သင္ေသသြားေသာ္ ၊ သင္ဖြားေသာေျမ သင္တို့ေျမသည္ ၊ အေျခတိုးျမင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏ ။ [ေဇာ္ဂ်ီ ]

E ယဥ္ေက်းမွဳ ...

20 comments:

မမသီရိ said... | Saturday, October 10, 2009 4:35:00 PM

မမ ဖတ္ဖူးတဲ့ E ရာဇ၀င္ေလး ျပန္ေျပာျပမယ္
တခါတုန္းက အဂၤလိပ္အမ်ိဳးသား တေယာက္ရယ္၊ ျပင္သစ္အမ်ိဳးသားတေယာက္ရယ္၊ အီတလီ (သိပ္မေသခ်ာပါ) အမ်ိဳးသားတေယာက္ရယ္၊ ၄ ေယာက္စီး အခန္းတခု နဲ႕ မီးရထားစီး ခရီးသြားၾကသတဲ့..
အခန္းထဲမွာ ဂုဏ္သေရရွိအမ်ိဳးေကာင္းသမီး တဦးလဲ ပါ ဆိုပဲ..။
အဲဒီ အမ်ိဳးသမီး က အိမ္မွာ ဘာေတြ မဆန္႕မျပဲ တုတ္လာသလဲ ေတာ့ မသိဘူး.. ရထား စထြက္လို႕ ေတာ္ေနၾကာေတာ့.. ဘူ ကနဲ..
E ေပါက္ သတဲ့ (အစကေတာ့ ေလလည္တယ္ေရးမလို႕.. ကိကိီ ေလသံ အတိုင္း ေျပာင္းေရးေပးတာေနာ္..း) .. အဲေတာ့ ဂုဏ္သေရ ရွိ အီတလီ လူၾကီးမင္းက .. ေဆာရီး အဲဒါ က်ေနာ္ေပါက္လိုက္တာပါလို႕ ေျပာသတဲ့.. အမ်ိဳးသမီး ရွက္ရွာမွာ စိုးတာ ကိုး... အဲ အမ်ိဳးသမီး လဲ အမ်ိဳးသား ၃ ေယာက္ေရွ႕မွာ ေနသာ ထိုင္သာ ျဖစ္သြား သေပါ့.. း)..

စားထား သမွ်ေတြ ပါ၀ါ ျပေနေတာ့.. ေနာက္ နာရီ ၀က္ေလာက္မွာ တခါ ဘူ..ကနဲ .. ျဖစ္ျပန္သတဲ့..
ဒီတေခါက္ေတာ့.. ျပင္သစ္ လူၾကီးမင္း က ဂုဏ္သေရရွိ လူၾကီးလူေကာင္းပီသစြာနဲ႕ ေမတၱာေရွ႕ထား ျပီး အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ကိုယ္စား.. ေဆာရီး ဒီတခါ ကေတာ့ က်ေနာ္ပါ ခင္ဗ် လို႕ ၀င္ေျပာေပးသတဲ့.
အမ်ိဳးသမီးလဲ ဒီတေခါက္ ထပ္ျပီး ေနသာထိုင္သာ ရွိသြားျပန္ေရာ..

ဒီလိုနဲ႕ ဘူတာ တခု ကို ေရာက္လို႕ ရထားရပ္ေတာ့ အဂၤလိပ္လူၾကိးမင္း က မတ္တပ္ရပ္ ျပိး.. အားလုံးပဲ..က်ေနာ္ ဒီမွာ ဆင္းရပါမယ္ ခင္ဗ်ာ.. တကယ္လို႕မ်ား ေနာက္တၾကိမ္ ဘူ သံ ၾကားခဲ့ရင္.. က်ေနာ္ လို႕ မွတ္ေပးပါ ခင္ဗ်ာ လို႕.. ယဥ္ေက်းစြာ ေျပာျပီး ဆင္းသြား သတဲ့...း))

