ အိမ္က အေမ ့ဆီခက္ခက္ခဲခဲ ဖံုးဆက္ျပီး ။အရင္စိုက္ေပးထားပါ မွာျပီး။ NGO သူငယ္ခ်င္းက လူအားစိုက္ ျပီး၊ စိတ္ထဲမွန္းျပီး လွဴခဲ ့ၾကဘူးပါတယ္ ။
    အဟဲ အဲဒီတေလာတံုးက ဗမာျပည္ၾကီးကို ဘယ္ေလာက္ဆက္သြယ္လိုက္ရသလဲဆိုေတာ့ တယ္လီဖံုး bill လာေတာ့မွ မ်က္လံုးျပဴးရေသးတယ္ ။ ဒါေပမဲ ့ ဒုကၡေရာက္တဲ ့သူေတြ အတြက္ ဝမ္းနည္းမိတာေရာ ။ တာဝန္ရွိတဲ ့သူေတြရဲ ့တာဝန္မဲ ့မႈေတြအေပၚ ေဒါသထြက္မိတာေရာ ၊ ကိုယ့္အလွဴအတြက္ ေက်နပ္မိတာေတြေရာ ။ ခံစားမိတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ား ဘယ္လို ျပန္ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိႏုိင္ေလာက္ေအာင္ပါဘဲ။ ဒါက လွဴဒါန္းျခင္းနဲ ့ပတ္သက္ျပီး ၾကားျဖတ္ ခံစားမိတဲ ့အေၾကာင္းအရာတခုပါ ။ လမ္းေၾကာင္းလြဲမွာစိုးလို ့့ဒီေၾကာင္းဒီေလာက္နဲ ့ျဖတ္ၾကတာေပါ့ေနာ္ )

    ဒီေတာ့ မေမးျမန္း မေျပာဆိုဘဲ အလုပ္သမားတိုင္းရဲ ့တေန ့တာ လုပ္ခေငြကို ျဖတ္ေတာက္ျပီး မ်က္နွာလို မ်က္ႏွာရ လွဴတဲ ့အလွဳ မွန္းသိလိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္ ။ ဒီ တရက္လုပ္ခ ေငြေလးကို နွေျမာလို ့လဲ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဒီထက္မကတာလဲ ကိုယ္လွဴခဲ ့ဖူးတာဘဲေလ ။ ဒီက သူေဌးေတြ မ်က္ႏွာလုပ္ လူလည္က် တာကို မေက်နပ္ ျဖစ္မိတာပါ ။ ဒါေၾကာင္ ့ေန ့လည္ အလုပ္နဲနဲပါးတဲ ့အခ်ိန္ သူေဌးရဲ ့ရုံခန္းထဲ ထိ သြားျပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပျဖစ္တယ္ ။အလွဴလုပ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္က စိတ္ထဲက ရက္ေရာစြာနဲ ့ ေစတနာအျပည္ ့နဲ ့့လွဴရတဲ ့အေၾကာင္း ။ခုလို တရက္လုပ္ခ ျဖတ္ျပီးလွဴတယ္ဆိုတာ အနုိင္ထက္စီးသေဘာ သက္ေရာက္ေနတဲ
    ့အေၾကာင္းေျပာ ျပတယ္ ။ သူက အစပထမေတာ့ သေဘာမေပါက္ဘူး ။ကိုယ္စိတ္ဆိုးလို ့လာ ရစ္ေနတယ္လို ့့ထင္ေနတာ။ ဒါနဲ ့အေျခအတင္ ေျပာၾကရင္း စကားသံနဲနဲက်ယ္လာလို ့ သူ ့ရဲ ့ စက္ကပ္ေက်း ( secretary မေလး) ကေတာင္ အနားမွာရစ္သီ ရစ္သီနဲ ့လာျပီး အေျခအေနလာၾကည္ ့ေနေသးရဲ ့။ ဒီေတာ့မွ သူေဌးငတိ က စက္ကပ္ေက်းကို ေကာ္ဖီ နဲ ့ စားစရာယူလာခိုင္းျပီး ကိုယ့္ ကိုလည္းစိတ္မဆိုးဖို ့ ။သူလည္းဒီေလာက္ထိ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး မစဥ္းစားမိလို ့ ဒီလို လုပ္တဲ ့အေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္ ။ ဒီေတာ ့မွ ကိုယ္လည္းစိတ္ျပန္ေလွ်ာ့ျပီး ငါတို ့ ဗမာေတြ ၊ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္တဲ ့သူေတြ အလွဴအတန္းရက္ေရာၾကတဲ့ အေၾကာင္း ။ ခု ကိစၥကလည္းမလွဴခ်င္လို ့လာေျပာတာ မဟုတ္ေၾကာင္း ။ သူတို ့ရဲ ့တဖက္သပ္ဆန္တာကို မၾကိဳက္လို ့ သိေစခ်င္တဲ ့သေဘာနဲ ့့ေျပာရျခင္းျဖစ္တဲ ့အေၾကာင္း ။ ေျပာျပျပီး ကို့ယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ဆက္လုပ္ဖို ့ သူ ့ရုံးခန္းကေန ေက်နပ္စြာ ထြက္ခြာခဲ ့ပါတယ္ ။ဘာလို့လဲ ဆိုေတာ့ ဒီ သူေဌးငတိ ကိုယ့္ကို ျပန္ေျပာလိုက္တဲ ့စကားေလးတခြန္းေၾကာင့္ပါဘဲ။
    မင္းစိတ္မဆိုးပါနဲ ့ ။ ေနာက္ေနာင္ဆိုရင္ ဒီလို မျဖစ္ေစရဘူးလို ့ငါဂတိေပးပါတယ္ တဲ ့
    ဒါက ဒီေရာက္ျပီးပထမ ဦးဆံုးအၾကိမ္ အလုပ္ရွင္အေပၚ ကိုယ့္ရဲ ့မေက်နပ္မႈကို ေဖၚထုတ္ အေရးဆို မႈတခုပါ ။
    ကိုယ္ ့ဘက္က မွန္တယ္ထင္ရင္ ေၾကာက္မေနဘဲ ေျပာမွ ေနာက္တၾကိမ္ ဒီလို ထပ္ျပီးအနုိင္က်င္ ့မခံရေအာင္  ။ နဂါးမွန္းသိေအာင္ တခါတေလ အေမာက္ေထာင္ျပရတဲ ့ အေျခအေနေလးေတြ ရွိတယ္ဆိုတဲ ့အေၾကာင္းေလးပါ။

