မသာတစ္ေခါက္ ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္တဲ့ ။ ငယ္ငယ္တုန္းက အဓိပၸါယ္ ေသခ်ာ နားမလည္ေတာ့ တမ်ိဳး အထင္မွတ္ မွားခဲ့တယ္ ၊ မသာ ကို တစ္ေခါက္သြားပို ့ျပီးရင္ မေကာင္းဆိုးဝါးေကာင္ေတြ ကပ္ေနမစိုးလို ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ဆယ္ေခါက္သြားမွ အဲ့ဒီ မေကာင္းဆိုးဝါးေကာင္ေတြ ေပ်ာက္တယ္ လို ့ ေလ ။ အယူတိမ္းလို ့ နတ္စိမ္း မျဖစ္တာ ကံေကာင္း ။ ေနာက္မွ အဓိပၸါယ္ ေသခ်ာ သိေတာ့့ မိုး နဲ့ ေျမလို ကြာျခား ေနပါလား လို ့ ကိုယ္ ့ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္ မိတယ္ ။ တကယ္ဆိုရင္ ေတာ့ မသာတေခါက္ ပို ့လို ့ရတဲ ့ အက်ိဳး ကုသိုလ္ ဟာ ဘုရားပုထိုး ေက်ာင္းသြား တာ ဆယ္ေခါက္စာ နဲ ့ ညီမွ်ပါတယ္တဲ့ ။ ဒါေၾကာင့္ သာေရးကိစၥ ေတြကို မသြားျဖစ္ရင္သာ ေနရမယ္။(အိုက္တင္တခြဲသားနဲ့ ဟန္ေဆာင္ျပံဳးျပီး ျပိဳင္ဆိုင္ေနၾကတဲ့ မဂၤလာေဆာင္ ဧည့္ခံပြဲမ်ားဆို တတ္နုိင္သေလာက္ ေရွာင္ခဲ့တယ္ ) ။ နာေရးကိစၥေတြ ကိုေတာ့ အတတ္နိုင္ဆံုး သြားတဲ့ အက်င့္တခု ျဖစ္လာရတာ ၾကာပါျပီ ။ အသုဘ ရွဳတယ္ဆိုတာ သံေဝဂ တရားရစရာေတြ အျပည့္ပဲမို ့ ငယ္ငယ္က အသုဘ ဆိုတာ သြားၾကည့္ဖို ့ လိုက္ပို ့ဖို ့ မေျပာနဲ ့ အသုဘ သတင္းေမးဖို ့ သြားၾကတဲ့ အေဖတို ့ အေမတို ့နဲ ့ေတာင္ လိုက္ဖို ့ ေၾကာက္ခဲ့ သေလာက္ ၊ ခုဆိုရင္ နာေရး ကိစၥေတြကို မေရာက္ ေရာက္ေအာင္သြားတတ္ပါတယ္ ။လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ ျမန္မာျပည္ ျပန္တဲ့ အခ်ိန္ ခဏေလး အတြင္းမွာ အသုဘ ၃ ေခါက္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ေရေဝး နွစ္ေခါက္ ၊ ထိန္ပင္ တစ္ေခါက္ေပါ့ ။ကိုယ့္အလွည့္ ဘယ္ေတာ့ေရာက္မလည္းဆိုတဲ့ အေတြးေတြလည္း အေခါက္တိုင္းေတြး မိခဲ့တယ္ ။
ဒါ့အျပင္ ေခတ္နဲ ့ အညီ အသုဘ ပို ့ရျခင္း ဒုကၡ ဆိုတာ ဒီလိုပါလားလို ့ ေသခ်ာ သိရေတာ့တယ္ ။ ေနရခက္ တဲ့ ဒီေခတ္အခါၾကီး မွာ ေသတာကမွ ေကာင္းအံုးမယ္လို ့ အေတြးေတြ ရွိခဲ့ ဖူးပါတယ္ ။ ဟုတ္ပါရဲ ့ ။ ေသသြားျပီးတဲ့ သူတေယာက္ ကေတာ့ ဝဋ္ကၽြတ္သြားတယ္ေပါ့ေလ ။ သူဘာမွ မသိေတာ့ ၊ မခံစား ရေပေတာ့ ဘူးေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ မေသပဲ က်န္ေနရစ္ရသူေတြ ေသဖို ့ အလွည့္က် ပါမစ္ေစာင့္ေနရင္း