ဒီလို ျပိဳင္ရင္းနဲ ့သူက ေနာက္ထပ္ ေဆးရုံၾကီးတခု ကို Chung Liလို ့ေခၚတဲ ့ျမိဳ ့(中壢巿) မွာ ထပ္ေဆာက္တယ္ ။ ခုေလာေလာဆယ္ လုပ္ေနတဲ ့ ေဆးရုံငယ္ေလးကိုလည္း ၂ႏွစ္စီမံကိန္းနဲ ့ ေဆးရုံၾကီး ျပန္ျပင္ေဆာက္မယ္ေပါ့ ။ ဒီလို စပ္ကူးမတ္ကူးကာလေလးမွာ လုပ္ရတဲ ့အပိုကိစၥေတြ ဘာမွန္းမသိ တေျဖးေျဖးမ်ားလာတယ္ ။ ဟိုတျမိဳ ့ကေဆးရုံသစ္ၾကီးျပီးသြားေတာ ့ ဒီဖက္ Yang Mai ( 楊梅 )က လူေတြဆက္လုပ္ခ်င္တဲ့ သူေတြအားလံုးေနရာသစ္ေျပာင္းရတယ္။အေရႊ ့အေျပာင္းဆိုေတာ့လည္းကိစၥဝိစၥေတြအမ်ားသား ။ေနရာသစ္ ၊ အားလံုးအသစ္ ။လူေတြကေတာ့ အေဟာင္း နဲ ့အသစ္အေရာေပါ့ ။ အရင္ေဆးရုံထက္ ဆယ္ဆေလာက္ပိုၾကီးသြားေတာ့ လူေတြလည္းအသစ္ေတြထပ္တိုးခန့့္ရတာေပါ့ေနာ္။တြဲဘက္သင္ၾကားေရးေဆးရုံအျဖစ္တဆင့္ထပ္တက္ခ်င္ေတာ့ သူ ့ရဲ ့စံခ်ိန္ စံညႊန္းမွီေအာင္ ၊ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကလည္းမတရားမ်ားလာတယ္ ၊ မိတင္ေတြကလည္းတေန ့တေန့ ့မျပီးႏုိင္ မစီးနုိင္ ၊ လူနာ ေဆးရုံတက္ ၊ ဆင္း နႈန္းကလည္း ဒီေရနဲ ့အျပိဳင္ ။အထပ္တထပ္မွာ လူနာအေယာက္ ၄၀-၅၀ ။ အဝင္ ၄၀ ဆိုရင္ အထြက္ ၄၀ ေလာက္ဆိုေတာ ့ ဒီလူနာေတြရဲ ့ ေဆးရုံ အဝင္မွတ္တမ္း ၊ ေဆးကုျခင္း ၊ ေန ့စဥ္ အေျခေနမ်ား၊ ေဆးရုံဆင္းလက္မွတ္ ၊ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ မွတ္တမ္း အဲဒါေတြ ေရးရတာနဲ ့။လူနာလိုသလိုအေရးေပၚလုပ္ေပးရတာနဲ ့။ဘယ္လိုမွ အလ်ဥ္မမွီနုိင္ပါဘူး ။လူ မေလာက္လို ့ လူသစ္ေတြေတာ့ ေခၚပါရဲ ့ ။ ပင္ပန္းဒါဏ္ မခံနုိင္ၾကလို ့တခ်ိဳ ့ဆို ၁ပါတ္၊၂ပါတ္ နဲ့တင္ အလုပ္ထြက္သြားၾကတယ္ ။ဒီေတာ့လဲ ဒံုရင္းဘဲ။မနုိင္ဝန္ေတြထမ္းရတာ။ ၾကာေတာ့ လူလည္းေဂါက္ခ်င္သလို ။ေပါက္ခ်င္သလို ျဖစ္လာတယ္။
ေဆးရုံအသစ္ဆိုေတာ့ စစ္ေဆးေရးကလည္းမၾကာခဏဝင္ေနၾကတာ ။ တေန ့ကို ပံုမွန္အလုပ္ခ်ိန္ က ၈ နာရီ ။ေနာက္ျပီး onduty ဆိုရင္ ၂၄ နာရီ ဆင္းရတယ္ ။ ၃ရက္ျခားတခါ onduty အလွည္ ့က်တယ္ေလ ။
ကိုယ္ ့အလုပ္မျပီးေသးရင္ ေနာက္ရက္ေတြမွာ အေၾကြးေတြတင္ေနမစိုးလို ့တေန ့အလုပ္တေန ့ျပတ္ေအာင္ မျပီးမခ်င္းအလုပ္မဆင္းဘဲ လုပ္တတ္တဲ ့အက်င့္ေၾကာင္ ့ အေတာ္ေလးဒုကၡေရာက္ရေသးတယ္ ။ တရက္မွာေပါ့ ။ မနက္ ၈ နာရီ မွ ညေန ၅ နာရီ ပံုမွန္ ဂ်ဴတီေန ့ပါဘဲ ၊ အလုပ္ မျပီးလို ့ဆက္လုပ္ရင္း ေဇာနဲ ့ဆိုေတာ့ဘယ္အခ်ိန္ ေရာက္သြားမွန္းမသိလိုက္ဘူး ၊ ဒါနဲ ့အျပီးသတ္ေတာ့ အိမ္ျပန္ နားမယ္ေပါ့ေလ ( အရင္ေဆးရုံအေဟာင္းလို ေဆးရုံထဲမွာေနစရာ အေဆာင္မရွိလို ့ အနီးနား မွာ ဘဲ အိမ္ခန္းသပ္သပ္ငွားေနရတာေလ ။အျမန္လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ၅ မိနစ္စာေလာက္ဘဲ လွမ္းပါတယ္ ) ။အဲသလို အျပန္ ညကအေတာ္ေလးနက္ေနျပီ အာရုံတက္ ၃ နာရီထိုးခါနီးပါဘဲ ။လူေတြအိပ္ေကာင္းတဲ ့အခ်ိန္ေပါ့။လမ္းေပၚမွာလူအသြားအလာမရွိသေလာက္ဘဲ ။ ေနတဲ ့ေနရာက လမ္းသြယ္ေလးထဲခ်ိဳးဝင္ရတယ္ေလ ။ နဲနဲေလး အေမွာင္က်တယ္ေပါ့ ။ ဒါနဲ ့စိတ္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္ေတာ့ ခပ္သြက္သြက္ဘဲေလွ်ာက္ပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ ့သိတယ္ဟုတ္လာ း ။ ကိုယ္ ့ေနာက္မွာ လူတေယာက္ေယာက္ရွိေနရင္ ၊ၾကည့္ေနရင္ မသိစိတ္က အလိုလိုသိသလိုဘဲေလ ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ကိုတခ်က္လွည္ ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူတေယာက္ အေနာက္မွာ ကပ္လိုက္ပါလာတာ ။ ရင္ထဲ ဒိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္ ။အေျခအေန ရိပ္စားမိေတာ့ ဘာမွ မစဥ္းစားအားပါဘူး ။တခ်ိဳးတည္းသုတ္ေျခတင္ေျပးေတာ့တာဘဲ။ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာင္ဒီေလာက္အေျပးသန္မွန္းအစကမသိဘူး။ကိုယ္တို ့ေနတဲ့ apartment မွာက အခ်ိန္ျပည္ ့အေစာင့္ရွိတယ္ေလ ။ တံခါး က ၂ ထပ္ ။အျပင္တထပ္က ညဆို lock လုပ္ထားတယ္ ။ကိုယ္ ့ ကဒ္နဲ ့ကိုယ္ဆြဲျပီးမွ အျပင္ကေနဖြင္ ့လို ့ရတာ ။ အေစာင္ ့က အထဲမွာ ။ေၾကာက္အားလန့္ ့အားနဲ ့ဆိုေတာ့ ကဒ္လဲဘယ္ရွာရမွန္းမသိ ။အေနာက္ကလူကလည္းအေတာ္ေလးကပ္ေနျပီ ။ တံ ခါးကို တဘံုးဘံုးထုျပီးအေစာင့္ကိုေအာ္ေခၚရတာ ။ အသံေတာင္ အေတာ္ေလးတုန္ေနတယ္ေလ ။ေတာ္ေသးတယ္ ။အဲဒီည က ေမာင္မင္းၾကီးသားက အထဲမွာအိပ္ေပ်ာ္မေနတာဘဲေက်းဇူးတင္ရမယ္ ။ ဒါနဲ ့သူလဲ ကမန္းကတန္းထြက္လာၾကည္ ့ေတာ့မွ ေနာက္ကလူလည္း ျပန္လွည့္သြားလို ့။ လုယက္ဖို ့လား ၊ဘာလုပ္မလို ့လဲေတာ့မသိ ။ ဘဝမွာ ဒီတခါဘဲ ေသေျပးရွင္ေျပးေျပးဖူးလိုက္တယ္ ။
ဒါနဲ ့ေနာက္တေန ့ အဲဒီကိစၥကို သူေဌးဆီသြားေျပာျပတယ္ေလ ။ မင္းကဘယ္အခ်ိန္အလုပ္ဆင္းျပီး ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ျပန္လို ့လဲေပါ့ ၊ ကိုယ္ကလည္းျပန္ရွင္းျပရတာေပါ့ ။ နင္တို ့က လူနဲ ့အလုပ္နဲ ့မမွ်ေအာင္ခိုင္းေတာ ့ အလုပ္ျပီးတဲ့့ အခ်ိန္ညနက္သန္းေခါင္ထိလုပ္ရတာေပါ့လို ့ ။ ဒီလို အခ်ိန္ပို လုပ္ရလို ့လဲ overtime ေၾကးမရပါဘူး ။သူတို ့သေဘာကေတာ့ ဒါေတြက ကိုယ္တို ့လုပ္သင္ ့တဲ ့၊လုပ္ရမဲ ့အလုပ္ေတြထဲ အက်ံဳးဝင္ေနလို ့ အခ်ိန္ပိုေၾကးတြက္မေပးနုိင္ဘူးေပါ့ ။ အိုေက ။ အိုဗာတိုင္ေၾကးလိုခ်င္လို ့ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူးလို ့။ ငါ့အလုပ္ငါျပီးေအာင္ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ထိေနျပီးအလုပ္လုပ္တယ္ ။ အိမ္နဲ ့ေဆးရုံကို ညအခ်ိန္မေတာ္ကူးရတာ မိန္းကေလးအတြက္ ဘယ္ေလာက္အႏၱရာယ္မ်ားတယ္ဆိုတာ နင္တို ့သိေအာင္လို ့လာေျပာတာလို ့။တခုခုျဖစ္လာရင္ ဘယ္သူကတာဝန္ယူမလဲလို ့။ အရင္ေဆးရုံတုန္းကလို ေဆးရုံထဲမွာ ေနစရာ ေနရာေပးမွျဖစ္မယ္လို့ေတာင္းဆိုတာေပါ့ေနာ္။ေလာေလာဆယ္ေတာ့ခဏသည္းခံေနပါတဲ ့၊ေနာက္မွစီစဥ္ေပးမယ္တဲ့။နွစ္သိမ့္စကားမွန္းသေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္။ ကဲ.