ေအာ္ သူတို႕ေတြမ်ား အမ်ိဳးသမီး ေတြကို ဘယ္ေလာက္ ၾကင္နာၾကသလဲ ေနာ္... း))

:P said... | Saturday, October 10, 2009 5:00:00 PM

မကိေရာ၊ မမသီရိေရာ.. ရယ္လိုက္ရတာ...
ခုပဲ ကိုဇာနီဝင္းဆီက ရယ္ျပီး ျပန္လာတာ...။

Yu Ya said... | Saturday, October 10, 2009 5:19:00 PM

အာ..ဖြားကိတစ္ေယာက္ေတာ့ Fart အေၾကာင္းေရးၿပီး သူလည္း တစ္ပတ္လံုး Break Wind လုပ္ေနၿပီနဲ႔တူတယ္။

ဒါနဲ႔ အားမရလို႔ သူမ်ားေတြကိုပါ လုိက္ အေဖာ္စပ္ေနပါတယ္ဗ်ိဳ႕ ။

yu ya

Angel Shaper said... | Saturday, October 10, 2009 5:44:00 PM

မယ္ကိေႀကာင့္ ေလထုညစ္ညမ္းလို့ တရားလာစြဲပါတယ္။ ဟဲဟဲ။။။
မွတ္သားေလာက္ပါတယ္ အီးမယ္မယ္ေရ... အဲေလ... မယ္မယ္အိေရ..ဟိဟိ

Unknown said... | Saturday, October 10, 2009 5:57:00 PM

ဟားဟား....

ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ လူက ပ်င္းေနတာ...
ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္စားေနတာ...

မkiki တုိ႔အစြမ္းထက္ပုံမ်ား စားေနရင္း ငုိရမလုိ ရယ္ရမလုိပါျဖစ္သြားတယ္....

E ရာဇ၀င္ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ႏုိင္တာပဲ... ေလးစားပါတယ္ဗ်ာ...

ေနာက္မွပဲ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ ဆက္ဆြဲေတာ့မယ္... အခုေတာ့ E ရာဇ၀င္ကုိ ေမ့လုိ႔မရေသးဘူးေလ...

ေတာ္ေသးတယ္ ဦးခ်ိန္တီ၊ ၿဂိဳလ္တု၊ ေအာင္တံခြန္ ဆင္တုံးမႏြယ္တို႔မ်ား ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားစားလုိက္လုိ႔ကေတာ့...
ဟြန္း.... ေမာ္ေတာ္ေလးမ်ား သြားသလုိ ျဖစ္သြားမယ္... တဘြတ္ဘြတ္နဲ႔... ဟားဟား...

E ယဥ္ေက်းမႈပုိ႔စ္ေလးေၾကာင့္
ေပ်ာ္ရႊင္ရပါတယ္ အမ kiki ေရ...

ခင္မင္စြာျဖင့္
ျပည့္စုံ

ဝက္ဝံေလး said... | Saturday, October 10, 2009 6:05:00 PM

ဟိဟိ မမသီရိ ေျပာတာလဲ ဖတ္ျပီး ရီလုိက္ရေသးတယ္ ခစ္ခစ္

ကံေကာင္းတယ္ ေျပာရမလားပဲ ဟက္ ထမင္းစားျပီးမွ အီးရာဇဝင္ လာဖတ္တာ ဟိဟိ ေတာ္ေသးရဲ႕ ေတာ္ေသးရဲ႕ ဟားဟားးးးးး

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said... | Saturday, October 10, 2009 6:26:00 PM

ေတာ္ေတာ္ေလး မ်ားစားရင္....
ေမာ္ေတာ္ေလး မ်ားသြားသလို......
မယ္ကိ..ဆီမွာ နွာေခါင္းပိတ္..ဖတ္သြားပါတယ္...

ကိုလူေထြး said... | Saturday, October 10, 2009 6:52:00 PM

မယ္ကိ ေစာေစာစီးစီး မဲေပါက္သြားတာေပါ့...
အထုတ္နဲ႕ အထည္နဲ႕မွ ရလိုက္ရဲ႕လား...

Gone with the wind...

PPPPPPPPPPPPPP.....................

းဝ)

maylay said... | Saturday, October 10, 2009 7:50:00 PM

မမကိရဲ႕ E ယဥ္ေက်းမႈကို လာဖတ္သြားပါတယ္။ ဖတ္ရံုပဲ မမွတ္ေတာပါဘူး။ မေတာ္ နွာေခါင္းပိတ္ေနရမယ္။ ဟိဟိ ။။။ညက် ဒါက ေမ့ေလာက္ျပီဆိုေတာ့ ထမင္းစားလု႔ိရမွာပါ။။ မမသီရိေျပာတာလည္း ရီစရာပဲ။ စိတ္ေတြ ေပါ့သြားတယ္ ။ :)) E ေၾကာင့္ ဟုတ္ဘူးေနာ္။ လူမေပါ့ဘူး စိတ္ေတြ ေပါ့သြားတာ အဟဲ း)

ဂ်ဴနို said... | Saturday, October 10, 2009 8:36:00 PM

အီးမွာ က်ယ္က်ယ္ေပါက္တဲ့အီးနဲ ့တိုးတိုးေပါက္တဲ့အီးရွိတယ္။
အက်ယ္ႀကီး အသံၿမည္ရင္ ေတာ္ေသးတယ္။
တိုးရင္ေတာ့ နားေထာင္ေနာ္။

...တိုးတိုးေလးနဲ ့ေပါက္တဲ့အီးဟာ သိတ္နံတယ္..
အဲ့ဒီအီးကို ရွဴလိုက္မိရင္ကြယ္....
မူးလို ့သြားမယ္ ေမ့လို ့သြားမယ္ တကယ့္ပါပဲ..
ဒါ ေနာက္ဆံုးေပါက္ခ်င္း ၿဖစ္ပါေစ..

မအယ္

ေနးတစ္ said... | Saturday, October 10, 2009 9:33:00 PM

ေလထိုးလို့ အေနဆိုးေနရင္ေတာ့ ဘယ္ေဆြမ်ိုးမွမကယ္နိုင္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားစားရင္ ေမာ္ေတာ္ေလးမ်ားသြားသလို တဘူဘူ တဘင္ဘင္နဲ့ မအူပင္ကေတာင္ျကားရမယ္။
ပဲခူးကပြဲစား ပုဆိုးကြဲသြားတာ ဒီလွ်က္ဆား။
(အဟဲ..ေျကာ္ျငာဝင္တာ)

thawzin said... | Saturday, October 10, 2009 11:24:00 PM

ဖတ္ရင္းနဲ႕ ရီေမာရပါတယ္ဗ်ာ ... စျမင္းတုံးက ေတာ္ေတာ္ၾကီးမွာပဲ မခံစားစရာပဲ။ အီးအေၾကာင္းေလး ေသးေသးခ်ာခ်ာေလ့လာသြားပါတယ္။ ဗုိလ္ေလာင္းတုန္းကဆုိ စာသင္တန္းမွာ အီးကလဲစားေတြနဲ႕ အီးေပါက္ျပီးျပန္ႏွိပ္စက္နည္းေတြ လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္... ဒါေၾကာင့္ ဦးခ်ိန္တီတုိ႔ဆုိ ကၽြန္ေတာ္လက္စြဲေပါ့။ အီးေၾကာရွည္ရင္ မင္းဖင္စအုိက ဖီကြမ္စီဖြင့္ျမင့္လိုက္တာ တစ္စကၠန္႔ကို ၾကိမ္ႏႈန္းဘယ္ေလာက္ေတာင္ တုန္ခါမိသလဲလို႔ အခ်င္းခ်င္းေနာက္မိေသးတယ္ဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့မွာေတာင္ http://www.seinpancan.co.cc/2009/03/blog-post_5885.html ဖုန္းသံေလးက ရႈခ်င္စရာဆုိျပီး ဟာသအျဖစ္တင္ထားေသးတယ္ မၾကည့္ရေသးရင္ သြားၾကည့္ နံတယ္

စိမ္း... said... | Sunday, October 11, 2009 12:33:00 AM

အိ... ဒြတ္ခပါပဲ... ႏွာေခါင္းပိတ္ၿပီးဖတ္သြားတယ္...