ကြယ္လြန္သူခ်န္ခဲ့ တဲ့ ၊ လႊဲထားခဲ့တဲ့ တာဝန္ေတြကို ဆက္ျပီး လက္လႊဲယူ ေနရတာ ၊ အေတာ္ေလး စိတ္ မသက္မသာ ျဖစ္ရပါတယ္ ။ တပူေပၚ ႏွစ္ပူဆင့္တယ္ ဆိုတာေတာင္ နည္းေသးတယ္ ဆိုရမလိုပါပဲ ။က်န္ရစ္သူမိသားစုမွာ သူ ေနမေကာင္းစဥ္ျပဳစု ကုသရတဲ့ စရိတ္စက ၊ ဒီခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို ေျမက်တဲ့ အထိ ကုန္က်ရတဲ့ စရိတ္စက ဆိုတာေတြ က ႏွစ္ပူဆင့္ရုံတင္မက ၊ တခ်ိဳ ့မ်ားဆို အိမ္ေပါင္ ယာေပါင္၊ အိမ္ေရာင္း ယာေရာင္း နဲ ့ ဘဝ ပ်က္သြားခဲ့ၾကတာေတြလည္း ရွိပါေသးရဲ ့ ။
လူဆိုတာ ေသမ်ိ္ဳးခ်ည္းပဲ မို ့ ေသရတာ ဟာ မဆန္းပါဘူုး ။ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာ လူလိုေနျပီး လူလိုေသရဖို ့ အခြင့္အေရးကို လူတိုင္း ၊လူတိုင္း တန္းတူ မရနုိင္ၾကတာေတြ က ဆန္းေနပါတယ္ ။ စိတ္သ႑န္ မရွိေတာ့တဲ ့ က်န္ရစ္ေနတဲ့ ရုပ္ခႏၶာ ၾကီး ကို လည္း လဒစား၊ က်ီးထိုး၊ ေခြးဆ၊ြဲ ဒီအတိုင္းပစ္ထားလို ့ မရပါဘူး ။ လူပီသေအာင္ လူလိုသူလို စီမံေပးရမွာပါ ။( နာဂစ္မွ ေတြ ့ၾကံဳ ၾကားသိရတာမ်ားကို လူစိတ္ရွိသူေတြ ေမ့ လို့ရမွာ မဟုတ္ၾကဘူး လို ့ ယံုၾကည္ပါတယ္ ) ။ ဒီေတာ့ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ရုပ္ကလပ္ကို လူက်င့္ဝတၱရား နဲ ့ အညီ ။ ကိုးကြယ္ရာဘာသာ ထံုးစံဓေလ့မ်ားနဲ ့အညီ သင့္တင့္ ေလွ်ာက္ပတ္ရာ အရပ္တခုမွာ သျဂိဳလ္ေပးျခင္းအမွဳ ကိစၥကို ေဆာင္ရြက္ေပးၾကရမွာပါ ။ ေရွးယခင္ ( ႏွစ္ ၂၀ ေတာင္ မျပည့္ခဲ့ေသးတဲ့ အခ်ိန္ထိမွာေတာ့ ရန္ကုန္ျမိဳ ့ၾကီးမွာ ရွိေနတဲ ့ ေရႊဂံုသူ ေရႊဂံုသားတို ့ ဘဝ နိဂံုးမွာ လွဲေလွ်ာင္းနားခို စရာ ေနရာ သုႆန္ သခ်ၤဳိင္းမ်ားဟာ ျမိဳ ့နဲ ့ မေဝးၾကတဲ့ ေနရာေတြမွာ ရွိခဲ့ၾကပါတယ္ ။ ၾကံေတာ ၊ နာနတ္ေတာ ၊ တာေမြ ၊ ျပီးေတာ ့ ကိုးမိုင္ တရုပ္သခၤ်ိဳင္း ေတြ အစရွိသျဖင့္ေပါ့ ။ဒီေနရာေတြဟာ သြားရ လာရ အဆင္ေျပေနပါတယ္ ။ကားခေတြလည္းခုလို မတရားၾကီး ေစ်းမၾကီးေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္ခါ မေရြး လိုက္လံ ပို ့ေဆာင္ အသုဘ ရွဳ ဖို ့ ။ လူမွဳေရး အရ ၾကည္ ့ရင္လည္း ဝတၱရား မပ်က္ကြက္ ေစတဲ့ သေဘာနဲ ့ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ကြယ္လြန္သူတို ့ရဲ ့ ေနာက္ဆံုးခရီးကို လိုက္လံ ပို့ ့ေဆာင္ ေပးေလ့ရွိခဲ့ၾက ပါတယ္ေလ ။ လူခ်စ္လူခင္မ်ားတဲ့ နာမည္ၾကီးသူမ်ားနဲ့ နုိင္ငံေက်ာ္အနုပညာရွင္မ်ားရဲ့ စ်ာပန မ်ိဳးဆို တိုးမေပါက္ေအာင္ ၾကိတ္ၾကိတ္တိုး စည္ကားခဲ့ ့ၾကတယ္ ။တခါတရံမ်ားဆို ရန္ကုန္ျပည္သူ ့ေဆးရံုၾကီး ေရခဲတိုက္မွ စျပီး အသံလႊင့္ရုံ ေနာက္ဖက္မွာ ရွိခဲ့တဲ့ၾကံေတာ သုသာန္ထိ အသုဘ ပို့ ကားတန္းၾကီးမ်ား ရွည္လ်ား ခဲ့တယ္ ။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ တိုးခ်ဲ့လာတဲ ့ ျမိဳ ့အေနအထားေၾကာင့္ သခၤ်ဳိင္း ေတြကို အလွမ္းေဝးတဲ့ ျမိဳ ့ျပင္ပ သို ့ ေရႊ ့ ့ေျပာင္း ၾကရပါတယ္ ။ ဒါကလည္း သိပ္ အေၾကာင္းမဟုတ္ေသးပါဘူး ။ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ လုပ္ရပ္ပါ ။ေခတ္နဲ့ အညီ ေခတ္မွီ ေရႊျမိဳ ့ေတာ္ၾကီး အျဖစ္တတပ္တအား တည္ေဆာက္ၾကတဲ့ စီမံကိန္းေတြထဲ မွာ သခ်ၤဳိင္းေရႊ ့ေျပာင္းေရး ဟာလည္း တခုအပါအဝင္ေပါ့ ။ မွတ္မွတ္ရရ ပဲ ဆိုရမလား၊ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ လားေတာ့ မသိ ၊ ဒါဟာလည္း ၈၈ ခုႏွစ္အံုၾကြမွဳ ၾကီး အျပီး ၊ လွဳပ္ရွားမွဳ အမ်ားဆံုးလို ့ စံတင္ရေလာက္တဲ ့ ပစၥည္းမဲ့ လူတန္းစားေတြ ကို ျမိဳ့ျပင္ထုတ္တဲ့ စီမံကိန္းေတြ နဲ့တူတူ တခ်ိန္တည္းမွာ ကားစိမ္းစိမ္းၾကီးေတြ နဲ့ ညသန္းေခါင္မွာ သခၤ်ိဳင္းေျပာင္းေရႊ ့တာလည္း ပါခဲ့တယ္ ။( ေျပာင္းေရႊ ့တဲ့ အခ်ိန္တံုးက ၾကံဳေတြ ့ရတဲ ့ အံ့ၾသစရာ အျဖစ္ကို ေနာက္ၾကံဳမွ သပ္သပ္ေျပာျပပါအံုးမယ္ ) ။ ဒီလိုနဲ့ ပဲ သုသန္ျပင္တစ ဟာ ေရေဝး ၊ ထိန္ပင္ ။ စတဲ့ ေနရာေတြ မွာ တည္ရွိခဲ့ရေတာ့ ပါတယ္ ။ သူတို ့၂ ခုဟာ ေရႊျမိဳ ့ေတာ္ၾကီးရဲ ့ အဓိက တစျပင္ ေပါ့ ။ အဲဒါကို ကိုယ္ျမွဳပ္ခ်င္တဲ့ ေနရာ ကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္လို့ မရပါဘူး ။ ရန္ကုန္ အေရွ ့ပိုင္း ကလူေတြအတြက္ ေရေဝး နဲ ့ အေနာက္ပိုင္း အတြက္ ထိန္ပင္ ဆိုျပီး သတ္မွတ္ထားပါတယ္ ။ လိုခ်င္တဲ့ အရပ္မွာ ျမွဳပ္ခ်င္ သျဂၤဳလ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း နားလည္မွဳ ေတြနဲ့ ျခေသၤ့ေတြကို လမ္းခင္းရင္ေတာ့ ျဖစ္တာေပါ့ေလ ။