    (ေနာက္ရက္မွဆက္ျပီး ဒီသေဌးငတိနဲ ့ အရစ္တက္ရတဲ ့အေၾကာင္းဆက္ပါမယ္ ။ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ လက္ရွိ အေၾကြးေလး ျပတ္ေအာင္ လုပ္ရအံုးမွာမို့ ပါ ။)  :))


    ►Posted by
    :kiki : at 3/28/2009 03:53:00 PM

    5 comments:

    Sein Lyan Tun said... | Saturday, March 28, 2009 5:59:00 PM

    မခံခ်င္စိတ္ေတြကို
    ေတြ ့့ေနရတယ္..ခ်ၿပခ်င္တာေတြမ်ားေနတယ္..
    စိတ္ေလွ်ာ့ပါ...
    အဆင္ေၿပသြားမွာပါ..
    အကူအညီလိုရင္ဖိုးစိန္ကိုေခၚလိုက္ပါ

    My Diary said... | Monday, March 30, 2009 2:48:00 PM

    ႏိုင္ငံျခားမွာေရာက္ေနတာေတာင္ဒီေလာက္ ေပါက္ကြဲေနရင္ ဦးေလးေရ (တပ္မေတာ္ေန႔ျဖစ္သြားတာ ေတာင္မသိဘူးဆိုေတာ့ ဦးေလးအရြယ္ထင္လို႔ေနာ္) ျမန္မာျပည္ ျပန္မလာနဲ႔ေနာ္ ေတာ္ၾကာ ဦးေလးေမးထားတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ဦးေလးကိုယ္တိုင္ ျပန္ေျဖမိမွာစိုးလို႔။
    အေပၚက ဘႀကီးေျပာသလိုပဲ စိတ္ေလွ်ာ့ေနာ္ (သမိုင္းေၾကာင္းမေၾကရင္ ျပန္လာသင္ေလ သင္ရိုးညႊန္းတမ္း အသစ္ေတြ ထြက္ဖို႔ရွိတယ္)
    အဟီးး ေတာ္ၿပီး သမီးေၾကာက္လို႔ ( ထြက္ေျပးၿပီေနာ္ )