ေမာင္ said... | Sunday, October 11, 2009 1:29:00 AM

၇ယ္၇တယ္.ဖြားကိ...ကြ်န္ေတာ္လည္း အဖိုး ၀မ္းမညစ္နုိင္လုိ့ လက္ညိဳးနဲ့ ကေလာ္ထုပ္ေပးဘူးတယ္...

Khyl said... | Sunday, October 11, 2009 1:31:00 AM

ဘူးထြားဟားဟားဟား

အဲလိုမ်ိဳး အီး ပံုစံ မ်ိဳးစံုရွိတဲ့ လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ဘူးတယ္ကြ.....
တေၾကာင္းဖတ္လိုက္... အဲလူမ်က္ႏွာ ျမင္ေယာင္လိုက္...
ေနာက္ တေၾကာင္းဖတ္လိုက္ ေနာက္ တေယာက္မ်က္နွာ ုျမင္ေယာင္လိုက္ ရီေနရတယ္....

ေယာက္ခမေတာင္ အဲထဲမွာ ပါေသးတယ္...
ၾကြား၀ါတတ္သူ .... အီးေပါက္ႏိုင္ျခင္း ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အလြန္ ဂုဏ္ယူ တတ္သူ။ အဲတာ သူေပါ့... ဟိဟိ...
ကိကိကေတာ့ အၾကံပိုင္သူ .... အီးေပါက္ေနစဥ္ သူ ့အီးသံကို သူမ်ား မၾကားေအာင္ အသံအက်ယ္ ႀကီးျဖင္႔ ရယ္ေမာတတ္သူ။ မဟုတ္လား.. ဟားဟား..

ကံဆိုးသူ .... အီးေပါက္ႏိုင္ရန္ႀကိဳးစားရာမွ ခ်ီးထြက္သြားသူ။ ကေတာ့ ေတာ္ေတ္ာ ဝမ္းေခ်ာင္တာပဲေနာ္... ဟီး.

လသာည said... | Sunday, October 11, 2009 8:16:00 AM

ဟိဟိ.. မုန္႔စားရင္း ဖတ္မိေတာ့ မထူးပါဘူးေလ ဆိုျပီး ဆက္စားလိုက္တယ္။ ဗဟုသုတလည္း ရတယ္။ ရယ္လည္း ရယ္ရတယ္။ ဖတ္ေကာင္းတယ္..ဟားဟား ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မခိ

ahphyulay said... | Sunday, October 11, 2009 10:23:00 AM

၁၇ ေယာက္ေၿမာက္မွာေရာက္လာတဲ ့ကြ်န္ေတာ္
က ဆယ္ ့ခုႏွစ္ေယာက္နဲ ့မတူတာေလးေၿပာ
ၾကည္ ့မယ္ေနာ္။
ကြ်န္ေတာ္က အီးကို ပါခ်င္၊ေပါက္ခ်င္ေပမဲ ့
မပါ၊မေပါက္ဖဲ ညွစ္ထားတဲ ့ အထဲမွာပါမယ္
ထင္ပါတယ္။ ထြက္အန္က်လာမဲ ့ သံေယာဇဥ္
ေတြကို ေအာင္ ့ ထားရလို ့ေလ...။