ဒီလို ျမိဳ့ျပင္ဖက္ေဝးလံတဲ့ ေနရာေတြေရာက္သြားၾကေတာ့ က်န္ရစ္တဲ့ ရုပ္ကလပ္ကို သယ္ယူပို ့ေဆာင္ေရးက အဓိက ျပသနာ ျဖစ္လာရေတာ့ တာပါပဲ ။ရန္ကုန္ျမိဳ ့ရွိ အသီးသီးေသာ ေဆးရုံမ်ားမွ ၊ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္အိမ္မွာဆံုးပါးသြားသူမ်ားရဲ့ ရုပ္ကလပ္ေတြကို သက္ဆိုင္ရာ ေရခဲတိုက္ေတြဆီ ပို့ရတဲ့ ခရီးစရိတ္ ၊ ဟာ ေသာင္းနဲ့ခ်ီပါတယ္ ။ ဒါကို မတတ္နုိင္ၾကတဲ့ လူေတြ ၊မ်က္ႏွာမြဲ နင္းျပားေတြ ၊ တေန့စာ တေန့ ေတာင္ အလ်ဥ္မမီနုိင္ၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတြ ၊ယုတ္စြအဆံုး အစိုးရဝန္ထမ္းေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနၾကတယ္ ၊ ဒါေၾကာင့္ ေနရတာခက္တဲ့ အျပင္ ေသရတာလည္းခက္လွ တဲ့ သူတို့တေတြရဲ ့ ဒုကၡမ်ားကို အတတ္နုိင္ဆံုး ကူညီေျဖရွင္း ေပးဖို့ အတြက္ နာေရးကူညီမႈအသင္းၾကီးကို ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလအတြင္း မွာစာေရးဆရာ ၊ ဒါရုိက္တာၾကီး ဘဘ ဦးသုခရဲ့ လမ္းညႊန္မွဳ ျဖင့္ ဦးေက်ာ္သူ( အကယ္ဒမီ ရုပ္ရွင္မင္းသား) နဲ့ ေစတနာရွင္မ်ားက ဝိုင္းဝန္းတည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ဆင္းရဲခ်မ္းသာႏွင့္ လူမ်ဳိးဘာသာမေရြးဘဲ နာေရးကိစၥမ်ားအတြက္ အခမဲ့ ပို႔ေဆာင္သၿဂဳႋဟ္ေပးခဲ့ပါတယ္ ။ဒီအဖြဲ့ၾကီး အေနနဲ့ လည္း ၂၀၀၇ ခုနွစ္ မတ္လမွာ သုခကုသုိလ္ျဖစ္ ေဆးခန္းမ်ားကိုပါ တုိးခ်ဲ႕ဖြင့္လွစ္ေပးႏုိင္ခဲ့တယ္ ။ ေလးစားမိပါတယ္ ဦးေက်ာ္သူ ။
ေစတနာ အရင္းခံျပီး ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် အပင္ပန္းခံ ၊ အနစ္နာ ခံ လုပ္ေဆာင္ေပးေနၾကတဲ့ နာေရးကူညီမွဳ အသင္းၾကီးရဲ့ လိုအပ္မွဳ မ်ားကို ေစတနာရွင္ ျပည္သူမ်ား ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ အလွဳရွင္မ်ားက ထက္သန္စြာ ေပးလွဴ ခဲ့ၾကတာနဲ့ အမွ် ဒီအသင္းၾကီးရဲ ့ ဂုဏ္သတင္းဟာ ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ၾကား မွဳမ်ားနဲ ့ သတင္းေမႊးလာခဲ့တာ သဘာဝက်ပါတယ္ ၊ ဒါကို မနာလို မရွဳစိမ့္ ၊ သူေတြ ရွိလာရတာဟာေတာ့ အေတာ္ေလး အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလွတယ္ေပါ့ ။ တကယ္ဆိုရင္ တိုင္းျပည္ရဲ ့ အစိုးရ အဖြဲ ့ အစည္းမ်ားမွ လုပ္ေဆာင္ေပးသင့္တဲ့ ဒီလို ကိစၥရပ္မ်ားကို ၊မိမိကိုယ္တိုင္ မစြမ္းေဆာင္နုိင္တဲ့ လိုအပ္ခ်က္မ်ားအား ပရဟိတေစတနာ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားမွ ပံ့ပိုးေပးေနတာေတြကို လက္ခံ ၾကိဳဆို သင့္တယ္ မဟုတ္ပါလား ။ ခုေတာ့ ရန္သူသဖြယ္ မွတ္ယူေနသလားလို ့ ထင္ရေလာက္ေအာင္ကိုပါပဲ နည္းမ်ိဳးစံု နဲ့ ျပသနာ မ်ိဳးစံု ဖန္တီး ေႏွာက္ယွက္ ေနပါေတာ့တယ္ ။ ဒီ နာေရးကူညီမွဳ အဖြဲ ့ၾကီးရဲ ့ အခမဲ့ အသုဘ ပို ့ေဆာင္တဲ့ အလုပ္ကို သူတို ့ဝင္ေရာက္ ခ်ယ္လွယ္ခဲ့တယ္ ။ အခေၾကးေငြ ယူတဲ့ သူတို့အသုဘ ယာဥ္ကို မသံုးရင္ လူေသကို သခ်ၤ ိဳင္း ပို ့ဖို ့ လိုအပ္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ ထုတ္ယူဖို ့ ၾကံ ့ၾကာေစခဲ့တယ္ ။ေနာက္ထပ္တမ်ိဳး တိုး တာက ၊နာေရးကူညီမွဳ အသင္းၾကီးပိုင္ နိဗၺန္ယာဥ္ေတြ ကို ျမိဳ ့ထဲ ည မအိပ္ေစရဘူးတဲ့ေလ ။ေရေဝးသုသာန္ နယ္ေျမထဲ ေရႊ ့ေျပာင္းေပးခဲ ့ ရပါတယ္။ တယ္လည္းခက္ပါလားကြယ္ ။.ေၾသာ္ဒုကၡပါလား မနာလို မစ ၦရိယ ။ မစားရတဲ ့ အမဲ သဲနဲ ့ပက္တာလား ။အာဏာရွင္က ေမတၱာ ရွင္ေတြ ကို မသိစိတ္နဲ့ေရာ သိသိၾကီးနဲ ့ပါ ေၾကာက္တာလား ။
ခုလည္းေနာက္တမ်ိဳး ၊ ကုသိုလ္ျဖစ္ေဆးခန္ကို နည္းမ်ိဳးစံု ရမယ္ရွာျပီး တရားစြဲ ေနွာက္ယွက္ ဦးမယ္ တဲ့ေလ ။ၾကံဖန္ ရမယ္ရွာတာက ေဆးခန္းေရွ ့မွာ ေရေျမာင္းမတူးလို့ ေဆးခန္းဖြင့္ဖို ့ အမိန္ ့မခ်ေပးပဲ ၊ အမိန္ ့မရွိ ေဆးခန္းဖြင့္လို့ ပါတဲ့ ။ အရပ္ထဲက လမ္း ၊ တံတား ။ ေရေျမာင္းေတြဆိုတာ ကို တူးေဖၚေဆာက္လုပ္တာဝန္ရွိသူေတြ ဟာ အစိုးရ စည္ပင္သာယာရဲ ့ လုပ္ငန္း တာဝန္ မဟုတ္ပါပဲလား ။ ေဆးခန္းကို အားကိုးတၾကီးလာျပၾကတဲ့ လူနာေတြ ကို မ်က္ႏွာလႊဲ ခဲပစ္ ေနရေတာ့ မွာလား ၊။ သူတို ့ ပိုင္ရာ ဆိုင္ရာ လူၾကီးေတြဖြင့္ထားတဲ့ နာမယ္ၾကီးေဆးရုံၾကီးတခုဆို လိုင္စင္မရခင္ ႏွစ္မ်ားစြာကတည္းက ခန္းခန္းနားနားၾကီးဖြင့္ထားလို ့ရတာကို က် ဘယ္သူမွ တရားမစြဲရဲပါလား ။
သာေရးလည္းမရ ၊ နာေရးလည္းမရ ။ ေနရခက္ ၊ ေသရခက္ ။ဆိုေတာ့ ေဝရမလား ၊ ေၾကြရမလား လို ့ေတာင္ မဆံုးျဖတ္တတ္ေတာ့ ပါဘူး ။ နာတာေလးေတာ့ ခြင့္ျပဳကြယ္ ..ခြင့္ျပဳေစခ်င္ပါတယ္ ။
(ဦးေက်ာ္သူ နွင့္ ဇနီး ေဒၚေရႊဇီးကြက္ နွင့္ နာေရးကူညီမွဳ အသင္းၾကီးမွ ေစတနာရွင္မ်ားရဲ ့ ကုသိုလ္ျဖစ္ လုပ္ေဆာင္မွဳ မ်ား အတြက္ ဤစာေလးေရးျပီး အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳ ပါတယ္ ။ အမွန္ တရား မ်ား ၊ ေအာင္ျမင္စြာ ရွင္သန္နုိင္ၾကပါေစ )