    Unknown said... | Monday, March 30, 2009 7:49:00 PM

    တကယ္ပဲ တပ္မေတာ္ေန႔ကုိ မသိတာလား...ေတာ္လွန္ေရးေန႔ကေန တပ္မေတာ္ေန႔အၿဖစ္ေၿပာင္းလုိက္တာဟာ ဒီေန႔ဆုိရင္ ၅၄ နွစ္ေတာင္ရွိၿပီ...ဒီေလာက္ၾကာေညာင္းလွတာေတာင္ ေတာ္လွန္ေရးေန႔လိုပဲသိေနတာလား...မသိခ်င္၇င္ေရာင္ ေဆာင္ေနတာလား...ေတာ္လွန္ေရးေန႔ကေန တပ္မေတာ္ေန႔လို႔ ဘယ္အခ်ိန္က စတင္ေၿပာင္းလဲသုံးစြဲခဲ႔လဲဆုိတာကုိ ေအာက္မွာၾကည္႔ပါ..
    "မတ္ ၂၇ ရက္ တပ္မေတာ္ေန႕မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး သန္းေရႊ ေျပာသြားတဲ့ မိန္႕ခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ျပည္ပ မီဒီယာေတြနဲ႔ စကားေျပာတဲ့ အခါ ဦးဉာဏ္၀င္းက မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔ဟာ ဖက္ဆစ္ကို ေတာ္လွန္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေန႔သာ ျဖစ္တယ္။ တပ္မေတာ္ေန႔ မဟုတ္ဘူး။ မဆလ လက္ထက္က်မွ ေမာင္ပိုင္စီးျပီး တပ္မေတာ္ေန႔ လုပ္လိုက္တာ ျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ျပည္သူအားလံုးနဲ႔ ဆုိင္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေန႔သာ ျဖစ္ရမယ္ ဆိုျပီး ေလလံုးထြားခဲ့တယ္။ အဲဒါဟာ ဦးဉာဏ္၀င္းရဲ့ ဗဟုသုတ အတိမ္အနက္၊ ဒီခ်ဳပ္ရဲ့ သမိုင္းဗဟုသုတ ခ်ိဳ႕တဲ့မႈေတြကို မီးေမာင္းထုိး ျပလိုက္တာ ျဖစ္တယ္။

    တကယ္ေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ကို တပ္မေတာ္ေန႔လို႔ နာမည္ေျပာင္းတာ နအဖေခတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ မဆလေခတ္မွာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဦးႏုအစိုးရ လက္ထက္ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ ဆယ္ႏွစ္ေျမာက္ ေတာ္လွန္ေရးေန႔က စျပီး ေတာ္လွန္ေရးေန႔ကို တပ္မေတာ္ေန႔လို႔ အမည္ေျပာင္းခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ဒါ မွတ္တမ္း မွတ္ရာနဲ႔ ရိွျပီး ျဖစ္တယ္။ ဒီခ်ဳပ္လို ပါတီၾကီးတစ္ခုက ေျပာေရး ဆိုခြင့္ရိွတဲ့သူ တစ္ေယာက္က စစ္တပ္ကို ေဆာ္ရရင္ျပီးေရာ ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ မီဒီယာေတြေပၚမွာ ထင္ရာ တက္ေျပာေတာ့ ကိုယ့္ေပါင္ ကိုယ္လွန္ ေထာင္းသလို ျဖစ္ေတာ့တာပဲ။ "

    http://padaukmyay.blogspot.com/

    မသက္ဇင္ said... | Monday, March 30, 2009 10:07:00 PM

    ဖိနွိပ္ခံလူတန္းစားက ဖိႏွိပ္ခံရတာေတြ မတရားမႈေတြ မခံႏုိင္ၾကတဲ ့အဆံုး ဖိႏွိပ္ေနတဲ့ သူေတြကို ဖီဆန္ျပီးလြတ္ေျမာက္ရာ ရွာၾကတဲ ့အခါ၊ဒီလူတန္းစားႏွစ္္မ်ိဳးအၾကား မလြဲမေရွာင္သာ ျဖစ္ပြားရတဲ ့ပဋိပကၡ တိုက္ပဲြ မ်ားကို ေတာ္လွန္ေရးလို ့ေခၚဆိုရမယ္

    ေတာ္လွန္ေရးေန႔----?
    တပ္မေတာ္ေန႔----?

    ပိုစ္႔ေလးေကာင္းတယ္--

    Unknown said... | Wednesday, April 01, 2009 3:55:00 PM

    ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္မေလး.. ေတာ္လွန္ခဲ့ပံုေလးကို ႀကိဳက္မိ၏.. :D

    Post a Comment

    Subscribe to: Post Comments (Atom)