ခုတေလာ အိမ္ကို ပိုလြမ္းေနမိတယ္ ။ အေမ့ကို သတိရေနတယ္ ၊ မၾကာခဏ ဖံုးဆက္မိတယ္ ။ ငိုေတာ့ မငိုမိပါဘူး။စိတ္မေကာင္းေတာ့ ျဖစ္ေနမိတယ္ ။ အေဖ့ကို လြမ္းေနတယ္ ။သူ ့ဆီေတာ့ ဖံုးဆက္လို့ မရတာမို ့ ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေတြ ၊ သူ ့အေၾကာင္းေတြ ဘယ္သူ ့ေျပာရမွန္း မသိ ။ ဒီစာေလးေတြဘဲ ထိုင္ေရး ေနျဖစ္တယ္ ။
သုေမာင္ရဲ ့ အခ်စ္ႏွင့္သူ၏ကိုကို ဆိုတဲ့ ဝထၱဳ နဲ ့ ရုပ္ရွင္ေလးကို အမွတ္ရလို ့ အေဖနွင့္ သူ၏ ကားစုတ္မ်ား လို့ ေခါင္းစဥ္ တပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။
အေဖကေတာ့ ဂ်စ္က်တဲ့ေနရာ ႏွစ္ေယာက္မရွိ ။ ၾကိဳက္တာ ေတာင္ ဂ်စ္ကား မွ ။အဲ ့လို ဂ်စ္က် တာေတြေၾကာင့္ ပင္စင္ေစာေစာ ယူ ျဖစ္သြားတယ္ ။ တခါတေလ အိမ္မွာ ညီအမတေတြ စံုရင္း အေဖ့ အတင္းေျပာၾကတာ ။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္ တံုး က ျခံထဲ တန္းစီ ထိုးထားတဲ့ အေဖ့ ကားစုတ္ေတြ ၾကည့္ရင္း ရီျဖစ္ၾကေသးတယ္ ။ လူ က ကားကို မစီးရဘဲ သူ ့ကားေတြ ကခ်ည္း လူ ကိုစီးေနေတာ့ အျမင္ကပ္တာ နဲ့ ေလ ။သူ ့ကားေတြ ကို နာမယ္ ေပးထားၾကတယ္ ။ ဂ်စ္စုတ္ ၃ စီး မွာ ေရွ ့ စက္ဖံုး အျမင့္ ဝီလီဂ်စ္ ကို ေနာက္ဖက္မွာ အရွည္ ထုတ္ထားေသးတယ္ ၊ ခရီးထြက္ရင္ ပစၥည္းထဲ့ရေအာင္လို ့ ဆိုျပီး သူ ့ဟာသူ ေဘာ္ဒီ ျပင္ဆိုင္မွာ ကယ္ရီယာ အရွည္ ထပ္ဆက္ ထားတဲ့ အေကာင္ကို ဖင္ရွည္ လို ့ေခၚတယ္ ။ ေနာက္ တစုတ္က ေခါင္းနိမ့္ သူ ့ကိုေတာ့ ငပု /၃၈၈ ( ကားနံပတ္ကို စြဲျပီးေခၚတာ) ။ ေနာက္တေကာင္က Jeep Station Weagon ။ သူ ့ကိုေတာ့ ဝက္ကုန္း လို ့ေခၚတယ္ ။ တြန္းရရင္ အင္မတန္ေလးတာေလ ။ ေနာက္တစီးက Ford Taunus (အေခၚခံရတာ ကေတာ့ ဖြတ္ ေတာနက္ တဲ့ )ဒီတေကာင္ကလည္း ဝက္ကုန္းနဲ့ အျပိဳင္ ေလးလွတယ္ ။ တြန္းရရင္ မသက္သာ။ အရွက္ အခြဲဆံုး ကားေပါ့ ။