ဒီေနရာေလး ၁ ၂ ၃ မ်ား မွ ဒီသတင္းရ လို့ ပါ ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
18 comments:
Ohh... No 1
ေဟာေတာ႔... ပထမရသြားပါလား.... မရည္ရြယ္ဘဲ ၁ ရသြားတယ္kikiေရ.... ဦးေက်ာ္သူကိုေတာ႔ တကယ္ကို ေလးစားပါတယ္... သူ႔ရဲ႕ပါရမီၿဖည္႔ဖက္ကိုေရာဘဲ
ဟင္... comment ဝင္သြားၿပီးမွ ၁ မဟုတ္မွန္းသိတယ္... ဟီးဟီး
ေဟး ၂ နဲ ့သံုးကိုဘာလို ့ဦးသြားတာလဲ ။ စာဖတ္ေနတုန္းကို း))
အမေရ ..ဦးေက်ာ္သူတို ့ကိုေတာ့ အစတည္းကခ်ီးက်ဴးမိ
တာပါ။ ဒီအေၾကာင္းေတြကေတာ့ ေျပာလို ့ဆံုးမွာမဟုတ္ လို ့ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေတာင္ အဲ .. ေတာသံုး ေတာင္ မ,ကေတာ့ဘူး အမရ..။
တကယ္ပရဟိတလုပ္ခ်င္တာလား။ ေက်ာ္ၾကားျခင္လို႔ လုပ္ေနတာလား။ ေက်ာ္ၾကားသူတုိ႔ဘ၀ဟာ ေက်ာ္ၾကားတဲ့သူေတြ မပိုင္ေတာ့ပါဘူး။ လူေတြရဲ႕ ပါးစပ္ကပုိင္ဆုိင္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာ္ၾကားသူတုိ႔ဟာ ဒီထက္ပုိျပီးေတာ့ ေက်ာ္ၾကားျခင္ၾကတယ္။ ပရဟိတကေန အတၱဟိတျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ငါေက်ာ္ၾကားဖုိ႔အတြက္ ဘာမဆုိလုပ္မွာပဲ ျဖစ္ကုန္ေရာ။ ဘာအတြက္ေက်ာ္ၾကား ေက်ာ္ၾကား အဲဒီေက်ာ္ၾကားမႈကိုမခံနုိင္တဲ့သူေတြေတာ့ လူေတြပါးစပ္ေျပာသမွ် အကုန္လုပ္ခ်ေတာ့တာပဲ။
kiki ေရ ဒီပို႔စ္ရဲ့ ေခါင္းစဥ္ေပးထားတာ ေလးကိုေတာ့ သိပ္သေဘာက်သြားၿပီ။ ေခါင္းစဥ္ေရြး သိပ္တတ္တာပဲ။ ေနတာ၊ နာတာ၊ ေသတာ ဘာတခုမွ မလြတ္လပ္တဲ့ဘ၀က ကမာၻပ်က္တဲ့အထိ ဒီလိုပဲ သြားေတာ့မလားမသိဘူး။
မမကိ
ဦးေက်ာ္သူတို႔ကိုေတာ့ ေလးစားပါတယ္။ ငယ္ငယ္က ဦးေက်ာ္သူနဲ႔ ဦးစိုးသူပါတဲ႔ ဦးေက်ာ္သူ ေဆးခ်တဲ႔ ကားမွာထဲက ဦးက်ာ္သူကို သနားၿပီး ၾကိဳက္သြားတာ။ ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္ေလာက္ကလဲေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဇာတ္ကားနာမယ္လဲ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။
( ေျပာင္းေရႊ ့တဲ့ အခ်ိန္တံုးက ၾကံဳေတြ ့ရတဲ ့ အံ့ၾသစရာ အျဖစ္ကို ေနာက္ၾကံဳမွ သပ္သပ္ေျပာျပပါအံုးမယ္ )
ဆိုတာေလး အေၾကာင္းကိုဆက္ေရးပါလား။ စိတ္ဝင္စားလို႔။
မမကိေရ ေနာက္ဆံုးေျမကြက္ကေလးကို ပိုင္ဆိုင္သြားဖို ့ေတာင္ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲတာပဲ...