ထားလိုက္ပါေတာ့ ၊ဒါကအျမဲျဖစ္ေနၾကမွမဟုတ္တာ ။ကိုယ့္ဟာကိုယ္သတိထားေနရုံေပါ့။ ဒါနဲ ့သူကိုဆက္ေျပာတယ္ ။ အလုပ္နဲ ့လူနဲ ့မမွ်ဘူးျဖစ္ေနတာ ။လူရေအာင္အျမန္ရွာဖို ့ေပါ့ ။ ဒီေတာ့ သူကလည္း အလာၾကီးေလ ။ ရွာေနဆဲပါတဲ့ ။စိတ္ၾကိဳက္တာ မေတြ ့ေသးလို ့ပါတဲ ့။ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြထဲက လုပ္ခ်င္တဲ ့သူေတြ မရွိဘူးလားတဲ ့။ဗမာျပည္ကလာတဲ ့သူေတြဟာ တကယ္ဘဲ ရုိးသားၾကိဳးစားျပီးအလုပ္ကို အလုပ္နဲ ့တူေအာင္ လုပ္ေလ့ရွိတာ သူသိျပီးသားေလ ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ဘက္က ေစ်းမေလ်ာ့ေအာင္ သူ ့ကို ျပန္တင္းထားရတယ္ ။ငါ့ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ငါကဘဲ ပို အ လို ့ခုလို ဒီမွာျမဲေနတာ လို ့ေပါ့ ။ ေနာက္ သိပ္မၾကာပါဘူး ။ အတူတြဲလုပ္ဖို ့ လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္ တေယာက္ တိုးလာပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ လူတိုးလာလို ့ ပိုသက္သာမယ္ မထင္နဲ့ေနာ္ ။ သူတို့ ့သူေဌးေတြလူလည္က်ပံု က မျပီးေသးဘူး ။
လူနာက အျမဲလို ျပည္ ့ေနေတာ့ စစ္ေဆးေရးက နဲနဲသံသယဝင္လာတယ္။အသစ္ဖြင့္ကာစ ေဆးရုံတခုမွာဘာလို ့ေဆးရုံတက္နွႈန္းက ဒီေလာက္ မ်ားေနရတာလဲေပါ့ ။ National Health Insurance ( 全民健康保險 )ဆိုတာ ဒီမွာရွိတဲ ့က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈတရပ္ပါ ။ ေဆးကုသစရိတ္ ၊ ေဆးရုံတက္စရိတ္ေတြအားလံုးထဲမွာ ျပည္သူေတြက ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းဘဲေပးစရာလိုပါတယ္ ။က်န္တဲ ့၉၀ ရာနွႈန္း ကို အစိုးရကေန အကုန္က်ခံေပးပါတယ္ ။ဒီအတြက္ကို ျပည္သူေတြက တလ ဘယ္ေလာက္နွန္းနဲ့ (ပမာဏနဲနဲေလးပါ...ရာဂဏန္းေလာက္ပါဘဲ ) အစိုးရကို အခြန္သေဘာမ်ိဳးေပးထားရပါတယ္ ။ အျမဲေနမေကာင္းျဖစ္တတ္တဲ့သူေတြ ။ နာတာရွည္ေရာဂါသည္ေတြအတြက္ ဒီစနစ္ဟာ အထူးေကာင္းမြန္ပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ က်သင့္တဲ ့ ကုန္က်စရိတ္ကို ေဆးရုံေတြက ေနာက္ပိုင္းမွာ အစိုးရဆီမွာျပန္ျပီးေလွ်ာက္ယူရပါတယ္။မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့အဲဒီလူနာေဆးရုံဆင္းသြားျပီးေနာက္ပိုင္း၃လ မွ ၆ လ ေလာက္ၾကာမွဘဲ ေဆးကုသစရိတ္ ေငြကို ေဆးရုံက ျပန္လည္ေတာင္းခံလို့ရတတ္ပါတယ္ ။ တခ်ိဳ ့မသမာတဲ့ ေဆးရုံေတြဟာ လည္း လိုတာထက္ ပိုျပီးတင္ျပ ေတာင္းဆိုတာေတြ ရွိတတ္ေတာ့ ဒီလိုဘဲ မသင္ကာတဲ ့ေဆးရုံေတြဆိုအခ်ိန္ မေရြးစစ္ေဆးေရးဝင္တတ္ၾကတယ္ေလ ။သူတို့စစ္ခ်င္တဲ ့လူနာမွတ္တမ္းကို ေတာင္းတဲ ့အခ်ိန္ျပသရတယ္ ။ အရင္ကဆိုရင္ ေဆးရုံကေန ဆင္းျပီးတဲ့လူနာအတြက္ ေဆးကုခစရိတ္ေတာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာမွ အစိုးရအာမခံဆိုင္ရာဌာန က မသင္ကာရင္ေတာင္းစစ္တာပါ ။ အခုေတာ့ ဒီလူနာ ေဆးရုံတက္တာ ၂ ရက္မွ မျပည့္ေသးဘူး ။သူ ့နဲ့ဆိုင္တဲ ့ေဆးမွတ္တမ္းေတြ စစ္ခ်င္ရင္ လွမ္းစစ္ေနေတာ့တာဘဲေလ ။ ဒီေတာ့ ဒီမွတ္တမ္းေတြကို အခ်ိန္မေရြး ျပီးျပည့္စံု ေနေအာင္ ေရးေန မွတ္ေနရတာ ။
လူနာက အျမဲလို ျပည္ ့ေနေတာ့ စစ္ေဆးေရးက နဲနဲသံသယဝင္လာတယ္။အသစ္ဖြင့္ကာစ ေဆးရုံတခုမွာဘာလို ့ေဆးရုံတက္နွႈန္းက ဒီေလာက္ မ်ားေနရတာလဲေပါ့ ။ National Health Insurance ( 全民健康保險 )ဆိုတာ ဒီမွာရွိတဲ ့က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈတရပ္ပါ ။ ေဆးကုသစရိတ္ ၊ ေဆးရုံတက္စရိတ္ေတြအားလံုးထဲမွာ ျပည္သူေတြက ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းဘဲေပးစရာလိုပါတယ္ ။က်န္တဲ ့၉၀ ရာနွႈန္း ကို အစိုးရကေန အကုန္က်ခံေပးပါတယ္ ။ဒီအတြက္ကို ျပည္သူေတြက တလ ဘယ္ေလာက္နွန္းနဲ့ (ပမာဏနဲနဲေလးပါ...ရာဂဏန္းေလာက္ပါဘဲ ) အစိုးရကို အခြန္သေဘာမ်ိဳးေပးထားရပါတယ္ ။ အျမဲေနမေကာင္းျဖစ္တတ္တဲ့သူေတြ ။ နာတာရွည္ေရာဂါသည္ေတြအတြက္ ဒီစနစ္ဟာ အထူးေကာင္းမြန္ပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ က်သင့္တဲ ့ ကုန္က်စရိတ္ကို ေဆးရုံေတြက ေနာက္ပိုင္းမွာ အစိုးရဆီမွာျပန္ျပီးေလွ်ာက္ယူရပါတယ္။မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့အဲဒီလူနာေဆးရုံဆင္းသြားျပီးေနာက္ပိုင္း၃လ မွ ၆ လ ေလာက္ၾကာမွဘဲ ေဆးကုသစရိတ္ ေငြကို ေဆးရုံက ျပန္လည္ေတာင္းခံလို့ရတတ္ပါတယ္ ။ တခ်ိဳ ့မသမာတဲ့ ေဆးရုံေတြဟာ လည္း လိုတာထက္ ပိုျပီးတင္ျပ ေတာင္းဆိုတာေတြ ရွိတတ္ေတာ့ ဒီလိုဘဲ မသင္ကာတဲ ့ေဆးရုံေတြဆိုအခ်ိန္ မေရြးစစ္ေဆးေရးဝင္တတ္ၾကတယ္ေလ ။သူတို့စစ္ခ်င္တဲ ့လူနာမွတ္တမ္းကို ေတာင္းတဲ ့အခ်ိန္ျပသရတယ္ ။ အရင္ကဆိုရင္ ေဆးရုံကေန ဆင္းျပီးတဲ့လူနာအတြက္ ေဆးကုခစရိတ္ေတာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာမွ အစိုးရအာမခံဆိုင္ရာဌာန က မသင္ကာရင္ေတာင္းစစ္တာပါ ။ အခုေတာ့ ဒီလူနာ ေဆးရုံတက္တာ ၂ ရက္မွ မျပည့္ေသးဘူး ။သူ ့နဲ့ဆိုင္တဲ ့ေဆးမွတ္တမ္းေတြ စစ္ခ်င္ရင္ လွမ္းစစ္ေနေတာ့တာဘဲေလ ။ ဒီေတာ့ ဒီမွတ္တမ္းေတြကို အခ်ိန္မေရြး ျပီးျပည့္စံု ေနေအာင္ ေရးေန မွတ္ေနရတာ ။