ညဥ္ေကာင္းတဲ့ Maurris Minor ေလးကေတာ့ အေမ့ကားေလး ၊အတြန္း မခံ လိုက္ရေတာ့ နာမယ္ေျပာင္ မေပးျဖစ္လိုက္ပါဘူး ။ ေမာေပမဲ့ မရစ္တတ္ တဲ ့ေမာရစ္ ေလးပါ။ သူက ဘယ္ေလာက္ထိ ညဥ္ေကာင္းသလဲ ဆိုေတာ့ အေဖပင္စင္မယူခင္က နယ္မွာေနရတာမ်ားေတာ့ သူမရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြဆို အေမကိုယ္တိုင္ကားေမာင္းတာ။ တေန့ေတာ့ ကိုယ္တို ့ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ လာၾကိဳရင္း အင္းယားလမ္း ကုန္းအတက္ အဆင္း ( အရင္က ကတၱရာပံုးေတြ ေလွာင္တဲ့ေနရာ ၊ အခု ဆာကူရာ ေဟာ္တယ္လား ေဆာက္ထားတဲ့ေနရာ) မွာ သူ ့ကားေလး ေမွာက္သြားတယ္ ။ ဘီး ၄ဖက္လံုး မိုးေပၚေထာင္ ေနတာေလ ။ ဒါေပမဲ့ လူကဘာမွ မျဖစ္ဖူး ။ အံ ့ေရာ ၊၊ အဲဒီေနာက္ ပိုင္း အေမ့အတြက္ ေမွာက္ဖို ့ မလြယ္ဘူးလို ့ ဆိုၾကတဲ့ လိပ္ခံုးေလးေျပာင္းေပးလိုက္ေပမဲ့ သူ မေမာင္းေတာ့ဘုူး ။အေဖ အိမ္မွာ မရွိတဲ့ အခ်ိန္ ဆို ဘတ္စ္ကား ဘဲ တိုးေခြ ့ စီးျပီး အလုပ္တက္ ဆင္း လုပ္ပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္က စျပီး ကားေပၚထိုင္လိုက္ ေနတဲ့ တခ်ိန္လံုး ေၾကာက္တဲ့စိတ္ ဝင္သြားတာနဲ့တူပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတံုးက အေမ့ကို သနားလို့ ကားေမာင္းျပီးလိုက္ပို့ ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ ရွိေပမဲ့ ကေလးဆိုေတာ့ ေျခေထာက္က လီဗာနင္းလို့ရေလာက္ေအာင္မွ မရွည္ေသးတာ ။ ဒီလိုနဲ့ ငယ္ငယ္ထဲ က ကားေမာင္းခ်င္တဲ့ ပိုးဝင္ခဲ့ရတာ ထင္တယ္ ။(ပထမ ဦးဆံုး အၾကိမ္ ကားခိုးေမာင္းတဲ့ အေၾကာင္း ေနာက္ၾကံဳမွ သပ္သပ္ေျပာျပပါေတာ့မယ္ )
အရင္က လြမ္းစရာ အခ်ိန္ ေတြထဲ မွာ သာယာလွပတဲ ့ေလာကၾကီးရဲ ့ မနက္အာရုဏ္ေလးေတြ ဘယ္လို ကုန္ဆံုး ခဲ့ရသလည္း ဆိုတာ ေဖါက္သည္ ခ် ပါမယ္ ။ မနက္ မိုးမလင္းေသးဘူး ။ အေဖ့ အသံ ျဗဲၾကီး စၾကားရပါျပီ ။သူက ျခံထဲကေန ေအာ္ ေနျပီ " သမီးတို ့ေရ မုန့္ဟင္းခါး စားၾကမယ္ေဟ ့" တဲ့ ။
အဟက္ .. အထာ မသိသူေတြ ကေတာ့ ဒီ အေဖ သူ ့သမီးေတြ သိပ္ ခ်စ္တယ္ ထင္ၾကမယ္ ။ အဲဒီ အသံၾကားတာနဲ ့ အိမ္ေရွ ့မွာ ရွိေနတဲ့ သမီး က မီးဖို ဖက္သြားျပီး ထမင္းခ်က္တဲ့ အေဒၚၾကီးကို ကူလုပ္သလို ဟန္ေဆာင္သူက ဟန္ေဆာင္ ၊ အိပ္ယာ မထေသးတဲ ့ သမီးက ဆက္ျပီး အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ နဲ့ေပါ့ ။ ဘယ္သူမွ သူ ့မုန္ ့ဟင္းခါး ထြက္ မစားၾကဘူး ။ အဲလို ၃ ခါေလာက္ေအာ္လို ့ မွ သူ ့ကို