လုပ္ေပးတဲ့သူက လုပ္ေပးေနတာ...
ဖ်က္စီးတဲ့သူေတြကလဲ ဖ်က္စီးေနတာ...
ေကာင္းတာရိွလို ့ဆိုးတာရိွသလို...
လုပ္ေဆာင္တာမ်ားရိွေနလို ့ဖ်က္စီးတာေလးက အေဖာ္လိုက္ကပ္ေပးရတာမ်ားေလလားးးေနာ္...
မမကိေရ... သခ်ိဳင္းေျပာင္းတဲ့ကိစၥေလးကိုစိတ္ဝင္စားတယ္...
ကိေရ မွန္တယ္ေနာ္
နာခြင့္ေလးေတာ့ ေပးသင့္ပါတယ္...
နာေရးကူညီမႈအသင္းကိုေတာ့ ေလးစားမိပါတယ္...
အရမ္းလဲ ေအာင္ျမင္လာတယ္...
အရမ္းလဲ လုပ္ႏိုင္လာတယ္ေနာ္...
သူ႔ရဲ႔တိုးတက္မႈအတြက္ အရမ္းလဲ ပီတိျဖစ္ရတယ္...
အခုလိုၾကားရေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူးေလ.
ႏွင္း
ဟုတ္၏၊မွန္၏...
မယ္ကိကိ....
သုိ ့ေသာ္...
စိတ္ဓါတ္နဲ ့လုပ္ရပ္အတြက္ အခ်ိန္ကစကားေၿပာသြားပါလိမ္ ့မယ္ဗ်ာ....
ဗမာစကားပုံကေတာ့..ဆင္ျဖဴမ်က္ႏွာ..ဆင္မဲမၾကည့္ဝ့ံ..တဲ့... ၅၀၀၀ တန္ကဆင္ျဖဴကိုေျပာတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး......
မ်ိဳးေၾကာ့ျမိဳင္သီခ်င္းပဲဆိုျပရေတာ့မယ္
“လူျဖစ္ရတဲ့ဒုကၡ.....လူျဖစ္ရတဲ့ဒုကၡ”
ေနေရးခက္ခက္ ေသေရးခက္ခက္နဲ႔
ဒို႔ျပည္သူေတြတစ္စက္မွေကာင္းဖို႔အကြက္မ႐ွိပါလား
အေကာင္းဆံုးက ျမန္မာျပည္ကယူနီေဖာင္းဝတ္အေကာင္ေတြအကုန္လံုးကိုအ႐ွင္လတ္လတ္ေျမျမႇဳပ္ပစ္
လိုက္ဖို႔ပဲ..
ဦးေက်ာ္သူေရ ႐ုပ္႐ွင္မင္းသားအေနနဲ႔လည္းသေဘာက်ခဲ့တယ္
အခုလိုနာေရးကူညီမႈအသင္းတည္ေထာင္
္ျပီး နင္းျပားဘဝျပည္သူေတြရဲ့လိုအပ္ခ်က္ကို
ျဖည့္ဆည္းေဆာင္႐ြက္မႈအတြက္လည္း
ထာဝရေလးစားလွ်က္ပါဗ်ာ
“မသာတစ္ေခါက္ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္”ဆိုတဲ့စကားကိုအေစာပိုင္းက က်ေနာလည္းသိပ္နားမလည္ခဲ့ဘူး
.....