အလုပ္ခ်ိန္က မနက္ ၈ နာရီမွစတာ ဆိုေပမဲ့ ၇ နာရီကတည္းကေရာက္ေအာင္သြားျပီး မေန ့ညက အသစ္တင္လိုက္တဲ ့လူနာေတြကို အရင္လိုက္ၾကည့္ .။လိုတာေတြလုပ္ ။ မွတ္တမ္းေရး ။ ဒီလိုနဲ ့၈ နာရီထိုးရင္ ဆရာၾကီးေတြ ward round တာလိုက္ ။ changesေတြလုပ္ ။ progress note ေတြေရး ။ ဆင္းမဲ ့လူနာေတြလိုက္ၾကည့္ ။ ေဆးရုံဆင္းလက္မွတ္ေရးရ နဲ ့တခါတေလ ၊ေန့လည္စာနဲ့ညစာေပါင္းျပီးတနပ္ဘဲစားလိုက္ရတဲ ့ရက္ေတြလဲ မေရတြက္နုိင္ပါဘူး။ onduty ရက္နဲ့ဆံုေနရင္ေတာ့ ဘုရားတရားသာ တ ျပီးေနေပေရာ့ဘဲ ။ ေနာက္ဆံုးအဆင္ ့က case summary ဆိုတာေရးရတယ္ ။ ဒီလူနာတေယာက္ေဆးရုံတက္တဲ ့အခ်ိန္မွစျပီးဆင္းတဲ ့အခ်ိန္ထိ ကုသခ်က္၊စမ္းသပ္ခ်က္အားလံုးျပည္ ့စံုေအာင္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ထပ္ေရးရတာ။ အဲဒါက insurance claim ျပန္တင္ဖို ့အဓိက စာရြက္ဘဲေလ ။ဒီ မွတ္တမ္းေတြကို လူနာေဆးရုံဆင္းျပီးတာနဲ ့ေနာက္အက်ဆံုး ၃ ရက္အတြင္းမွတ္တမ္းဌာနကို အေရာက္အပ္ရမယ္တဲ ့။ မအပ္နုိင္ရင္ မွတ္တမ္းတခု အတြက္ 50.NTD လခထဲကေနျဖတ္မယ္တဲ ့ေလ ။ စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသေရာ ေက်ေရာ အသကုန္ထိုင္ေရးရင္ေတာင္ တရက္မွာ ၄၀ ေက်ာ္ရွိတဲ့ အထဲက တဝက္ေလာက္ဘဲ ေရးလို ့ျပီးနုိင္တာေလ ၊။ ဒါေတာင္ တညလံုးမအိပ္ဘဲ ေရးရတာ ။ တရက္ျပီးတရက္ တင္လာတဲ ့မွတ္တမ္းစာအုပ္ အေၾကြးပံုၾကီးဟာ တေျဖးေျဖးစုပံုလာတာ ။ တခါမွာ ၃ရက္တိတိ- နာရီေပါင္း ၇၂ နာရီ မအိပ္လိုက္ရဘဲ အျပတ္ရွင္းေပးလိုက္တာ လူကတခါတည္း ေန ့မွန္း၊ ညမွန္းမသိေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေၾကာင္သြားဘူးတယ္ ။
ဒါနဲ ့ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျပန္စဥ္းစားမိလိုက္တာ ။ ငါဘာလို ့ဒီေလာက္ေတာင္ အပင္ပန္းခံေနရတာလဲလို ့။ ဘယ္သူ ့အတြက္လဲလို ့ ေပါ့ ။ ဒီေတာ့မွ သေဘာေပါက္မိတယ္ ။ ဒီေလာက္ၾကီးလဲ လုပ္စရာမလိုပါဘူးလို ့။ ငတ္ေနလို ့လုပ္ေနရတာလဲ မဟုတ္ပါဘူးလို ့။ ဒီေတာ့မွ စိတ္ နဲနဲ ျပန္ သက္သာရာရသြားတာပါ ။ ဒီေတာ ့မျပီးတဲ့ အေၾကြးေတြ အတြက္ ဒါဏ္ေငြ ရုိက္ ။ လခထဲက ျဖတ္ခ်င္လဲ ျဖတ္ပါေစေတာ့ေပါ့ ။ အဲဒီအပံုၾကီးကို လွည့္ကိုမၾကည္ ့ေတာ့ဘုူး ။ပစ္ထားလိုက္တာေလ ။ အဲဒီလက မွတ္မွတ္ရရ 3000 NTD နီးပါးအျဖတ္ခံလိုက္ရတယ္ ။ ျဖတ္ပေစေလ ။ ျပီးတာဘဲေပါ့။ အမယ္....ဒါေပမဲ ့ ဇာတ္လမ္းက ဒါနဲ့ တင္ ျပီးသြားတာမဟုတ္ေၾကာင္းပါ ။
လဆန္း ၅ရက္ေန ့ေက်ာ္ေတာ့ မွတ္တမ္းဌာန က စာေရးမတေယာက္ က မွတ္တမ္းေတြ တပံုၾကီးနဲ ့ကိုယ့္ဆီေပါက္ခ် လာပါေလေရာ ။ အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးၾကည္ ့ေတာ့ ဟိုအရင္လက ေရးလို ့မျပီးေသးတဲ ့အေၾကြးမွတ္တမ္းေတြတဲ ့။ ျပန္လာေရးခိုင္းတာေလ ။ အဲဒါၾကားလိုက္ရေတာ့ ေဒါသ အေတာ္ေလးထြက္သြားတယ္ ။ ဒါ ငါနဲ့ ဘာဆိုင္ေတာ့လို ့လဲ လို ့ ။ မင္းတို ့ေတြ တန္ရာတန္ေၾကး ငါ ့လခထဲက ျဖတ္ျပီးသားဘဲလို ့။ ငါမေရးေပးနုိင္ဘူးလို ့။ ဒီေတာ့ စာေရးမေလးကလည္း မ်က္ႏွာငယ္ နဲ ့ သူ ့ကို သူ ့အထက္ကခိုင္းလို ့ပါတဲ ့။