အားေပးမဲ့သူ တေယာက္မွ ထြက္ မလာရင္ ေနာက္တဆင့္ တက္တာ တီတီ တီ ပြမ္ ပြမ္ ပြမ္ နဲ့ ဆူညံ သြားေတာ့ တာဘဲ ။ လူမလာ မခ်င္းကို ႏွိပ္ ေနေတာ့ တာ .... အဲဒါမွ ထြက္ မလာ ေသးရင္ေတာ့ မလြယ္ေတာ့ဘူး ။ တေယာက္ခ်င္း လိုက္ဆြဲ ေခၚေတာ့တာဘဲ ။ အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္တဲ့သူ ဆို ပိုမလြယ္ ။ ႏွာေခါင္းကို ညွစ္ထားတယ္ ။တခါတေလ ႏွာေခါင္းေပါက္ထဲ လက္၂ ေခ်ာင္းထဲ့ ျပီး ဆြဲတယ္ ။ လက္နဲ့ညွစ္လို ့မွ မရရင္ ေျခေထာက္နဲ ့ ညွစ္ေရာ ။ အဲ့ဒါ အေၾကာက္ဆံုးဘဲေလ ။ အကင္းပါးတဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ လက္နဲ့ အညွစ္ မခံ ရခင္တည္းက ။ ဟြန္းသံ ၾကားရတည္း က ျခံထဲ ေရာက္ေနတတ္တယ္ ။ ညီမ အလတ္က သူ ့ေျခစြမ္းျပတာ ကို ခံရတာ အမ်ားဆံုးပါဘဲ ။ ဒါေၾကာင့္ သူ ့ႏွာေခါင္းက သူမ်ားထက္ ပိုပြ ေနသလိုဘဲ ။ ပလပ္ေပါက္ ဘြဲ ့ထူး ရထားတယ္ ။
ကဲ.. မုန္ ့ဟင္းစားၾကြတာ ဘယ့္ နွယ္ ဒီေလာက္ ေခၚရခက္ ေနသလဲ လို ့ ထင္ေနၾကမယ္ ။ တကယ့္ မုန္ ့ဟင္းခါး မဟုတ္ ပါ ။အေမ့ကား ေလး တစီးက လြဲလို့ အေဖ့ကားစုတ္ေတြ က starter ပ်က္ေနၾကတာ ။ ဘက္ထရီေဒါင္း ေနၾကတာ မ်ားတယ္ ။မီးမကူးတဲ ့ပလပ္ေတြဆိုလဲ ေကာ္ပတ္နဲ့ ပြတ္ျပီး ျပန္ထဲ့ သံုးေနေတာ့ .. ဒုတ္၊ ဝွီး ဆို ျပီး နုိးတဲ့ ကား က ခပ္ ရွား ရွား ရယ္ ။ မိုးလင္းတိုင္း တြန္းျပီး နွိဳးရလို ့ တြန္းစတပ္ ၊ တနည္း အား ျဖင့္ မုန့္ဟင္းခါးစား တယ္ လို ့ အိမ္က လူေတြ အားလံုး သေဘာေပါက္ၾကျပီးသား ေလ ။ အေၾကာ္ေတြ ၊ ဘဲ ဥေတြ ထဲ့စားရတဲ ့ အေခါက္ဆို ေမာျပီသာ မွတ္ေပေရာ့ ။ တၾကိမ္ တည္း နဲ့ တြန္းလို ့ မနုိးတတ္တဲ ့ အလြန္ အျမင္ကပ္ စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေလး လွတဲ့ ဝက္ကုန္းနဲ့ ေတာနက္ ကားၾကီး တြန္း ရတဲ ့ အလွည္ ့ဆို အေၾကာ္စံု ။ ဘဲဥ က အဆစ္ပါလိုက္ ေသးတယ္ ေလ ။ အဲဒီ အခ်ိန္ေတြတံုးက ေစာေစာစီးစီး မုန္ ့ဟင္း ခါး စား ၾကြ ပါ ဆိုတဲ့ အသံ ၾကီးကို မၾကားခ်င္ဆံုးပါဘဲ ။ ခုေတာ့လည္း မနက္ေစာေစာ မွာ စားခ်င္တဲ့ မုန့္ဟင္းခါးေလး ကို လြမ္းရတဲ့ရက္ေတြ မ်ား ေနျပီေပါ့ ။ တပတ္ တခါေလာက္ေတာ့ ျမန္မာျပန္ တရုတ္ တန္းထဲ သြားစားလို ့ ရလို့ ေတာ္ပါေသးတယ္ ။