ahphyulay said... | Sunday, October 11, 2009 10:24:00 AM

၁၇ ေယာက္ေၿမာက္မွာေရာက္လာတဲ ့ကြ်န္ေတာ္
က ဆယ္ ့ခုႏွစ္ေယာက္နဲ ့မတူတာေလးေၿပာ
ၾကည္ ့မယ္ေနာ္။
ကြ်န္ေတာ္က အီးကို ပါခ်င္၊ေပါက္ခ်င္ေပမဲ ့
မပါ၊မေပါက္ဖဲ ညွစ္ထားတဲ ့ အထဲမွာပါမယ္
ထင္ပါတယ္။ ထြက္အန္က်လာမဲ ့ သံေယာဇဥ္
ေတြကို ေအာင္ ့ ထားရလို ့ေလ...။

zawzaw said... | Sunday, October 11, 2009 11:31:00 AM

ဖြားကိရဲ ႔ E ဇတ္လမ္းေလးက ဖတ္လို႔ ေကာင္းဗ် ... ဒါေပမယ့္ ဓါတ္ပံုေလးက မေတြ႔ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ..

Nge Naing said... | Sunday, October 11, 2009 4:55:00 PM

ကိကိေရ
ဒီဋီကာအတိုင္းဆိုရင္ ကၽြန္မကေတာ့ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူမ်ားစိတ္အေႏွာင့္ယွက္ ျဖစ္သြားမွာကို သိပ္ၿပီးစိုးရိမ္တတ္သူဆိုေတာ့ သိပၸံပညာ ၾကြယ္၀သူ ႏွင့္ (ေလထုညစ္ညမ္းမွာကို စိုးရိမ္သူ)၊ သီးသန္႔ဆန္သူ (ဆိတ္ကြယ္ရာမွာ ေပါက္သူ) ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာမေတြ႔မခ်င္းေတာ့ မိုက္မဲသူ (ေပါက္ခ်င္ေပမယ့္ ေအာင့္ထားရသူ) လည္း မၾကာခဏ ျဖစ္သြားပါတယ္။
ေလလည္ခ်င္တာကို ေအာင့္ထားၿပီး သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာေရာက္တဲ့အထိ ထိန္းႏိုင္ေပမယ့္ Soft Drink တခုခုေသာက္ၿပီး၊ ဒါမွမဟုတ္ အစားတခုခုစားၿပီးတိုင္း ပါးစပ္က ေလအန္တာကို မထိန္းႏိုင္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ေလလည္တဲ့ ျပႆနာထက္ ပိုဒုကၡေရာက္ပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူေတြရွိတဲ့ ရထားထဲ၊ စာသင္ခန္းထဲ တေနရာရာမွာ အဲသည္လို ေလအန္တာကို မထိန္းႏိုင္ရင္ ေခါင္းကို အေသအခ်ာ ေအာက္စိုက္၊ ပါးစပ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အုပ္ၿပီးသန္းသလိုလို ဟန္ေဆာင္ၿပီး ေလအန္ရတယ္။ က်န္းမာေရး ရႈေဒါင့္က ၾကည့္ၿပီး အေနာက္တိုင္းသားေတြက ေအာက္ကထြက္တာကို ရိုင္းတယ္လို႔ မသတ္မွတ္ေပမယ့္ ေပၚကထြက္တာကိုေတာ့ ရိုင္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္တဲ့အတြက္ လူေတြေရွ႔မွာ ေလမအန္မိေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ကိုလည္း သတိမထားမိေသးရင္ အၾကံျပဳပါတယ္ေနာ့္။ ရုိင္းတယ္လို႔ မသတ္မွတ္ေပမယ့္ အီးေပါက္တာကို ေက်းဇူးတင္တယ္လို႔ အေျပာခံရတယ္ဆိုတာေတာ့ အခုမွပဲ ၾကားဖူးေတာ့တယ္ ကိကိေရ။ ရီလည္းရီသြားတယ္ ဗဟုသုတရသြားတဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။