ဒီလို လူလည္က်လို ့ေတာ့ဘယ္ရလိမ့္မလဲ ။ စာေရးမေလးကလည္း သူ ့အလုပ္သူလုပ္ရတာဘဲေလ ။ သူနဲ ့မဆိုင္ေတာ့ သူ ့ကို ဘာမွ ဆက္ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး ။ ေန ့လည္လုပ္နဲနဲပါးခ်ိန္က်မွ သူေဌးငတိရုံးခန္းထဲ သြားတယ္ ။ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာတယ္ ။ တန္ရာတန္ေၾကး ျဖတ္ျပီးသားမို ့ဒီအလုပ္လက္က်န္က ငါနဲ ့မပတ္သက္ေတာ့လို ့မလုပ္ႏုိင္ေၾကာင္းေျပာျပီး အျပတ္ျငင္းလိုက္တယ္ ။ တျခားလူတေယာက္ရွာျပီးေရးခိုင္းပါလို ့။ကိုယ့္ဖက္ကတင္းေတာ့မွ သူ ့ဖက္က ေလသံေလွ်ာ့လာတယ္ ။ လူထပ္ရွာလို ့မေတြ ့ေသးလို ့ကူညီပါတဲ ့ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကူဖို ့အသစ္ဆိုျပီးလာတဲ ့တေယာက္ကလည္း ၂ ပါတ္ေက်ာ္ေလးလုပ္ျပီး ထြက္သြားေတာ့ တကယ္လူမေလာက္ဘူး ျဖစ္ေနတာပါ ။ ဒီေတာ့တလက္စထဲ အေရးဆိုရတယ္ ။
(၁) ဒီမွတ္တမ္းေတြဟာ ၃ ရက္အတြင္းဘယ္လိုနည္းနဲ ့မွ မျပီးနုိင္တဲ ့အတြက္ ရက္ကန့္ ့သတ္ထားတာကို ျဖဳတ္ေပးပါ လို ့။
(၂) ဒါဏ္ေငြ လချဖတ္တာလည္း မတရားတဲ ့အတြက္ ဒီအခ်က္ကိုလည္းဖ်က္ေပးပါလို ့။
ဒါပါဘဲ ။ ျပီးေတာ့ သူ ့ကို နွတ္ဆက္ျပီး ရုံးခန္းကထြက္ခဲ ့တယ္။
ေျပာခ်င္တာေတြေျပာလိုက္ရလို ့ စိတ္ထဲ အေတာ္ေလးေပါ့ပါးသြားတယ္ေလ ။
ေနာက္တရက္ မနက္အလုပ္ေရာက္ေတာ့ notice board မွာ စာရြက္တရြက္ အသစ္ေတြ ့လိုက္ေတာ့မွ သိလိုက္တယ္။ ကိုယ္ ့ဟာကိုယ္လည္း စိတ္ထဲ ျပံဳးမိေသးတယ္ ။ မေန ့က ေတာင္းဆိုခ်က္ ၂ မ်ိဳးလံုး အသက္ဝင္သြားေၾကာင္း သိလိုက္ရလို ့ပါ။
ဒါေပမဲ ့စက္ရုပ္တရုပ္လို လႈပ္ရွားေနရတဲ ့ဘဝ ကို ။အဲဒီ ပါတ္ဝန္းက်င္ မွာ လုပ္ကိုင္ေနရတာေတြကို ၾကာေတာ့ ျငီးေငြ ့လာပါတယ္ ။ အရင္ေနရာေဟာင္းေလးက အတူတူေျပာင္းေရႊ ့လာၾကတဲ ့ခင္မင္ေနတဲ ့ မိတ္ေဆြ ေတြနဲ့ အျပင္ထြက္ျပီး လည္ဖို့ မေျပာနဲ ့ တေဆးရုံထဲ မွာလုပ္ေနတာေတာင္ ။ ဌာနခ်င္းမတူလို ့ လနဲ ့ခ်ီျပီးမေတြ ့ျဖစ္တာေတြရွိတယ္ေလ ။ ထံုးစံအတိုင္း ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ မျပီးမခ်င္းလုပ္ေနရတာ ။ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ သူေဌးလက္ေအာက္မွာ ၅ ႏွစ္နီးပါး အလုပ္ လုပ္ျပီး တရက္မွာေတာ့ အလုပ္ကထြက္စာတင္လိုက္တယ္ ။
ထံုးစံအတိုင္း သူ ့ဖက္ကလည္းေမးတာေပါ့ ။အေၾကာင္းျပခ်က္ ေပးခိုင္းတယ္ ။ မလုပ္ခ်င္လို ့ဆိုတဲ ့အေၾကာင္းျပခ်က္က သူ ့အတြက္ မခိုင္လံုလို ့ဘဲလားမသိ ။ ဒီေမးခြန္းဘဲထပ္ခါတလဲ ေမးတယ္ ။ အေျဖကလဲ ဒီအေျဖဘဲ ရွိတယ္ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူထင္တာ ေငြစကားေျပာရင္ရမယ္ မွတ္ေနလားမသိ ။ လခ တစ္ေသာင္းတိုးေပးပါ့မယ္တဲ ့။