အဲ့လို ကားစုတ္ေတြ တစီးျပီး တစီးကို မနက္ ေစာေစာ စီးစီး မရ မက ႏွဳိး ျပီး အေဖ ဘာလုပ္တယ္ ထင္ပါသလည္း ။ အလုပ္ၾကီးအကိုင္ၾကီး လုပ္တဲ့ အေၾကာင္း ကိုေျပာျပရ မလား လို့ စဥ္းစား ေနရင္း အခ်ိန္ေစ့သြားလို ့ ေနာက္ရက္မွ ဆက္ရပါေတာ့မယ္ ။ ေဆာရီး ပါ ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
20 comments:
မုန္႕ဟင္းခါးစား ၾကြပါဦး.... အဲေလ ... မုန္႕ဟင္းခါးစားတဲ့အေၾကာင္း ဖတ္သြားတယ္... မယ္ကိေရ႕... း)
ေပ်ာ္စရာၾကီးပါလား မကိရယ္
ေမာေတာ့ ေမာတာေပါ့
တကယ္ေတာ့လည္း ေမာတာပါပဲ :D
ေပ်ာ္စရာၾကီး မုန္႔ဟင္းခါးစားၾကမယ္
ဟိုက္ !!!
ေ႐ွးေဟာင္းေရဒီယိုအစီအစဥ္ထဲကလို
“ဒါပါပဲကြယ္...ေနာက္မ်ားမွဆက္ၾကတာေပါ့”မလုပ္နဲ႔ေလ တို႔လို႔တန္းလန္းလုပ္ရင္သားၾကီးတို႔
အားၾကီးစိတ္ဆိုးတယ္ :P
ပံုစံသစ္ျမန္မာဂ်စ္ကိုေတာ့ မမကိအေဖၾကိဳက္လိမ့္မယ္ မထင္ဘူး ဟဲဟဲ
....ပြမ္...ပြမ္....ပြမ္.....ရခိုင္မုန္႔တီစားၾကမလားဗ်ိဳးးးးးးးးး.....ပြမ္....ပြမ္..... :P
နဖူးကေခၽြးေျခမက်ရမဲ့ မုန္းဟင္းခါးေပါ့ အရသာရွိလြန္းေတာ့ အဲလိုေပါ့
မုန္႔ဟင္းခါး စားမယ္ေဟ့
ဘီေလာ့ဂါးးးးး အေပါင္း ဖြားကီ အိမ္မွာ မုန္႕ဟင္းခါး စားၾကမယ္ေ၀းးးးးးးးးးးး က်ေနာ္တုိ႕ ျမိဳ႕မွာ သုံးေနက် စကားပဲ အဲ့ဒါ း))
ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
အမေရ.. မီး၂တို ့လည္း ငယ္ငယ္ကမုန္ ့ဟင္းခါးစားေန ၾကေလ။ ဒါေပမယ့္အမလုိ ၃ပဲြေတာ့မဟုတ္ဘူး၊
၁ပဲြတည္း။ အဟက္ း)
မမမမကီကီကီကီ..ေရ ့....
ဖတ္ရတာၾကည္ႏူးစရာေလးပါပဲဗ်။ ဒါေလးကမမကီရဲ ့
ငယ္ဘဝ အစိတ္အပိုင္းေလးေပါ ့၊ကြ်န္ေတာ္ ့ အစိတ္
အပိုင္းေလးမ်ားကေတာ ့ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးနဲ ့ စိတ္ညစ္
စရာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ၊ ကိုယ္ ့ဖာကိုယ္ဖတ္ၿပီးေတာ ့၊
ဝင္ဖတ္ေဝဖန္ေပးသြားလို ့ေက်းဇူးသိပ္တင္ေၾကာင္း
ပါဗ်ာ။
က်ေနာ္႔မွာလဲ မုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပဲြ အဲ မွားလုိ႔ မုန္႔ဟင္းခါးတစ္စီး ရွိသဗ်...။ မေရာင္းရက္လုိ႔ထားတားတယ္....
မုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပြဲ ဗိ်ဳ ့
အေႀကာ္စံု နဲ ့
ဘဲဥေတာ့ မစားဘူးဗ်ာ
လိုက္ပြဲပါမယ္....
း))
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္
အဟီး.. ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီလို မုန္႔ဟင္းခါးေတြ စားဖူးတယ္.. သူမ်ားကိုလည္း ေကၽြးဖူးတယ္..
yu ya
ဟုတ္တယ္
အေဖေကြၽးတဲ့မုန္႕ဟင္းခါးေတြ ေရးရမယ္
ထိုင္၀မ္မွာ မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းရင္း လာစားတဲ႔သူနဲ႔ ဖူးစာဖက္ၿဖစ္သြားတဲ႔ မိတ္ေဆြ
စံုတြဲတတြဲေတာ႔ ရွိခဲ႔ဖူးတယ္...
mie nge
ေအာင္မေလး ကိရဲ႕ ဖားရားေမွာက္နဲ႔ ေတြ႕ေနပါျပီ ဝက္မန္႔ထားတာေတြ အကုန္ပါကုန္လို႔ေလ ေသာက္ညင္ကတ္တယ္ အားၾကီးပဲ သိလား ဟြင္းးးးးးး
ကိေရ တမလြန္ကုိ ဖံုးေခၚျပီးေမးေလ ဒက္ဒီၾကီးေနေကာင္းရ႕ဲလားလို႕ သမီးတို ႔မုန္႔ဟင္းခါးမစားရတာၾကာျပီလုိ႔ေလ မေခၚတတ္ဘူးလား ေျပာေနာ္ မ်ား လုပ္ေပးမယ္သိလား ဟိဟိ
စတာေနာ္ စိတ္မဆုိးနဲ႔ ဆုိးလဲမတတ္ႏိုင္ဘူးေလ ဟဟဟ ဟိဟိဟိ ဟိုးးးဟိုးးးးးး
ဖြားကိ ကို မခင္တဲ႔
ဝက္စုတ္မ
ကိေရ.... ျမန္မာဂ်စ္ကို မ်ားေတာ့ အၾကိဴက္ဆံုးပဲ.....
ဘာလို႔လဲတိလား.... မူလီ မပါလို႔ေပါ့ေအ.... ဟီး..
ဖြားကိ အေဖက ကားသူထိန္းေပါ့ေနာ္ ဒီလိုပါပဲ အလုပ္အရမ္းႀကိဳးစားတဲ့ ပင္စင္စားေတြက အလုပ္မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ မေနတတ္ေတာ့ဘူးထင္တယ္ ဖြားကိ ရဲ ႔ ငယ္ဘ၀ေတြက ေပ်ာ္စရာႀကီးေနာ္ ....
မုန္ ့ဟင္းခါးမၾကိဳက္ပါ
တုိ ့ဟူးေႏြးမွ တုိ ့ဟူးေႏြး
ဒါပဲ အမား မုန္ ့ဟင္းခါးစားဖိတ္မယ္မၾကံနဲ ့မစားေရးခ်မစားပါ
ဒီလိုမုန္႕ဟင္းခါးေၾကြးရင္ေတာ့ ေတာ္ျပီ။ မလာရဲေတာ့ဘူး... းD
းဝ)
:) အဲဒီမုန္႕႔ဟင္းခါးေတာ့ လိုက္မစားေတာ့ဘူးေနာ္။ ဆက္ေရးဦ။ အေဖ ဘာလုပ္လဲဆိုတာ.။
အယ္ ဖြားကိကေတာ့လုပ္ၿပီ ေကာင္းခန္းေရာက္မွမီးပ်က္ရတယ္ လုိ႔ ေရႊလည္းမဟုတ္ ဘာလည္းမဟုတ္နဲ႔ ဟြန္႔ ဆက္ေရးေနာ္ .. ဒါပဲ
Post a Comment