ကဲ...ေျပာင္းေ႐ြ႕တဲ့အေတြ႕အၾကံဳေလး
လုပ္ဗ်ာ
ကိေရ.... ကိဘေလာ့က မဖတ္ရရင္ကို မေနနိုင္တဲ့ထဲပါေနျပီ...
ဦးေက်ာ္သူကို ေလးစားတယ္ဟယ္..... မွန္တယ္ထင္ရင္ ေခါင္းမာတန္းဆက္လုပ္ေပမယ့္.... တလြဲ ဆံပင္ေကာင္း မိုက္တိမိုက္ကန္းလဲ မဟုတ္( တခ်ိဳ႔ မင္းသားေတြရွိလို႕ပါ)...
စံျပပုဂ္ဂိုလ္တစ္ဥိးျဖစ္ပါတယ္... ျမန္မာနိုင္ငံ ေကာင္းစားတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္... နိုင္ငံ သမိုင္းမွာ ေဒၚဦးဇြန္းလို ေမာ္ကြန္းထိုးျပီး ေက်ာင္းစာထဲမွာ ထည့္သင္သင့္တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ္ပါ.....
ပူးေတေမးတဲ့ကားနာမည္က" ဒိုး"နဲ႔ တူတယ္ေနာ္... စိုးသူနဲ႕တြဲလ်က္ေလ..
ကြန္မန္႔ေပးဖို႔ တခါျပန္ထြက္ျပီး ျပန္၀င္ရတယ္. .ဘာျဖစ္တယ္မသိဘူး.. ၀ဋ္ဆိုတာက ကိုယ္ျပဳသမွ်ကိုယ္ျပန္ခံရမယ္မလား.. ေကာင္းေကာင္းျပန္လည္မွာေပါ့.. သူတို႔ေသရင္.. း)
မကိေရ.. မကိဘေလာ့ကိုစဲြေနျပီ။ ခရီးကျပန္ျပန္ေရာက္ခ်င္းကို လာဖြင့္ေနတယ္ :D
ဟုတ္တယ္ေနာ္ “ငါေသမွေအးမွာပါ”လို႔ ေျပာၾကေပမဲ့ ေသတဲ့သူကေတာ့ ေအးသြားျပီး က်န္ေနသူအတြက္က မလြယ္ဘူးေနာ္။ အင္း ေနေရးထက္ ေသေရးခက္ ပါပဲ...
ဦးေက်ာ္သူကို ေလးစားတယ္..ယံုလည္းယံဳတယ္..
အားလဲကိုးတယ္..
နာဂစ္တုန္းက သူ႔ဆီပဲ လွဴခဲံတာ..။
သူနဲ့က နာမည္ရင္းမသိပဲ ခင္ခဲ့တယ္..
သူ့ဆီကို လွဴရတာ အလွဴေငြေတြအားလံုး မဖိတ္မစင္ခဲ့ဘူး
မတရားအစိုးရ ရဲ့ ေအာက္မွာ ေနရတဲ့ ဘဝမ်ား
ေသတာေတာင္..
လူမႈေရး လုပ္ခ်င္တာေတာင္ ...
မလြပ္လပ္တဲ့ ဘဝမ်ား
မတရားေကာင္ေတြ လူစိတ္မရိွတဲ့ ေကာင္ေတြ ..ကိုလူေထြးေရးသလို တေကာင္တည္း မဟုတ္ပဲ တမိသားစုလံုးးးးး
ဘဝေျပာင္းသြားရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ ဗ်ာ..
ေသတာေတာင္မွ အေသခက္
ေနတာကလဲ ခက္တဲ့ ျမန္မာျပည္သားေတြ....ဟူးးးး
မတရားေကာင္ေတြအတြက္ ႏီွဳင္းစရာ စကားလံုး မရိွေတာ့ဘူးဗ်ာ..
မိုးမင္းၾကီး
မလာဘူး မဖတ္ဘူး ျပန္မယ္ မကိ ဒါျဗဲ တာ႔တာ ၁ မရတဲ႔အတြက္လဲ ေကာက္တယ္ ေကြးတယ္ ျပန္မေျဖာင္႔ဘူး ဟြန္႕ ဟြန္႕
တုတ္ၾကီးၾကီးရွာထား တြားမယ္ တာ႔တာ
တကယ္ကို အေနခက္ အေသခက္ေနၾကရတာပါ..
Post a Comment