အေတာ္ရီစရာေကာင္းတဲ ့သူေတြဘဲ။ လုပ္လာတာ ၅ ႏွစ္ ...လခတိုးေပးမဲ့စကားကို တခါမွ မေျပာခဲ့ဘူးဘဲနဲ ့ အခု အလုပ္ထြက္မယ္ဆိုေတာ့မွ ၊ လခတိုးေပးမယ္တဲ ့။ ဘာရမလဲ လုပ္ခ်င္စိတ္မရွိတဲ ့ေနရာတခုမွာ ေငြမ်က္ႏွာတခုတည္းၾကည္ ့ျပီး ငရဲ ခံသလိုမ်ိဳး တကယ္ကို ေနခ်င္စိတ္မရွိေတာ့တာမို ့ အလုပ္ထြက္စာ တခါတည္းတင္လာခဲ ့လိုက္တယ္ ။ ဒီက ထံုးစံအရ ထြက္မယ္ဆို စည္းကမ္းခ်က္နဲ ့အညီထြက္စာကို တစ္လ ၾကိဳတင္ရတယ္ေလ ။ ဒီငတိကလည္း ထြက္စာကိုလက္မခံဘူး ။ ေနာက္တရက္မွာ သူ ့စက္ကပ္ေက်းနဲ ့ကိုယ့္ရဲ ့ထြက္စာ ျပန္လာေပးခိုင္းလိုက္ေသးတယ္ ။ ဒါနဲ ့သူျပန္လာေပးတဲ ့ ရက္စြဲ နဲ ့အခ်ိန္ ေရးခိုင္း၊ စာေရးမကို လက္မွတ္ထိုးခိုင္းျပီး ထြက္စာကို ျပန္သိမ္းထားလိုက္တယ္ ။ စိတ္ဆံုးျဖတ္ျပီးျပီျဖစ္လို ့ လူအသစ္အခ်ိန္မီ ရွာဖို ့။ သတ္မွတ္ထားတဲ ့အခ်ိန္ထိဘဲ လုပ္မွာျဖစ္ေၾကာင္း သူေဌးကို ဖံုးဘဲဆက္ျပီးေျပာလိုက္ပါတယ္ ။ကိုယ့္ဖက္က သူတို့စည္းကမ္းခ်က္နဲ ့အညီလုပ္တာ ။( တစ္လၾကိဳ မေျပာဘဲ ရုတ္တရက္ အလုပ္ထြက္ရင္ အရင္လုပ္ထားတဲ ့လခေငြထဲက တလဘယ္ေလာက္ဆိုျပီး သူတို ့သပ္သပ္ႏႈတ္ထားတာေတြ ျပန္မရ နုိင္ပါဘူး )။
ဒီလိုနဲ ့အခ်ိန္တစ္လ ျပည္ ့မဲ့ တရက္အလို သူ ့ရုံးခန္းသြားျပီးႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ။အင္း ျပန္ေတြးရင္ ရီစရာဘဲ ။ သူဘာမွ မသိတဲ ့ပံုစံ မ်က္ႏွာေပးက ။မင္းကို စာေရးမနဲ ့ထြက္စာျပန္ေပးခိုင္းလိုက္ျပီးသားဘဲတဲ ့ ။ကိုယ့္ထြက္စာသူလက္မခံလို ့အက်ံဳးမဝင္ဘူးလို ့ဆိုလိုခ်င္မွန္းသိတာေပါ့ ။ အဲဒါနဲ ့လက္ထဲ အဆင္သင့္ယူလာတဲ ့သူ ့စက္ကပ္ေက်းလက္မွတ္ထိုးထားတဲ ့ထြက္စာေလးဘဲျပန္ထုတ္ျပလိုက္ပါတယ္ ။ ရက္စြဲအရ လြန္ခဲ ့တဲ့တစ္လက တင္ထားခဲ ့တာေပါ့ ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ဖက္က စည္းကမ္းနဲ ့အညီ အလုပ္ထြက္တယ္ေပါ့ ေနာ္ ။
ဒီလိုနဲ ့ဘဲ အဲဒီ မြန္းၾကပ္တဲ ့ေနရာကေန ထြက္ခြာခဲ ့ပါတယ္။
အဲဒီလအတြက္ လခ မ်ားအျဖတ္ခံရအံုးမလားဆို ျပီး ေနာက္လ ရဲ ့ လဆန္း ၅ရက္ေန ့မွာ ေငြစုစာအုပ္ကို စက္ထဲသြားစစ္ၾကည့္ေတာ ့ .... ေတာ္ပါေသးရဲ ့ ။ တျပားမွ အႏႈတ္ မခံလိုက္ရပါဘူး ။
တကယ္ဆိုရင္ေတာ ့ အဲဒီသူေဌး ညစ္ခ်င္ရင္လည္းရပါတယ္ ။ အဟဲ ။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ ့ ထြက္စာ စာရြက္ေပၚမွာ သူကိုယ္တိုင္ လက္မွတ္ထိုးထားတာ မဟုတ္လို ့ပါဘဲ ။ သူ ့ရဲ ့စက္ကပ္ေက်းက စာအိပ္အေပၚမွာ ဘဲ စာရြက္ ျပန္ပို ့ျပီးတဲ ့အေၾကာင္းေလးဘဲ လက္မွတ္ ထိုးထားတာေၾကာင့္ပါ ။ :))
ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ။ ဘယ္သူေတြ ဘာဘဲ ေျပာေျပာ သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာ အလုပ္လာလုပ္ ( ခပ္ရုိင္းရုိင္းေျပာရရင္ ကၽြန္လာခံ တာပါ ) ဆိုေပမဲ ့ မတရားတာေတြ ျဖစ္ေနရင္ ၊တရားသျဖင့္ ရသင့္တာေတြ ေတာင္းဆို တတ္ရပါမယ္ ။ ၾကံဳေတြ ့လာႏုိင္ တဲ့ ့အႏ ၱရာယ္ကိုလည္း သတိထားျပီး ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားရပါမယ္ ။
ဒီတခါေရးတာ အေတာ္ေလး ေပရွည္သြားျပီ ။ကိုယ္ ့ရဲ ့ ဘဝတပိုင္းတစထဲက ေတာ္လွန္ေရးေလး တခုကို စိတ္ရွည္စြာ ဖတ္ေပးတဲ ့အတြက္ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ ။
လူတိုင္း ကိုယ့္ဘဝ ေတာ္လွန္ေရးေလးေတြ ေအာင္ျမင္ျပီး အဆင္ေျပ ခ်မ္းေျမ ့စြာ ေနနုိင္ၾကပါေစ ေနာ္ ။
ဪ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ ေျပာဖို ့ ေမ့ေနလို့ပါ ။ ေက်ာင္းတံုးက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ေျပာဆိုေနၾကတဲ ့ အေခၚအေဝၚေလးေတြ ပါ
မိတင္=meeting စက္ကပ္ေက်း=secretary
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
မၾကီး..သတိထားေနာ္။ အလုပ္ခ်ိန္ပဲ လုပ္ပါ။ အဲဒီလို ညၾကီးမဆင္းနဲ႔ေတာ့။ သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာ ဆိုေတာ့ သတိထားေနတာ အေကာင္းဆံုးပဲ။
မၾကီး..အျမဲ အႏ ၱာရယ္ကင္းပါေစ။
စိတ္ထိန္း စိတ္ထိန္း
စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါရင္ပင္ပန္းတတ္တယ္ေနာ္
အဆင္ေၿပပါေစဗ်ာ
ခင္တဲ့
ဖိုးစိန္
ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ။ ဘယ္သူေတြ ဘာဘဲ ေျပာေျပာ သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာ အလုပ္လာလုပ္ ( ခပ္ရုိင္းရုိင္းေျပာရရင္ ကၽြန္လာခံ တာပါ ) ဆိုေပမဲ ့ မတရားတာေတြ ျဖစ္ေနရင္ ၊တရားသျဖင့္ ရသင့္တာေတြ ေတာင္းဆို တတ္ရပါမယ္ ။ ၾကံဳေတြ ့လာႏုိင္ တဲ့ ့အႏ ၱရာယ္ကိုလည္း သတိထားျပီး ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားရပါမယ္ ။
ႀကိဳက္တရ္ မကီေရ ။ ပြင့္လင္းတ၇္ ။ အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ့္ ။
(ကိုရဲ)
ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ။ ဘယ္သူေတြ ဘာဘဲ ေျပာေျပာ သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာ အလုပ္လာလုပ္ ( ခပ္ရုိင္းရုိင္းေျပာရရင္ ကၽြန္လာခံ တာပါ ) ဆိုေပမဲ ့ မတရားတာေတြ ျဖစ္ေနရင္ ၊တရားသျဖင့္ ရသင့္တာေတြ ေတာင္းဆို တတ္ရပါမယ္ ။ ၾကံဳေတြ ့လာႏုိင္ တဲ့ ့အႏ ၱရာယ္ကိုလည္း သတိထားျပီး ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားရပါမယ္ ။
လာဖတ္ရင္း ေတြးသြားပါတယ္--
ေလးစားပါတယ္--
အစစအရာရာအဆင္ေျပပါေစ--
Post a Comment